Weinig slaap betekent veel extra tijd

Afgelopen week had ik mijn rijexamen. Voor de tweede keer weliswaar, maar nieuwe ronde, nieuwe kansen. En als ik ergens wakker van kan liggen, dan is het dit wel. Náchten van tevoren! Dan helpt het niet mee dat het examen in de ochtend was. Een slechte nacht maakt een slechte ochtend, en dat maakt examen doen nog minder leuk.

Maar goed: buiten slechte ochtenden betekenen slapeloze nachten ook wákkere nachten. Wat doe je nou eigenlijk dan, met weinig slaap en (blijkbaar) veel tijd? Bij uitstek is het een tijd voor reflectie en om in je gedachten te zitten. Ze te laten dwalen. Nieuwe ideeën. Zijn ze goed?

Laatst besloot ik om twee uur ’s nachts om wat te beginnen en wat te schrijven. Aan wat zulke goede ideeën zouden zijn, daar was ik helemaal van overtuigd immers, maar ze waren compleet onleesbaar toen ik het later (overdag!) teruglas: zinnen die uit het niets ophielden, gedachten die uit het niets komen (en ook uit het niets ophielden). Niets meer te redden. In de afvalbak.

Wat doe je dan wel tijdens zo’n slapeloze nacht? Een beetje lezen misschien? Ik kan bij vrij weinig mijn aandacht houden. Muziek wordt hypnotiserend. Beelden gaan dansen. Koken. Ja. Smaak. Dát heb ik nodig. Tot diep in de nacht smaken maken. Paddenstoelen, tofu, pittig. De nacht roept altijd om pittig eten, vind ik. Als het bijna licht begint te worden begin ik eindelijk slaperig genoeg te worden om weer terug in bed te kruipen.

Na weer zo’n slapeloze nacht, ging ik een pakket ophalen van een pakketpunt. De medewerker vroeg mij, ter verduidelijking: “Je liet mij een rijbewijs laten zien, toch?”. Gemakshalve nam ik dat even mee als een teken voor de volgende ochtend. Wás het een teken? Waarschijnlijk niet. Maar het was wel goed om er éven in te geloven, want ik sliep eindelijk eens een keer zonder problemen. Goed uitgerust ging ik het examen in en kort daarna was het alweer klaar. Met een ferme handdruk werd mij veel veilige kilometers gewenst en werd ik vlot verwezen naar het gemeentehuis.