Wetenschap over glitterjurkjes tijdens het songfestival

Veel wetenschappers hebben onderzoek gedaan naar het Eurovisie Songfestival. Lang niet altijd even valide, maar volgens Eliane Dummer wel heel leuk om te lezen.

Mijn vertrouwen in de wetenschap is grillig. Het ene moment juich ik om studies die gefundeerd aantonen dat zebra’s gestreept zijn ter camouflage én ter afkoeling. Het andere moment hoor ik weer iemand vertellen wat er allemaal niet deugt aan onderzoeksopzetten en wat allemaal niet meer. Maar ook al zijn geloof en wetenschap in mijn optiek niet helemaal verenigbaar: vorige week geloofde ik weer in de wetenschap.

Ik bevond mij in een staat waarin ik allerlei naderende deadlines en ander ‘moeten’ aan het ontwijken was. Ook had ik beide halve finales van het Eurovisie Songfestival gezien. Die combinatie bleek tot boeiende resultaten te leiden. 

In mijn digitale wederhelft Google Scholar typte ik de naam van het zangfestijn en prompt verscheen daar een hele lijst met studies. Allemaal onderzoek naar het songfestival, wetenschappelijke studies. Op deze internetpagina vol onderbouwd glamourplezier las ik allerlei interessants. Bijvoorbeeld dat de meeste deelnemende landen vooral stemmen op liedjes in talen die op de eigen taal lijken (behalve Zwitserland en Malta die juist van exotische talen houden). Dat landen meer stemmen geven aan liedjes uit naburige landen (joh). Dat er eigenlijk helemaal geen sprake is van politiek stemmen (hm…).

De validiteit, betrouwbaarheid en alle andere methodologische poespas rondom deze heerlijke onderzoeken deden er voor mij even niet toe. Het ging namelijk over het sóngfestival. Ten eerste is dat gewoon geniaal en ten tweede is het festival zelf zo ongeveer het minst valide en/of betrouwbare verschijnsel dat er is. Hoppa, van corruptie in een glitterjurk naar coëfficiënten, regressieanalyses, frequentieverdelingen.

Wetenschap over de lichtsnelheid van de sterren? Tuurlijk. Wetenschap over opgetuigde baardvrouwen die voor 150 miljoen mensen zingen? Douze points! Want wetenschap is eigenlijk alles, dat is het mooie eraan. En een evenement dat misschien wel evenveel mensen waarderen als verafschuwen, daar kun je prima op los wetenschappen.

Toen mijn studie-ontwijkende geest wel weer klaar was voor een nieuw thema, richtte die de aandacht op de internationale recensies van Douwe Bob. Volgens mijn andere digitale wederhelft Nu.nl schreef een Zweedse krant de volgende poëtische zin over hem: ‘’Plotseling zat hij op een stoel, in een blauw pak, en hypnotiseerde een heel continent met zijn loensende oogopslag." Ongeacht de twijfelachtige vertaling ‘loensend’ vond ik dit een heel bevredigende uitspraak en ik wist zeker dat de wetenschap ook hier van alles over zou kunnen zeggen.

In de finale werd Nederland elfde. Oekraïne won met een politiek beladen liedje, Rusland was boos, het verre Australië kreeg heel veel punten en Malta stemde op een Engelstalige inzending. Ik begon weer een beetje te twijfelen aan de wetenschap. En aan mijn eigen deadlinecapaciteiten. Net toen de stress weer toesloeg, hoorde ik iets. Ach, zei een hypnotiserend, blauw stemmetje in mijn hoofd. Slow do…

Volgend jaar sla ik misschien een rondje over.