Vaarwel lieve Uithof

Eveline Verburg woonde met veel plezier in De Uithof. Maar nu lonken de stadspanden en dus moet ze ook weer hospiteren.

'Welke kneus woont er nou in De Uithof' hoor ik studenten vaak zeggen. Nou, deze 'kneus' dus, en nog bijna tweeduizend anderen.
De Uithof is behalve een prima plek om te studeren namelijk ook best een prima plek om te wonen. 's Ochtends kan je op het aller-allerlaatst je bed uitrollen om met je zelf gezette kopje koffie in de hand naar college te drentelen. Zo ongeveer de goedkoopste bar van Utrecht zit in je eigen wooncomplex  - hoewel ik eerlijk moet toegeven dat ik er nooit kom, maar ik kán er natuurlijk wel heen! Ik heb altijd aanloop van mensen die hun tussenuurtjes graag willen vullen op een zachte bank met een gratis kopje thee. Afspraken voor het schrijven van papers of het voorbereiden van presentaties zijn altijd in je eigen huis, want 'daar is de rest toch al in de buurt'. En dit alles kun je gewoon doen in je foute legging en met heerlijk comfortabele sloffen aan je voeten. Oké, zo naar college gaan kan niet, maar in de Cambridgebar kun je je ermee vertonen.
En ja, dat er in De uithof alleen een Spar zit, nemen we maar voor lief. Iemand met een beetje een sociaal leven is vaak genoeg in de stad te vinden en doet de boodschappen gewoon op de terugweg bij de Appie.
Maar sinds kort is De Uithof voor mij ook niet meer zo ideaal. Wanneer je je master in een andere stad gaat volgen, valt de helft van de voordelen van wonen in De Uithof weg. Er is niemand zo gek om vanuit Rotterdam naar De Uithof te komen om een paper te schrijven, zodat jij lekker je legging en sloffen aan kunt houden.
Inmiddels heb ik een aardige wachttijd opgebouwd bij de SSH en liggen de stadspanden naar me te lonken. Voor het eerst sinds jaren zit ik weer in de rol van hospitant, in plaats van bewoner die een nieuw huisgenootje zoekt. Een rare gewaarwording.
Ik moet weer nadenken over wat mijn hobby's nou eigenlijk ('gezellige dingen doen') zijn en op welk stuk fruit ik het meeste lijk (een druif?). Na korte tijd werpt het hospiteren al zijn vruchten af (druiven misschien wel) en sta ik te stuiteren van geluk in mijn oude Uithofkamertje.
Ik ga verhuizen! En hoewel ik hierboven alle voordelen van De Uithof driftig heb neergepend, is het Wilhelminapark stiekem toch wel een betere plek om te wonen.
Lieve Uithof, we hebben een leuke tijd gehad samen, maar de koek is op. Sorry, het ligt niet aan jou hoor, het ligt aan mij.