Waarom de universiteit het Vliegend Spaghettimonster moet omarmen

Campuscolumnist Niels Peuchen maakte de ommezwaai van atheïst naar het lidmaatschap van de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster. Hij vindt dat een duurzame universiteit uit ethische overwegingen dit geloof moet verkondigen onder alle studenten en medewerkers.

Al heel mijn leven zijn atheisten alomtegenwoordig. De aanwezigheid van deze niet-gelovigen was niet anders toen ik (nu vierentwintig) op drieëntwintigjarige leeftijd kwam studeren aan de Universiteit Utrecht. Het is de normaalste zaak van de wereld, echte vragen worden niet gesteld en anders weggehoond.

Tot ik drie maanden geleden die vragen wel begon te stellen. Ik ging mij verdiepen en raakte geschokt. In verschillende wetenschappelijke literatuur kan je nalezen dat atheïsten verantwoordelijk zijn voor de achteruitgang van vispopulaties, zoetwaterschaarste, toenemend gevaar op resistente ziektes, terrestrische en aquatische stikstofvervuiling, verlies van biodiversiteit, immens dierenleed, et cetera.

Naast deze milieuproblemen las ik dat wij mensen prima kunnen leven zonder het geloof in een god te ontkennen. Toen stelde ik mij de vraag: waarom zou ik als persoon onderdeel uitmaken van dit schadelijke systeem?

Vanaf dat moment ga ik door het leven als pastafari, een lid van de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster. Ik kwam er namelijk achter dat deze levensovertuiging een oplossing had voor de opwarming van de aarde: meer piraten.

Ik zal je even kort meenemen in mijn ervaringen. Al snel ontdekte ik dat meer dan de helft van mijn leven gebaseerd was op heidense rituelen en routines. Om deze routines te doorbreken heb ik op een nieuwe manier leren leven en dat is, ik kan het niet anders zeggen, een waar feest.

Ik draag iedere vrijdag een ooglapje, ik sluit mijn statements af met de piratenkreet "ARRR!" en ik eet enkel de 'heilige' maaltijd van het pastafarisme: spaghetti met gehaktballen in tomatensaus. Dat doet op geen enkele manier onder voor mijn oude leefpatroon. Ik merk dat ik meer energie heb, minder hoef te slapen en me vrijer voel. Vrij en opgelucht geen deel meer uit te maken van het probleem maar onderdeel te zijn van de oplossing. Ik kan het iedereen aanraden.

Ik was hier eigenlijk graag achter gekomen toen ik kwam studeren. Nu ben ik veroorzaker van veel geleden schade. Een universiteit met goede voorlichting over de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster had mij zeker geholpen met een eerdere overstap.

Daarnaast zegt het universitaire duurzaamheidsbeleid een rolmodel te willen zijn in duurzaamheid door prestaties en gedrag. Maar een snelle blik laat zien dat dit slechts woorden zijn. Is het niet eens tijd dat de universiteit een ethisch standpunt inneemt en de daad bij het woord voegt door de hele universiteit in het teken van het Vliegend Spaghettimonster te stellen?

Een dergelijke overstap zou de universiteit wereldfaam bezorgen: “Dutch university goes 100 per cent Pastafarian”. Uiteraard zal het gepaard gaan met weerstand, maar de argumenten zijn sterk. Er is geen speld tussen te krijgen. In ieder geval zullen de toekomstige generaties ons eeuwig dankbaar zijn.

Voor wie meer wil lezen en zien:
Uitleg Kerk van het Vliegend Spaghettimonster in beeld
De Nederlandse tak van de kerk

Boeken:
The Gospel of the Flying Spaghetti Monster door Bobby Henderson
The Loose Canon

Bumpersticker: He Boiled For Your Sins