Keurmerkkoorts

Bij het Universitair Medisch Centrum Utrecht heeft men last van de Keurmerkkoorts, zo merkt Frank Gerritse. Je krijgt als medewerker allemaal mails met dwingende verzoeken ter meerdere eer en glorie van het Keurmerk.
Zo angstvallig stil als het in eerste instantie was rond het campuscolumnistschap, zo druk is nu af en toe. Dat ik écht eens moet schrijven over onderwerp zus of gebeurtenis zo. Enige tijd geleden kreeg ik zo in de wandelgangen de tip om eens iets te schrijven over ‘dat keurmerk’. Ik had geen idee wat dat was en het klonk behoorlijk suf, niets om over te schrijven dus.
Dat dacht ik althans, want toen kwamen de e-mails over Het Keurmerk. Stuk voor stuk vol met als vraag geformuleerde maar dwingend bedoelde verzoeken. Het begon meteen goed met het verzoek of men voortaan patiënten geen hand meer wilden geven. Stukje infectiepreventie. De patiënt centraal. Veiligheid centraal. Infectiepreventie centraal. Al het goede centraal! Klinkt logisch en ook voor de patiënt wel zo prettig. Geen hand krijgen van de dokter en daarna overal aangeraakt worden tijdens het lichamelijk onderzoek.
Met de volgende e-mail kwam het ‘verzoek’ om anderhalve week later alle coschappen, examens en verplichtingen te laten vallen en op te komen draven voor de ‘Introductiedag voor nieuwe medewerkers’. Jarenlang ergens rondlopen en dan halsoverkop verplicht een introductiedag moeten bijwonen, zelden kwam de mosterd zover na de maaltijd.
Gelukkig was er behalve mosterd ook een gratis lunch met kroketten en luxe broodjes (het mag wat kosten allemaal) en viel er hier en daar zelfs iets te leren. De infectie-expert wist bijvoorbeeld te melden dat kinkhoest niet, zoals de hele medische wereld denkt, veroorzaakt wordt door de bacterie Bordetella pertussis, maar door een uiterst besmettelijk virus. Het kinkhoestvirus.
Na deze futiele introductiedag kwamen de volgende ‘dwingende verzoeken’ ter meerdere eer en glorie van Het Keurmerk. Allereerst een cursus over het computersysteem en ook nog iets met management-termen en Venn-diagrammen. En dat allemaal voor een veredelde smaakpolitie-sticker op de voordeur. Maar ja, het is prestigieus en (bijna net zo belangrijk) de concurrent heeft het ook.
Overigens heeft tot op heden niemand mij kunnen vertellen hoe de zorg voor de patiënt nou precies beter wordt van Het Keurmerk. Sterker nog, op een handjevol ‘believers’ na is men aardig sceptisch en in de wandelgangen, ook die op de hoger gelegen etages, wordt veel gemopperd. Maar geen nood, als dat mopperen aanhoudt, kan Het Keurmerk vast worden uitgebreid met een verbod te praten met collega’s om verspreiding van de keurmerkkoorts (veroorzaakt door het kinkhoestvirus?) te voorkomen.

Campuscolumnist
on 03/04/2013

Bij het Universitair Medisch Centrum Utrecht heeft men last van de Keurmerkkoorts, zo merkt Frank Gerritse. Je krijgt als medewerker allemaal mails met dwingende verzoeken ter meerdere eer en glorie van het Keurmerk.

Zo angstvallig stil als het in eerste instantie was rond het campuscolumnistschap, zo druk is nu af en toe. Dat ik écht eens moet schrijven over onderwerp zus of gebeurtenis zo. Enige tijd geleden kreeg ik zo in de wandelgangen de tip om eens iets te schrijven over ‘dat keurmerk’. Ik had geen idee wat dat was en het klonk behoorlijk suf, niets om over te schrijven dus.

Dat dacht ik althans, want toen kwamen de e-mails over Het Keurmerk. Stuk voor stuk vol met als vraag geformuleerde maar dwingend bedoelde verzoeken. Het begon meteen goed met het verzoek of men voortaan patiënten geen hand meer wilden geven. Stukje infectiepreventie. De patiënt centraal. Veiligheid centraal. Infectiepreventie centraal. Al het goede centraal! Klinkt logisch en ook voor de patiënt wel zo prettig. Geen hand krijgen van de dokter en daarna overal aangeraakt worden tijdens het lichamelijk onderzoek.

Met de volgende e-mail kwam het ‘verzoek’ om anderhalve week later alle coschappen, examens en verplichtingen te laten vallen en op te komen draven voor de ‘Introductiedag voor nieuwe medewerkers’. Jarenlang ergens rondlopen en dan halsoverkop verplicht een introductiedag moeten bijwonen, zelden kwam de mosterd zover na de maaltijd.

Gelukkig was er behalve mosterd ook een gratis lunch met kroketten en luxe broodjes (het mag wat kosten allemaal) en viel er hier en daar zelfs iets te leren. De infectie-expert wist bijvoorbeeld te melden dat kinkhoest niet, zoals de hele medische wereld denkt, veroorzaakt wordt door de bacterie Bordetella pertussis, maar door een uiterst besmettelijk virus. Het kinkhoestvirus.

Na deze futiele introductiedag kwamen de volgende ‘dwingende verzoeken’ ter meerdere eer en glorie van Het Keurmerk. Allereerst een cursus over het computersysteem en ook nog iets met management-termen en Venn-diagrammen. En dat allemaal voor een veredelde smaakpolitie-sticker op de voordeur. Maar ja, het is prestigieus en (bijna net zo belangrijk) de concurrent heeft het ook.

Overigens heeft tot op heden niemand mij kunnen vertellen hoe de zorg voor de patiënt nou precies beter wordt van Het Keurmerk. Sterker nog, op een handjevol ‘believers’ na is men aardig sceptisch en in de wandelgangen, ook die op de hoger gelegen etages, wordt veel gemopperd. Maar geen nood, als dat mopperen aanhoudt, kan Het Keurmerk vast worden uitgebreid met een verbod te praten met collega’s om verspreiding van de keurmerkkoorts (veroorzaakt door het kinkhoestvirus?) te voorkomen.

Tags: campuscolumnist | umc utrecht

Advertentie