Het Domplein verdient meer allure

Het Domplein is een ongezellig tochtig plekje achter een mooie toren. Volgens Chiem Balduk moet daar verandering in komen. Zonder auto’s, maar met grote terrassen en wind vangende bomen.

Weet jij het nog? De eerste keer dat je onder de Domtoren liep. Als jong kind toen je een dagje de stad in ging met je pappie en mammie, of misschien pas in de UIT-week als beginnend student. Enniewee, er is een moment geweest dat je met een open mond en stamelende twinkeltjes in je ogen de grootste trots van Utrecht voor het eerst aanschouwde. Persoonlijk heb ik dat gevoel eigenlijk nog dagelijks.

Die verwonderde blik zie ik ook wekelijks wanneer drommen toeristen vanaf de Oudegracht het achtste wereldwonder aanschouwen. Echter belanden zij, zoals iedereen, na het onderpasseren van de Toren in een grote deceptie: het Domplein. Je weet wel, dat tochtige plekje achter de toren, waar onder anderen het Academiegebouw van de universiteit gevestigd is.

Tot zover de verwondering van het pracht der Utrechtse binnenstad bij iedere toerist. Hoe mooi ieder stukje gracht, werf of steeg ook zijn mag, het Domplein zorgt voor een grote ‘máárrr’. Ik vergelijk Utrecht graag met wereldsteden, dus ook graag nu. Stel je voor dat je onder de Eifeltoren loopt en dan plots op een dood pleintje staat, zonder horeca en een minimale hoeveelheid groen. Dat zet je minder graag op je instagram of Snapchatstory.

Wat mij betreft verdient het Domplein dus wat meer allure. Daarvoor ga ik graag eerst terug naar de historie ervan. Het Domplein is namelijk een plein by accident. Tot 1674 stond namelijk het middenschip van de reusachtige Domkerk nog overeind en was wat wij nu als plein kennen verdeeld in twee kleinere ‘hoven’: het Oudmunsterkerkhof en het Domkerkhof. In dat jaar vernietigde een tornado echter dat stuk kerk, waarna pas in 1829 de puinhoop werd opgeruimd. Je raadt het al: dit plein heeft nooit echt allure gekend. In de betegeling op het plein zijn overigens de contouren van het oude middenschip nog te vinden.

Met een hersteld middenschip tussen de huidige Domkerk en de –toren verhelp je in ieder geval dat tochtprobleem en herstel je het bouwwerk, maar dat is nogál prijzig en het nabouwen is geschiedvervalsing, dus dat is geen oplossing. Nee, het Domplein moet een echt plein van de stad worden, waar het leeft en bruist. Mijn voorstel: verban het auto- en busverkeer van het plein en sta grote terrassen op het plein toe, omgeven door hoge bomen die veel wind vangen. Als eyecatcher zal een schattige draaimolen of een klassieke fontein ook niet misstaan.

Utrechters verdienen een Domplein dat van hen is, bezoekers verdienen een Domplein die even ‘wow’ is als de Dom. 

Blog
on 12/05/2016

Het Domplein is een ongezellig tochtig plekje achter een mooie toren. Volgens Chiem Balduk moet daar verandering in komen. Zonder auto’s, maar met grote terrassen en wind vangende bomen.

Weet jij het nog? De eerste keer dat je onder de Domtoren liep. Als jong kind toen je een dagje de stad in ging met je pappie en mammie, of misschien pas in de UIT-week als beginnend student. Enniewee, er is een moment geweest dat je met een open mond en stamelende twinkeltjes in je ogen de grootste trots van Utrecht voor het eerst aanschouwde. Persoonlijk heb ik dat gevoel eigenlijk nog dagelijks.

Die verwonderde blik zie ik ook wekelijks wanneer drommen toeristen vanaf de Oudegracht het achtste wereldwonder aanschouwen. Echter belanden zij, zoals iedereen, na het onderpasseren van de Toren in een grote deceptie: het Domplein. Je weet wel, dat tochtige plekje achter de toren, waar onder anderen het Academiegebouw van de universiteit gevestigd is.

Tot zover de verwondering van het pracht der Utrechtse binnenstad bij iedere toerist. Hoe mooi ieder stukje gracht, werf of steeg ook zijn mag, het Domplein zorgt voor een grote ‘máárrr’. Ik vergelijk Utrecht graag met wereldsteden, dus ook graag nu. Stel je voor dat je onder de Eifeltoren loopt en dan plots op een dood pleintje staat, zonder horeca en een minimale hoeveelheid groen. Dat zet je minder graag op je instagram of Snapchatstory.

Wat mij betreft verdient het Domplein dus wat meer allure. Daarvoor ga ik graag eerst terug naar de historie ervan. Het Domplein is namelijk een plein by accident. Tot 1674 stond namelijk het middenschip van de reusachtige Domkerk nog overeind en was wat wij nu als plein kennen verdeeld in twee kleinere ‘hoven’: het Oudmunsterkerkhof en het Domkerkhof. In dat jaar vernietigde een tornado echter dat stuk kerk, waarna pas in 1829 de puinhoop werd opgeruimd. Je raadt het al: dit plein heeft nooit echt allure gekend. In de betegeling op het plein zijn overigens de contouren van het oude middenschip nog te vinden.

Met een hersteld middenschip tussen de huidige Domkerk en de –toren verhelp je in ieder geval dat tochtprobleem en herstel je het bouwwerk, maar dat is nogál prijzig en het nabouwen is geschiedvervalsing, dus dat is geen oplossing. Nee, het Domplein moet een echt plein van de stad worden, waar het leeft en bruist. Mijn voorstel: verban het auto- en busverkeer van het plein en sta grote terrassen op het plein toe, omgeven door hoge bomen die veel wind vangen. Als eyecatcher zal een schattige draaimolen of een klassieke fontein ook niet misstaan.

Utrechters verdienen een Domplein dat van hen is, bezoekers verdienen een Domplein die even ‘wow’ is als de Dom. 

Tags: academiegebouw

Advertentie