Sexy namen

Een opleiding met een ingewikkelde naam die je onmogelijk zelf had kunnen verzinnen. Dat werkt niet volgens campuscolumnist Dieudonnée van de Willige.

“Er staat dat je student Biochemie bent. Die studie bestaat niet.” Twee priemende ogen staren me aan – foute boel? Waar gaat dit eigenlijk over? Oh ja, die biografie op DUB. Ik herpak me snel, probeer mijn hoofd in een charmante plooi te trekken en mompel iets over journalistiek. Ook dat valt niet in de smaak, waardoor deze ontmoeting nog geen twintig seconden duurt. Huh?
Namen van opleidingen zijn een heikel punt. Tegenwoordig moet alles reuze interessant klinken, liefst Engelstalig – in ieder geval moet het indrukwekkender lijken dan de namen van concurrerende opleidingen. ‘Sexy’, wordt dat tegenwoordig genoemd, want ook dat woord appelleert aan de moderne mens. De nieuwe namen brengen praktische problemen met zich mee: studenten lijken spontaan dyslectisch, beginnen te stotteren en omstanders werpen verwarde blikken. En eerlijk? Een naam van twaalf lettergrepen is echt te veel. Om een idee te krijgen van hoe lang dat precies is: voorgaande zin bestaat dus uit evenveel lettergrepen als de naam van mijn opleiding. U kunt zich voorstellen dat dat lastig is op feestjes en partijen. Zeker met een voornaam als de mijne, denkt men al snel dat ik minstens zestalig ben of van een andere planeet kom. Sinds ik mijn naam afkort tot DD en me voorstel als student in een biochemische richting is mijn sociale leven enorm verbeterd – en ik heb zelden het idee dat ik mijzelf of mijn opleiding daarmee in diskrediet breng. Ook niet wanneer dat geïnterpreteerd wordt als ´student Biochemie´.
“Hij bedoelt dat je in je eentje alle mogelijke publiciteit om zeep helpt”, oppert vriendlief. Maar hoe dan? Ikzelf ben niet in staat de namen van de opleidingen van mijn mastervriendjes en -vriendinnetjes te onthouden, laat staan toekomstige studenten. Daarnaast is het bepaald niet simpel je te oriënteren op een opleiding, wanneer je de naam zonder al te veel voorkennis zelf onmogelijk had kunnen verzinnen. Uiteindelijk gaat het toch om de inhoud – dat is nou juist waar de wetenschap zich op laat voorstaat. Het begrijpelijk maken van die inhoud is bovendien het doel van een opleiding. Laten we dus vooral stoppen met het gebruiken van steeds ingewikkeldere termen om studieprogramma’s te omschrijven. Immers, what’s in a name?

Campuscolumnist
on 24/04/2012

Een opleiding met een ingewikkelde naam die je onmogelijk zelf had kunnen verzinnen. Dat werkt niet volgens campuscolumnist Dieudonnée van de Willige.

“Er staat dat je student Biochemie bent. Die studie bestaat niet.” Twee priemende ogen staren me aan – foute boel? Waar gaat dit eigenlijk over? Oh ja, die biografie op DUB. Ik herpak me snel, probeer mijn hoofd in een charmante plooi te trekken en mompel iets over journalistiek. Ook dat valt niet in de smaak, waardoor deze ontmoeting nog geen twintig seconden duurt. Huh?

Namen van opleidingen zijn een heikel punt. Tegenwoordig moet alles reuze interessant klinken, liefst Engelstalig – in ieder geval moet het indrukwekkender lijken dan de namen van concurrerende opleidingen. ‘Sexy’, wordt dat tegenwoordig genoemd, want ook dat woord appelleert aan de moderne mens. De nieuwe namen brengen praktische problemen met zich mee: studenten lijken spontaan dyslectisch, beginnen te stotteren en omstanders werpen verwarde blikken. En eerlijk? Een naam van twaalf lettergrepen is echt te veel. Om een idee te krijgen van hoe lang dat precies is: voorgaande zin bestaat dus uit evenveel lettergrepen als de naam van mijn opleiding. U kunt zich voorstellen dat dat lastig is op feestjes en partijen. Zeker met een voornaam als de mijne, denkt men al snel dat ik minstens zestalig ben of van een andere planeet kom. Sinds ik mijn naam afkort tot DD en me voorstel als student in een biochemische richting is mijn sociale leven enorm verbeterd – en ik heb zelden het idee dat ik mijzelf of mijn opleiding daarmee in diskrediet breng. Ook niet wanneer dat geïnterpreteerd wordt als ´student Biochemie´.

“Hij bedoelt dat je in je eentje alle mogelijke publiciteit om zeep helpt”, oppert vriendlief. Maar hoe dan? Ikzelf ben niet in staat de namen van de opleidingen van mijn mastervriendjes en -vriendinnetjes te onthouden, laat staan toekomstige studenten. Daarnaast is het bepaald niet simpel je te oriënteren op een opleiding, wanneer je de naam zonder al te veel voorkennis zelf onmogelijk had kunnen verzinnen. Uiteindelijk gaat het toch om de inhoud – dat is nou juist waar de wetenschap zich op laat voorstaat. Het begrijpelijk maken van die inhoud is bovendien het doel van een opleiding. Laten we dus vooral stoppen met het gebruiken van steeds ingewikkeldere termen om studieprogramma’s te omschrijven. Immers, what’s in a name?

Tags: biochemie | molecular & cellular life sciences

Advertentie