Met de groeten van Jet

Campuscolumnist Lea ter Meulen kruipt in de huid van Jet Bussemaker en schrijft namens haar een antwoord op de open brief over medezeggenschap die de Utrechtse alfastudenten deze week aan de minister stuurden.

Lieve Utrechtse alfastudenten,
Ontzettend bedankt voor jullie fijne brief van afgelopen maandag. Of nou ja, bedankt, bedankt... De volgende keer mogen jullie mij hier ook wel buiten laten, hoor. Neem een voorbeeld aan de UvA-studenten – die richten hun pijlen vol overgave op het bestuur. Hulde!
Want potverdomme zeg, komt me dát even goed uit. “Een zaak tussen de UvA en de bezetters,” haastte ik me dan ook te zeggen over de ophef in Amsterdam. Prachtig was het: ik kreeg zelfs de kans om me naast de studenten te scharen. Inderdaad hoor, er moet meer inspraak komen; gaan we regelen. Poeh, nee, de universiteit is geen bedrijf. Unica mogen niet zomaar verdwijnen, daar hebben jullie helemaal gelijk in. Glasnost? Ik ben helemaal vóór. Ik knikte, bukte, en bleef buiten schot.
“De laatste jaren lijken studenten en medewerkers steeds vaker in conflict te zijn met besturen op universiteiten of faculteiten en het gevoerde beleid,” schrijft de Nieuwe Universiteit ernstig op haar website. Leuk geobserveerd. Maar vraagt iemand zich af waar die vermeende trend vandaan komt? Mag ik vingers zien?
Ik zal jullie helpen. Zou het misschien komen door de rijksbijdrage per student, die tussen 2000 en 2014 met maar liefst 27 procent gedaald is? Die dalende prijs per student “dwingt universiteiten om de doelmatigheid van hun onderwijs verder te verbeteren,” schreef de Vereniging van Samenwerkende Nederlandse Universiteiten in 2012. Doelmatigheid verbeteren – hee! Dat riekt naar rendementsdenken...
Zijn jullie er nog? Waaróp er bezuinigd wordt, dat bepaalt het bestuur, jazeker. Maar dát er bezuinigd moet worden, daar kan het eigenlijk niet zo gek veel aan doen. Het moet ook maar roeien met de steeds korter afgezaagde riemen die het van ons aangereikt krijgt. En dan incasseert het nu ook nog eens de klappen. Zo zie je maar weer: het zijn niet altijd de hoogste bomen die de meeste wind vangen. Mij hoor je niet klagen. Shoot the messenger hoor, gerust, ga je gang.
Sorry, ik dwaal af. Terug naar jullie brief. Beter verankerde medezeggenschap, zeggen jullie? Ik zeg: prima! Een doekje voor het bloeden. Een bliksemafleider voor het grotere probleem dat nu zo prettig onderbelicht blijft: dat er simpelweg structureel te weinig geld is om de kwaliteit van het wetenschappelijk onderwijs op peil te houden, met de huidige studentenaantallen. Sssst, niet doorvertellen.
Met hartelijke groeten,
Jet