Rekenen met breuken

Frank Gerritse is de nieuwe campuscolumnist. Zijn winnende column Rekenen met breuken speelt zich af bij de koffieautomaat in het academisch ziekenhuis.
Er wordt de laatste jaren veel geklaagd over het niveau van de Pabo. De toekomstig basisschoolleraren zouden slecht spellen, om over het rekenen nog maar te zwijgen. Vooral rekenen met breuken schijnt bijna niemand nog te kunnen. Vanochtend bevond ik mij achteraan een lange rij cafeïnebehoeftige collega-studenten. Voor mij staan twee eerstejaars te babbelen over alle nieuwe indrukken van de studie in het algemeen en over de snijzaal en het ondergoed van de jaargenoten in het bijzonder. Ik hoor het allemaal schaamteloos aan terwijl ik de automaat stapvoets nader. Het afluisteren van gesprekken, wie is er geen campuscolumnist mee geworden?
Plotseling begint een van de twee dames enthousiast te zwaaien naar een wijd fladderende witte jas in de verte. "Dat is mijn broer," legt zij haar duidelijk geïnteresseerde collega uit. De broer loopt inmiddels opgewekt op zijn zusje af. Hoe het gaat? Ja druk, druk, je kent het. De broer blijkt enkele dagen geleden begonnen te zijn aan zijn coschappen en moppert hoe zwaar en vermoeiend het allemaal is. Een beetje fatsoenlijk pilsen is er niet meer bij. Het tweetal knikt begripvol terwijl ze zich vergapen aan zijn stethoscoop welke uiterst sierlijk om zijn nek gedrapeerd hangt. Aan de veren herkent men de vogel.
Inmiddels heeft het drietal met behulp van zijn coassistentpasje kosteloos twee chocolademelk en een koffie met melk uit de automaat gehaald. Het gesprek wordt voortgezet naast de automaat. Inmiddels is het mijn beurt en ik toets mijn bestelling in (koffie compleet, nummer 4). Het ergste van alles vindt de jonge arts in spe nog wel dat hij een van de internisten had horen zeggen dat coassistenten eigenlijk alleen maar in de weg lopen met hun plastic waterflesjes en geen productie draaien. Die laatste woorden voorziet hij middels opzichtige gebaren van denkbeeldige aanhalingstekens. "Quatsch! Wat nou geen productie! Ik werk verdorie als een halve semi-arts! Ik heb deze week wel twee patiënten gezien!" Het was duidelijk, deze collega-student rekende zich een zo goed als volleerd arts. Om een lach te onderdrukken neem ik snel een grote slok -veel te hete- koffie en brand mijn mond. Ook op de universiteit kan niet iedereen even goed rekenen.