Nero

Genomineerde 3: Merel van ’t Hooft. De studente van het University College Utrecht beschrijft het fenomeen student en huisdier. Tijdens het Science Café op 27 januari wordt de winnaar bekend gemaakt.

Er heerste een jubelstemming in ons studentenhuis. Buurman C. had besloten om, streng tegen de regels van onze huisbaas in, een egel aan te schaffen. Dit besluit werd natuurlijk officieel verkondigd via Facebook – qua tijd en energie namelijk een stuk economischer dan naar de keuken lopen - en al gauw ontstond daar een geanimeerde discussie over de potentiële naam van het beestje.

Als intellectueel verantwoord stel net-volwassenen waren we het er al snel over eens dat het een Griekse of Latijnse naam moest worden. Socrates of zo. Ikzelf stemde voor Hippocrates, maar volgens huisgenoot D. was dat niet badass genoeg.

Na een poos verhit heen en weer gefacebook, waarin namen als Paris, Hector en Brutus de revue passeerden, besloten we dat de meest badass Romeinse naam toch wel Nero was. Hij brandde immers half Rome af; een decent foutheid-gehalte voor onze arme huisgenoot in spe. De discussie dreigde zich te ontwikkelen richting een conclusie, met als gevolg dat dit prachtige staaltje procrastinatie ten einde zou lopen, toen buurman C. zich plotsklaps bedacht.

Het was misschien toch wel lastig, zo’n egel, want blijkbaar hadden ze heel veel liefde nodig, en hij moest toch ook soms in het weekend naar huis. Ik offerde nog een stukje van mijn liefde in een poging de situatie te behoeden voor een heuse anticlimax, maar tevergeefs. “Bummer”, zei buurman C. “Misschien moet ik maar op zoek naar een vriendin, in plaats van een egel.” Ik vertelde hem maar niet dat die ook veel liefde nodig hebben. 

Advertentie