25 Jaar in dienst bij MSFU Sams: 'Wie aan boeken denkt, denkt aan Willy'

25 Jaar in dienst bij MSFU Sams: 'Wie aan boeken denkt, denktaan Willy'

"Mijn beginperiode bij Sams was precies in de linkse periode vanbezettingen en demonstraties", aldus Willy. "Studenten waren in dietijd druk bezig alle heilige huisjes omver te trappen. Wij tiktenhun vluchtschriften uit en hielpen ze met stencillen." Ze herinnertzich nog goed de keer dat het faculteitsbureau door studenten bezetwas. "Toen ik 's ochtends aankwam was het hele kantoor besmeurd metverf. Ze waren wel zo vriendelijk dat van tevoren even tegen mij tevertellen. Wat een bende was dat."

Ondanks sommige onaangename verrassingen kijkt ze met veelgenoegen terug op deze tijd. "Elke dag gebeurde er wel ietsonverwachts, je hoefde je geen moment te vervelen." Willy zat indie tijd zelf ook in allerlei besturen en liep veel vergaderingenaf. "Ik zat helemaal in het sfeertje van de studenten en kon me ooklevendig in denken waarom ze 'aksie' voerden. Wanneer ik nietachter hun zaak had gestaan, had ik ook niet zo actief mee kunnenhelpen."

Willy kan zich niet voorstellen dat studenten tegenwoordig nogzulke acties op touw zouden zetten om hun idealen te bereiken. "Inde jaren zeventig hadden studenten nog iets om voor te vechten.Tegenwoordig zijn ze voorzien van alle mogelijke faciliteiten",zegt Willy. "Je ziet af en toe nog wel studenten die een pogingdoen een reactie uit te lokken, maar dat gebeurt ook niet meergeregeld. Er is niet veel meer over om voor te vechten."

Af en toe vond ze dat de studenten iets te radicaal te werkgingen. "Concequentie van die radicale acties was ook dat desubsidiekraan op een gegeven moment werd dichtgedraaid." Dat washet moment waarop MFSU besloot een neutralere positie aan te nemen."We stencilden nog wel voor de studenten, maar wel onder hun eigenverantwoordelijkheid."

Koukleumen

Vanaf 1975 krijgt Sams er naast het secretariële werk eenextra taak bij: de vereniging gaat boeken en dictatenverkopen,omdat de studie geneeskunde zo duur is. "We kregen vanstudenten veel klachten over de dure boeken en microscopen, die zetoentertijd nog zelf aan moesten schaffen. Het idee was datstudenten bij ons hun boeken konden kopen met een korting van tienprocent. Het winkeltje is dus eigenlijk tot stand gekomen door eenidealistische inslag. Binnen de kortste keren kochten allestudenten hun boeken bij ons. Het winkeltje bevond zich toen nogaan de Catharijnesingel.

"Het was vaak een bende. Studenten zaten over de hele stadverspreid en alle vakgroepen hadden hun eigen dictaten. Ik ben blijdat tegenwoordig alle materialen binnen de faculteit Geneeskundedoor het winkeltje verkocht worden, dat scheelt een hoopuitzoekerij." Het aanbod in Willy's winkeltje is in de loop derjaren steeds meer uitgebreid en studenten kunnen er nu alles kopenwat ze voor hun studie nodig hebben.

Het is niet altijd even druk geweest in Willy's Winkeltje."Nadat de studie geneeskunde naar de Uithof verhuisde hebben wijnog een tijdje met onze winkel aan de Hamburgerstraat gezeten. Jezat dan echt de hele dag niets te doen, behalve in de pauzes van destudenten. Dan stonden er opeens rijen voor de deur die tot aan deoverkant van de straat doorgingen. In de zomer was dat nog nietzo'n probleem, in de winter werd het voor de studenten vervelender.Dan stonden ze een uur in de kou te kleumen."

Gelukkig kwam er in 1991 in het AZU een ruimte vrij die geschiktwas om te functioneren als Willy's winkeltje. Willy greep deze kansmet beiden handen aan. "Sindsdien is het drukker dan ooit", zegtze, terwijl ze knikkend gebaart naar de lege dozen en stapelsboeken die op de grond staan. "Studenten kunnen nu de hele dagbinnenlopen, en dat doen ze ook. Twee dagen per week is eigenlijkniet meer genoeg voor de stroom studenten die hier binnenkomt. Ikkan het nu ook echt niet meer in mijn eentje af."

Net op dat moment komt haar 'hulpje' Lonneke binnenstappen. Bijbinnenkomst roept ze dat 'het niet zo'n grote chaos is als hetlijkt'. "Eigenlijk is alles hier erg georganiseerd, ook al lijkthet op het eerste gezicht misschien niet zo." Elk jaar krijgt dewinkel vanuit het bestuur van de MFSU twee dagen per week eenwerknemer aangeboden.

"Sinds twee weken ben ik commissaris reductiebureau binnen hetMFSU, en bij die funcie hoort twee dagen werken in Willy'sWinkeltje", vertelt Lonneke met een tevreden gezicht. "Ik vind hetontzettend leuk om hier te werken. Ik ben zelf derdejaarsgeneeskunde, dus de hele dag lopen er bekenden binnen die even eenbabbeltje komen maken. Het is bovendien erg gezellig om met Willysamen te werken."

Praatje

Maar wat vindt Willy zelf het leuke aan haar vak?"Het contactmet de studenten. Als onzekere eerstejaars zie je ze binnenkomen,en in de tijd daarna zie je ze als het ware opbloeien. Je ziet zevaak genoeg om ze een beetje te leren kennen. Jaren later kom je zeplotseling tegen als keurige huisarts. Dat is heel apart."

Niet alle hoogleraren kunnen zich Willy even goed herinneren.Prof.dr. J.C. Clevers, klinisch immunoloog, weet wel dat er in dejaren zeventig een winkeltje was waar je boeken kon komen, maar wiedaar in stond? "Ik studeerde biologie en deed daarnaastgeneeskunde. Ik mag dit eigenlijk niet zeggen, maar ik kocht nietal te vaak boeken." Prof.dr. J.K. Buitelaar van kinder- enjeugdpsychiatrie weet nog wel dat hij zijn boeken in hetMSFU-winkeltje haalde. "Ik herinner me het als een erg rommelighokje, waar je kwam om te stencillen. Ja, eigenlijk was het meereen stencilcentrale dan een boekwinkel."

Studenten vallen tegenwoordig vaak even het winkeltje binnen omeen praatje te maken. "In principe moeten ze eens in de tweemaanden in de winkel komen om nieuwe boeken of dictaten te kopen,maar eigenlijk zie je ze allemaal veel vaker", zegt Willy. "Ik kennatuurlijk niet van iedereen de naam, maar van gezicht ken ik zebijna allemaal. Ik zeg wel eens voor de grap dat ze een naambordjeop moeten hangen om het onthouden wat makkelijker te maken."

Ze vertelt dat er af en toe ook oud-studenten langs komen om tevertellen wat ze nu doen, of om hun kinderen aan haar te latenzien. "Ik vind het erg leuk om te zien wat er van hen geworden isin al die jaren. Het is steeds gezellig weer even bijpraten."

Onder de huidige studenten is Willy een bekend fenomeen."Iedereen hier op de faculteit kent Willy. Ze is erg aardig enstraalt dat ook uit. Wanneer ik aan boeken denk, denk ik aanWilly", aldus Arjan, eerstejaars geneeskunde. Marcel is derdejaarsen kent Willy dus al iets langer. "Ze heeft echt hart voor destudenten en je kunt met alles bij haar terecht, ook als je geenboeken nodig hebt."

Dat Willy bekend is merkte ze laatst ook toen ze in dedierentuin in Antwerpen rondslenterde met man en kind. "Op eengegeven moment hoorden we een luid 'hé Willy!'. Bleek er eenhele groep geneeskundestudenten achter ons te lopen."

Fleur Baxmeier