Sushi eten in een Corpshuis aan de Lange Jansstraat

De voormalig campuscolumnist Ruud Schotting ging als hoogleraar eten in een Corpshuis aan de Lange Jansstraat. Voor DUB schrijft hij hoe hij dit bezoek heeft ervaren. De studenten geven daarna hun kijk op de bijzondere avond.

Het professorenperspectief : ‘Wat een ontzettend leuke gasten zijn dit’

Dat de UU 380 jaar bestaat is me eerlijk gezegd niet geheel ontgaan. Ik heb vorige maand meegedaan aan Meet the Professor. Eerst moest ik om 10 uur ’s ochtends in toga samen met 140 collega hoogleraren op een huurfiets een rondje om de Dom fietsen. Daarna gingen we naar een basisschool om aan groep 7/8 uit te leggen hoe het is om professor te zijn.

Ik vond dat ik daarmee mijn bijdrage aan het UU-lustrum wel geleverd had. Toen kreeg ik een e-mail van het secretariaat van onze Decaan: of ik mee wilde doen aan een studentenhuisdiner. Hoogleraren gaan dineren in studentenhuizen om te discussiëren over onderwijs, onderzoek en de toekomst van de UU.

Heel leuk idee, maar ik wilde dat maar aan me voorbij laten gaan omdat ik het onwijs druk heb en dus echt niet overal aan mee kan doen. Toen kwam er echter een tweede mail waarin alle Geo-hoogleraren op niet mis te verstane toon herinnerd werden aan de eerste oproep. Kennelijk waren er meer aanmeldingen van studentenhuizen dan hoogleraren die mee wilden doen. En wat doe ik dan? Ik doe mee! Eten moet je toch, gewoon een uurtje met studenten. Terwijl ik dat helemaal niet van plan was! The story of my life.

Ik bleek gekoppeld te zijn aan een Corpshuis aan de Lange Jansstraat, midden in het centrum. Ik dacht “Dat heb ik weer, een Corpshuis”. Beelden van de Jiskefet Lullo’s doken op. Wat moet dat worden…? Waar ben ik in godsnaam nu weer aan begonnen? Om niet met lege handen aan te komen heb ik de Gall & Gall van twee flessen Shiraz afgeholpen.

Ik was best wel wat onrustig toen ik op nummer 23 aanbelde. Ik ging naar boven en werd hartelijk ontvangen door een student die waarschijnlijk hoog in de pikorde (ja, ik vind het ook een vreemd woord) van dit huis stond. Ik kwam in de huiskamer waar op een lage tafel een onwaarschijnlijke hoeveelheid vis, komkommer, rijst, nori, wasabi, kip, en andere sushi ingrediënten lagen. Ze waren aan het “rollen”. Sushi.

Of ik een biertje (bakkie) wilde? Tuurlijk. Er waren een stuk of zeven heren aanwezig. Of ik even rondgeleid wilde worden door het huis. Leek me leuk. Alle zeven kamers mocht ik bezichtigen. Ik heb in mijn leven zelden zo’n onwaarschijnlijke puinhoop gezien als in die kamers… Sokken, schoenen, flessen (leeg en vol), rommel, papier, broeken, T-shirts: alles random door elkaar, homogeen over de vloer verdeeld. Ik vroeg: “Hoe kan iemand hier ooit studeren?” “Dat doen we hier ook niet, dat doen we in de Bieb”. Terug naar de huiskamer.

Rondleidingen maken dorstig. Na de wat onwennige start kwamen de gesprekken op gang. Ik heb hen verteld over mijn niet-standaard academisch carrière (laser fysica, door toeval in het water terecht gekomen, gepromoveerd in de wiskunde van grondwater en nu dankzij Sultan Qaboos (Oman) hoogleraar aan de UU). Zij vertelden mij over hun bezigheden: ze studeren theoretische fysica, rechten, economie, fysiotherapie, en vele andere dingen. En over geld. De een moet zich vierkant in de rondte werken om alles te kunnen betalen, de ander heeft fijne ouders.

De belangrijkste sushiroller moest even weg om een avondtentamen Rechten te doen in het Educatorium  in De Uithof. Wij aan tafel. Flessen droge witte wijn (veel)  en sushi. Ze waren verbaasd dat de zelfgemaakte sushi veel lekkerder was dan wat ze steeds lieten bezorgen. Geheel mee eens. Wat ze gemaakt hadden was super lekker.  We spraken over muziek maken, studeren, concerten, het Corpsleven, het leven in het huis, drank, de vereniging, waarom er geen dames in het huis wonen, hoe ze aan nieuwe huisgenoten komen, etc. Niet direct de thema’s die door de UU aangereikt waren… Anyway.

Het mag op hun kamers dan een puinhoop zijn, in de huiskamer en keuken heerst discipline. Tijdens het diner miste ik op een gegeven moment twee jongens. Ik vroeg waar die gebleven waren: “Oh, die zijn even aan het afwassen”. Ik kon het niet geloven, maar het was écht waar.

Over drank gesproken: Om 22.00 uur werd er aangebeld: Een koerier van de UU kwam namens het College van Bestuur een doos met 24 speciaal biertjes aanbieden. Met het 380 jaar UU etiket. Dat viel in zeer goede aarde bij de heren en bij mij. Daar was door de UU ook weer goed over nagedacht.

Iemand wees me erop dat het kwart voor elf was en ik waarschijnlijk de laatste trein naar Rotterdam niet meer zou halen. Of ik niet wilde blijven slapen en dat we dan met het hele huis nog even de stad in zouden gaan…. Dat meenden ze echt! Ik had het bijna gedaan, ware het niet dat ik de volgende dag in een promotiecommissie aan de TU Delft moest verschijnen. Dus ik heb het aanbod afgeslagen.

Wat een ontzettend leuke gasten zijn dit! Ik heb een geweldige  avond gehad. Ik ben onder de indruk van hun onderlinge band en vriendschap.  Dat is echt heel erg bijzonder. Fijn dat ik dit mocht meemaken!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het studentenperspectief: ‘Niemand van ons wist hoe deze avond zou verlopen’-

Wij hadden ons met ons huis opgegeven voor het professorendiner, waarbij er een hoogleraar op bezoek zou komen voor het avondeten. We hebben besloten om zelf sushi te maken voor deze avond; sommigen van ons kunnen misschien net een ei bakken, dus die waren erg blij met het initiatief. Om zes uur stipt stond hoogleraar Ruud voor de deur.

Afgelopen weken vroegen we ons al af van welke faculteit de hoogleraar afkomstig zou zijn en maakten ons druk of we wel genoeg van zijn (of haar) vakgebied zouden weten om er over mee te kunnen praten. Ruud is hoogleraar van de faculteit Aardwetenschappen, en aangezien niemand in huis Aardwetenschappen studeert, stonden we al 1-0 achter.

Het gesprek begint uiteraard over zijn vakgebied. Het blijkt al snel dat er voor ons een hoop valt te leren. Zo hebben wij het over verschillende grondwaterprojecten en waarom een grote inlegkruisjesfabrikant zeer geïnteresseerd is in stagiaires met een aardwetenschapelijke achtergrond.

Het fascineert iedereen als Ruud vertelt over zijn bijzonder connectie met Oman, waar hij op uitnodiging is geweest om een project op te starten en uiteindelijk ook naartoe is gereisd met zijn studenten. Het is geweldig om te horen hoe goed hij daar is ontvangen en hoe toegankelijk de mensen daar zijn. Als hij vertelt dat de naam van de Sultan van Oman boven zijn deur prijkt op de Universiteit vanwege een bijzondere gift, is het plaatje helemaal compleet.

Het voorgerecht
Een van onze huisgenoten heeft een heerlijk voorgerecht klaargemaakt, een traditionele Hollandse garnalencocktail. Vol enthousiasme is hij te werk gegaan, helaas heeft hij geen recept opgezocht of überhaupt ooit garnalen gemaakt en heeft hij de garnalen rauw door de cocktail gedaan... Het feestje met de cocktail gaat niet door.

Het hoofdgerecht
We gaan aan tafel en genieten met volle teugen van de grootse hoeveelheid zelfgemaakte sushi en de speciaal ingekochte - veel te lekkere - wijnen. Langzaam gaan de gesprekken steeds minder over studie maar ook over onderwerpen zoals muziek, het studentenleven en favoriete biermerken (uiteindelijk zijn we hier natuurlijk ook voor de gezelligheid bij elkaar).

Het toetje
De bel gaat en één van ons doet open. Hij komt een paar seconden later binnen met een kartonnen doos en een brede grijns op zijn gezicht. We hebben als cadeautje een hele doos bier gekregen van de Universiteit!

Dit komt als geroepen want de wijn is inmiddels op. Het begint later en later te worden en door de enthousiaste gesprekken over muziek wordt met een speaker-set de een na de andere hit opgezet en uitvoerig besproken. De sfeer is erg gezellig, en het gekke is dat niemand uit ons huis zich een goede voorstelling kon maken van hoe deze avond zou verlopen,maar dat iedereen blij verrast is over hoe geslaagd en leuk deze avond was.

Als student in Utrecht spreek je toch het meeste met leeftijdsgenoten, de afstand met een docent daarentegen lijkt vaak groot. Dit diner heeft die afstand enorm verkleind (al is het maar voor één avond), en het is erg leuk om te zien dat zowel Ruud als wij het erg naar onze zin hadden.

Ruud, hartstikke bedankt voor de mooie avond en je brief, hopelijk tot volgend jaar!

De heren van de Lange Jans!