Jij komt er niet meer in!

Sinds kort zijn veel docenten er klaar mee, laatkomers. Dit blok volg ik een cursus waarbij in het eerste hoorcollege sterk de nadruk werd gelegd op het feit dat je er simpelweg niet meer in komt zodra de klok 11.00 uur slaat. Basta! Een donderslag was te horen boven de collegezaal. “Oh ja, en de hoorcolleges zijn óók verplicht”. 

De klas begon fysiek te bewegen. Rumoer. Hoofden begonnen te draaien, van links, naar rechts, naar achter. Verontwaardigde gezichten, overal waar je keek. Spanning hing in de lucht. Wie gaat er wat van zeggen? Jij, ik? Een paar trillende vingers schoten de lucht in. Wanhopige vingers, viel mij op. “M-maar, wat als ik de trein nou heb gemist? Mag ik het hoorcollege dan helemaal niet meer volgen?” 

Studenten vanuit de uithoeken van het land voelden zich benadeeld. Begrijpelijk. Zelf doe ik er ook ongeveer twee uur over om niet fris en ook niet fruitig op locatie te verschijnen. Dit snapte de drager van het slechte nieuws ook. De professor deed zijn uiterste best om een revolte tegen te gaan. Het zweet stond op zijn voorhoofd, hij pakte zijn zakdoek uit zijn broekzak en veegde de glinstering weg om zichzelf toch wat zekerder van zijn zaak te maken. “We doen het niet om jullie te pesten, echt niet, maar het ligt echt aan dit lokaal dat het super afleidend is als er mensen later binnen komen.” 

Het probleem lag niet meer bij hem, maar bij de collegezaal nu. Slimme zet. Vervloek de roostermakers die ons hadden gedoemd tot deze ellende! 

De pauze volgde en de docenten overlegden vurig. Hoe gaan ze deze onvrede tegen, zodat het niet uit de hand zou gaan lopen? Zij vreesden voor een vernederende cursusevaluatie. Een e-mail volgde later die dag met een uitzondering: “Oké, je mag een kwartier na tijd het lokaal binnenkomen, mits je met alle laatkomers tegelijk binnenkomt zodat de afleiding wordt beperkt.” Ze waren gezwicht voor de intimiderende vereniging van wanhopige studenten. 

Eigenlijk snappen wij ze natuurlijk wel, tenminste als ik voor mezelf spreek. Wanneer ikzelf weer (ja ja) netjes op tijd in de les zit, kan ik het ook niet helpen dat ik me erger aan iemand die te laat het lokaal binnen komt denderen en een aanslag pleegt op mijn concentratie (sorry, overdreven). Het is ook echt vervelend voor de docent die al veel moeite moet doen om de schaarse aandacht erbij te houden. Toch denk ik dat het een gewaagde keus is zoveel nadruk te leggen op en zoveel woorden vuil te maken aan het beleid over laatkomers. Ik geloof toch iets meer in de goedheid van de student die zijn uiterste best doet om op tijd te komen. Én in de effectiviteit van gewoon af en toe een verhulde sneer geven als iemand vijf minuten na tijd binnenloopt, om de toon even te zetten.