Vrees terrorisme niet
Studenten durven het huis niet uit vanwege angst voor aanslagen. Over welk oorlogsgebied gaat dit? Irak? Of is het Syrië?
Het gaat over Utrecht.
Deze angst treft niet alleen studenten. Iedereen moet even twee keer slikken als ze een onbeheerde rugzak zien op een vliegveld. En hoe kan het ook anders? De gruwelen van terrorisme zijn makkelijk voor de geest te halen: het beeld van de zee van vuur en rook van de vliegtuigen die zich in de Twin Towers boorden is ruim 15 jaar oud, maar het lijkt wel gisteren. Op de vraag waar we ons bevonden toen het noodlot toesloeg, heeft een verbluffend aantal mensen een antwoord, terwijl een groot deel van deze mensen niet eens meer weet waar ze vorige week waren.
En dat is omdat de gebeurtenissen van 9/11 niet eenmaal gebeurde, maar duizenden malen. Het nieuws speelde de beelden continu af, totdat het beeld van de ineenstortende torens op ons netvlies gebrand stond. Drieduizend kwamen om, en de wereld had een collectief trauma. Ons leven sindsdien is anders; we leven in een post-9/11 world.
De tsunami in 2004 eiste echter een kwart miljoen levens, maar niemand heeft het tegenwoordig over een post-tsunami world. Alleen terrorisme kan de wereld zo in zijn greep hebben.
Terrorisme is zo effectief omdat iedereen slachtoffer is. Security op een vliegveld is hinderlijker. Maar het meest significante aspect is angst voor een toekomstige aanslag. Hierdoor vermijden mensen zoals bovengenoemde studenten openbare plekken. En het lijkt een realistische angst. Het nieuws staat de afgelopen tijd bol van de aanslagen. Nice. Parijs (wat gaat er mis Fransen?). Berlijn. Logisch dat iedereen bang is. De volgende lijkt op de loer te liggen.
Maar is dat zo?
Hoewel de dreiging groot lijkt, is de actuele bedreiging miniem. De kans dat iemand omkomt in een aanslag is ongeveer gelijk aan de kans dat iemand het leven laat door bliksem. Bliksem. En hoeveel mensen weigeren nou het huis te verlaten omdat ze niet geraakt willen worden door bliksem?
Sterker nog, de kans dat je overlijdt in het verkeer is vele malen groter. Toch is de VS nog geen ‘War on Traffic’ begonnen, hebben ze nog geen straaljagers naar autofabrieken gestuurd en hebben ze de NSA nog niet ingezet om potentiële joyriders te identificeren.
Hoe kan dit?
Terrorisme is eng. Een beeld van een aanslag is een heftig beeld met een hevige emotionele impact. En hoe heviger de emotionele impact, hoe groter we de kans achten dat het voorkomt, ongeacht de daadwerkelijke kans. Bovendien hebben we te maken met een zichzelf-versterkende cyclus van massahysterie die vervolgens het nieuws en de nationale psyche domineert.
Maar onthoud: hoewel de kans groot lijkt dat je slachtoffer word, is het risico minuscuul. Je leven laten leiden door angst voor een aanslag is dus onnodig.
Maak je dus geen zorgen. En leef je leven onbevreesd.