Nostalgie en genieten van je studententijd

De UIT 2017 is inmiddels achter de rug. Een nieuwe groep studenten zal binnenkort beginnen aan het studentenleven in Utrecht. Het lijkt zo lang geleden dat ik mentor was, en nóg langer geleden dat ik zelf de UIT liep. Hmm, nu ik er zo over nadenk lijkt het niet alleen zo, het ís lang geleden. Oef wat word ik oud.

Ik kan me nog enkele dingen herinneren van mijn eigen UIT. Mijn mentoren en ik hadden een zekere avond onze fietsen bij de Neude neergezet om vervolgens de Woo in te duiken. Op een gegeven moment heb ik er genoeg van en is het tijd om naar huis te gaan. Ik ben niet helemaal helder meer en denk dus logischerwijs dat als we in de Woo zijn, de fietsen ergens op Janskerkhof staan. Een hele speurtocht begint. Net op het moment dat ik “fuck it” denk en een taxi naar huis wil pakken, loop ik mijn mentoren tegen het lijf die me eraan herinneren waar de fietsen wél geparkeerd staan. Eind goed al goed.

Een andere herinnering is van de laatste avond. Ik had met een paar middelbareschoolvrienden afgesproken om te meeten op het eindfeest. We besluiten tegen het einde van de avond om een laatste zak muntjes te halen, wat een van ons dan ook doet. Nog geen minuut later komt er opeens iemand op ons af die ons zomaar een gratis zak muntjes in de hand duwt. De blik van die vriend op het moment dat hij zich realiseert dat hij voor niks muntjes heeft gehaald! In ieder geval hadden we daarna geen gebrek aan drank.

Maar de UIT is meer dan een reeks gebeurtenissen. Het is een verandering van perspectief. Ik was gewend aan Zeist waar ik tot dan toe het grootste deel van mijn leven had gewoond en waar mijn levensperspectief op was gebaseerd. Maar toen kwam de UIT, en raakte ik in contact met de stad die de komende tijd mijn nieuwe thuis zou zijn. Er ging een wereld voor me open.

De UIT was de transitie tussen mijn middelbareschooltijd en mijn studententijd. Ik kwam erachter hoe veel levendiger en rijker in ervaringen de komende tijd zou zijn en ontdekte dat de middelbare school eigenlijk niets voorstelde. Het leven ging nu pas echt beginnen. En dat is een mooi gevoel. Je staat aan het beginpunt van een onvergetelijke reis.

Nu ik er zo over schrijf en er weer aan denk word ik licht nostalgisch. Toen stond ik aan het begin van een groot avontuur, maar nu is de reis bijna ten einde, mijn studententijd bijna voorbij. En nu ik me realiseer dat dit hoofdstuk uit mijn levensboek bijna is afgesloten, moet ik wat er nog van over is koesteren.

Geniet dus maximaal van je studententijd nu het nog kan. Want voor je het weet…

… is het voorbij.