Groot was dan ook hun verbazing toen rector-magnificus Voorma opde proppen kwam met een geheel andere interpretatie. Volgens derector was in de commissie afgesproken dat promotiestipendia mogenworden uitgereikt in uitzonderlijke en/of individuele gevallen. Totverrassing van de raadsleden was die versie van het besluit zelfsook al in het verslag terecht gekomen.
Een komma of 'en/of', het lijkt een wel heel subtiel verschil.Maar wie goed leest, ziet dat een faculteitsdecaan in deinterpretatie van Voorma opeens de mogelijkheid krijgt om in eendeel van zijn of haar faculteit, waar sprake is van uitzonderlijkefinanciële problemen, alleen maar promotiestipendia toe tekennen. En dat was nu precies wat de Universiteitsraad met zijnnadruk op 'individuele' gevallen had willen voorkomen.
In een bij tijd en wijle grimmige disucssie liet de rector erweinig twijfel over bestaan dat hij die mogelijkheid voor delen vande faculteit Letteren inderdaad open wilde houden. Een faculteit,die zo in de financiële problemen zit als Letteren, kan hetzich domweg niet overal permitteren om aio's aan te stellen metalle wachtgeldrisico vandien, was de onuitgesproken argumentatievan de rector. Als een ondoordacht besluit van de Universiteitsraadverbiedt om beurspromovendi aan te nemen, dan zou de broodnodigevernieuwing van het onderzoek daarmee ernstig in gevaar komen.
Na een lang debat en een nog langere schorsing bereikten raad encollege uiteindelijk een compromis met als strekking datpromotiestipendia alleen in uitzonderlijke, individuele gevallenmogen worden uitgereikt. Wat een uitzonderlijk, individueel gevalis, is echter ter beoordeling aan de faculteitsdecaan en hetcollege van bestuur, dat voor dit doel duidelijk omschrevencriteria moet vaststellen. Terwijl college en raad opgeluchtademhaalden omdat er nu eindelijk duidelijkheid was, bleef depublieke tribune in verwarring achter. Dit was pas echt een besluitwaarmee een faculteitsdecaan nog alle kanten op kan.
EH
