Ode aan de Meelifter

Bij mijn volgende groepsproject ga ik meeliften.

Je leest het goed- ik heb er genoeg van. Ik ga niet meer doen dan het minimale. Ik ga niet van mij laten horen en de datumprikker op het laatste moment invullen (als ik dat al ga doen). Ik ga te veel beloven, te weinig leveren, feedback niet verwerken, mijn eigen ding doen, enz. enz. enz.

Dat zeg ik elke keer, maar ik doe het nooit. De onzekerheid- komt het wel goed? Hoewel ik me eindeloos boos over meeliftgedrag kan maken, ben ik eigenlijk gewoon jaloers op de meelifter. De meelifter leert ons ook zo veel lessen! Ik zet even wat op een rijtje:

1. De meelifter kan zo goed de werk/privébalans bewaken! Zo goed kan die prioriteiten stellen- het léven gaat natuurlijk boven studieresultaten! Het studentenleven gaat over meer dan die eindeloze sleur aan tentamens en projecten. En iedereen begrijpt het allemaal wel dat er nét even iets anders zich aandient; dat het écht wel de volgende keer wordt goedgemaakt. 

2. En als er niet iets zich aandient van buiten, weet de meelifter wel als geen ander te herkennen wanneer een opdracht zó vaag is, zó irrelevant is… Geen beginnen aan dus. Dan kan het maar mooi onderaan de prioriteitenlijst staan. De hele werkgroep denkt het, maar de meelifter blijft als enige standvastig protest uitoefenen. Als dat maar meegewogen zou worden in de beoordelingscriteria.

3. Over prioriteiten gesproken: als geen ander weet de meelifter hoe de hustle werkt. Het cijfer voor het vak komt niet op een CV, niemand in het LinkedIn-netwerk (500+ natuurlijk) die erachter komt- maar die extra commissie natuurlijk wel. Of dat bestuurtje wat er wel even naast kan. De meelifter gaat als ervoor geboren te zijn om met de prestatiedruk en weet een CV zo breed als de oceaan te maken (zij het zo diep als een plas).

4. En eigenlijk zijn het helemaal geen vaardigheden en activiteiten die je toekomst bepalen, maar de vrienden die je onderweg maakt. Elon Musk, op dit moment ‘de rijkste mens’, werkt echt niet zoveel harder dan de gemiddelde persoon. En hij is zeker niet zo slim. De juiste mensen kennen, de juiste connecties maken, dát brengt iemand bovenop. En waar beter om die te ontmoeten dan de cantus. 

Dus: leer iets van de meelifter en doe eens het minimale. Leef, maak een vriend, neem die commissie, ga in dat bestuur, hustle, ga naar het gala, de wintersport, draai een bardienst, ga naar Lowlands, Pinkpop, enz. enz. enz. Misschien ga ik ooit ook wel eens overstag. 

Zie je bij het overleg (ik heb je de to do-list alvast doorgestuurd),
Quintijn