De obstakels van het Wilhelminapark

Heerlijk om in het zonnetje te vertoeven in het Wilhelminapark. Maar Eveline Verburg signaleert een paar tekortkomingen van het park.
Eindelijk. Zomer. Nou ja, de zon schijnt en als je je een beetje verbijt, kun je prima met-zonder-jas naar buiten. De collegebanken stromen leeg en het Wilhelminapark stroomt met dezelfde mate vol. Zo’n vol park brengt echter een aantal obstakels met zich mee die enkel met een goede voorbereiding, een gedegen tactiek en een scherpe vooruitziende blik overwonnen kunnen worden.  
Ten eerste is daar het ‘geluidsoverlast’. Hoewel al die verschillende speakers en Ipod-boxjes zo’n parkdagje nou net zijn charme geven, zul je net zien dat jij je kleedje uitgerekend naast de belichaming van Masters Of Hardcore hebt gespreid. De enige oplossing is dan het zorgen voor eigen boxjes die al het geluid van stampende buren kunnen overstemmen.
Het tweede obstakel is het ijsjestekort. De dichtstbijzijnde supermarkt heeft vanaf de eerste zonnestralen te kampen met een vriezer die harder leeg wordt gekocht dan dat ze hem bij kunnen vullen. Confronterend om je te beseffen dat je niet de enige bent met het briljante idee je ijsjes bij de Appie te halen. Voor dit obstakel zijn drie oplossingen te bedenken: a) Je deelt je ijsjes uit. Meestal beland de helft toch als zakjes lauwwarme limonade in de prullenbak omdat je na twee ijsjes echt wel vol zit. b) je gaat een hartig woordje spreken met de supermarktmanager (kan iemand anders dat even doen, alsjeblieft?) c) je wijzigt je route richting park en neemt een andere supermarkt als uitvalbasis. Geen mens verwacht dat jij je ijsje in Oog in Al haalt.
Het derde en tevens belangrijkste obstakel is dat van een toiletloos park. Menig zonovergoten dagje is abrupt geëindigd doordat één van de (meestal vrouwen-)blazen op knappen stond. De stoere meid uithangen en onverschrokken wildplassen is er niet bij, want op veel beschutting hoef je niet te rekenen op zo’n propvol, open veld. De enige échte oplossing is het plaatsen van een toiletgebouw. Zo’n €0,50 heb ik wel over voor een rustige voortzetting van mijn dagje nietsdoen.
Helaas is dat nietsdoen van korte duur. Mijn college Criminologie wacht op me, maar ik wil niet. Nog éven wat zonnestraaltjes meepikken. En ach, als ik mijn studie niet haal, heb ik mijn gat in de markt al gevonden: toiletjuffrouw in het Wilhelminapark.