'Als er voetbal was, keken we samen'

Volgens de Stichting Jongeren Huisvesting Utrecht(SJHU) is de hospita aan het uitsterven. Er melden zich steedsminder hospita's bij het kamerbemiddelingsbureau. Een paaroverblijvers komen hier aan het woord. De stereotiepe oudere dameis soms ook een jonge man, en waar de een het puur doet voor hetgeld vindt de ander het ook gezellig.

De SJHU meldt dat het aantal kamers dat door een hospita wordtverhuurd is gedaald van 51 procent in 1997 naar 44 procent in 1998."We vermoeden dat deze terugloop in hospita's is te wijten aan detoegenomen welvaart in Nederland. De noodzaak om een student inhuis te nemen, en op die manier wat bij te verdienen, isafgenomen", zegt Peter van Corler van de SJHU. "Maar, studentenwillen ook liever niet meer bij een hospita wonen. Hetstudentenhuis is populairder omdat ze daar meer privacyhebben."

De hospita's blijven nodig om aan de vraag naarstudenten-woonruimte in de stad Utrecht te voldoen want de vraagnaar kamers overtreft het aanbod nog steeds. Meer dan drieduizendjongeren schreven zich vorig jaar in bij de SJHU, terwijl erslechts 765 kamers te vergeven waren. "We zijn blij met iederekamer. Het is jammer dat het aanbod van kamers terugloopt", aldusvan Corler.

"De hospita bestaat al net zo lang als de universiteiten",vertelt van Corler. "Vroeger kwam het meer voor dat een student bijiemand in huis ging wonen in de plaats waar hij studeerde. Wekennen allemaal het stereotype: de oudere dame die een kamertjeverhuurt. Maar er zijn ook jonge mensen die studenten in huisnemen." De belangrijkste reden om een kamer te verhuren blijft hetgeld. "Maar, er zijn ook mensen die het gezellig vinden om iemandin huis te hebben. Er bestaan allerlei verschillende soortenhospita's."

Corpsballen

Geert Goorhuis (40), medewerker in de medische bibliotheek vande universiteit, is een hospes. "Geen hospita, want dat is devrouwelijke variant", zegt Goorhuis. Hij woont in een maisonettepal onder de Dom. Goorhuis verhuurt de logeerkamer van zijnnieuwbouwappartement. Het is een kamer met uitzicht op de rechtbanken kost 350 gulden. "Sommige van mijn collega's verhuren ook kamersaan studenten. Toen dacht ik; 'Da's easy money'. Ik deed toch nietsmet die kamer." Goorhuis vond zijn huurder via de SJHU.

Geert Goorhuis zegt dat hij 'alleen voor het geld, niet voor degezelligheid'verhuurt. De huurder die drie jaar bij hem in huiswoonde is net vertrokken. "We hebben al die tijd eigenlijk compleetlangs elkaar heen geleefd. En dat was ook de bedoeling", zegtGoorhuis. "Hij mocht hier niet koken, want dan moest hij steedsdoor mijn woonkamer lopen. En in het weekend had ik ook lieverniemand in huis." Hij vertelt dat zijn huurder een stille jongenwas, die er weinig was. "Wat dat betreft was dat ideaal, want hetwas vreemd om ineens iemand in huis te hebben. Je weet ook niet ofiemand betrouwbaar is en hoeveel mensen hij in huis gaat halen."Daarom wilde Goorhuis eerst de ouders van de studenten ontmoeten.De moeder van zijn vorige huurder was 'een keurige mevrouw'. "Datwas ook belangrijk" vertelt de hospes.

Goorhuis heeft zelf in zijn studententijd bij een hospitagewoond. "Bij het stereotype in een groot oud huis bij hetWilhelminapark. Zij woonde op de benedenverdieping en de huurdersdaarboven." Hij wil eigenlijk geen hospita of hospes genoemdworden. "Dat beeld is op zich flauwekul. Iedereen kan kamersverhuren. Zo ken ik nog wel een stereotype; mannen die alleenkamers verhuren aan meisjes. Ik had met mijn huurder eerder hetgevoel dat we als twee studenten in een huis woonden."

De hospes vindt dat je ook niet kunt spreken van hetprototype-student. "Binnen de studentenwereld bestaan ookverschillende circuits met eigen codes." Geert Goorhuis zouéén type student nooit in huis nemen: "Ik wil geencorpsballen in huis, daar heb ik een aversie tegen." Hij vindt hetniet leuk als huurders harde muziek draaien of teveel mensen opbezoek krijgen. De kamer bij Goorhuis staat nu leeg, hij zoekt nogeen student die bij hem wil wonen. "Ik ga die kamer zeker weerverhuren, dat is goed bevallen."

Uitstraling

Mevrouw van Zanten (65) verhuurt de grootste kamer uit haar huisaan een student. Ze heeft in tegenstelling tot Goorhuis geengebruik gemaakt van de SJHU, maar een advertentie in de krantgezet. Sinds haar tien kinderen de deur uit zijn en haar man isoverleden is het wel erg stil in huis. Daarnaast kan ze de extracenten wel gebruiken. "Of het nou een jongen of een meisje is datmaakt me niet uit. Studenten zijn toch allemaal hetzelfde," zegtVan Zanten. "De uitstraling moet me aan staan. Ik zie meteen of hetklopt of niet als ik in iemands ogen kijk."

Van Zanten woont in een oude arbeiderswoning in de Utrechtsewijk Ondiep. Deze hospita vindt het, net als hospes Goorhuis,altijd prettig om de ouders te ontmoeten. De hospita verhuurde invijf jaar aan vijf studenten een kamer. De zesde, Vincent vanBruggen, is er net ingetrokken. Vincent (22) is tweedejaarspsychologie. Vincent heeft een kamer met een groot raam en tweeruime inbouwkasten. Hij betaald 450 gulden voor een oppervlakte vanachttien vierkante meter.

Vincent studeerde eerst in Kampen, waar hij in het centrum ineenstudentenhuis woonde. "Ik mis mijn huisgenoten wel; koffiedrinken met elkaar, dat soort dingen. Aan de andere kant heeft hetwonen bij een hospita ook wel weer zijn voordelen. Nooit meer dieeeuwenoude discussies over vieze pannen", vertelt Vincent. Het huisvan Van Zanten is schoon en gezellig. Vincent hoeft alleen zijneigen kamer schoon te houden. En als hij zijn slaapkamerdeur openlaat zuigt mevrouw die ook even mee. "Ik ben maar alleen, het wordtnooit zo gek vies. Effe een doekie er over en alles is weerschoon", zegt Van Zanten.

"Ik vind alles best wat ze doen, als de buren er maar geen lastvan hebben. Muziek draaien doe ik zelf, dus mag hij dat ook. Hijmoet zelf weten hoe laat hij uit de stad thuis komt. Ach, studentenhet zijn net gewone jongens. Gewone jongens gaan ook uit. Studentengaan alleen wat vaker en drinken dan wat meer."

Vincent mag alleen geen huisdieren houden, want de hospita isallergisch voor katten en honden vindt ze niet hygiënisch. Entelefoneren moet hij buiten doen, in een telefooncel. "Ze mogenniet bellen op mijn telefoon, wel gebeld worden." Die regel heeftmevrouw van Zanten ingesteld nadat ze een peperduretelefoonrekening kreeg door een huurster die steeds naar Londenbelde. "Ze is heel zakelijk", zegt Vincent "En daar houd ik welvan. Ik moet er niet aan denken om iedere middag thee te drinkenmet elkaar. Ze is wel heel vriendelijk, maar dat gaat te ver."

Van Zanten zegt moeilijk alleen te kunnen zijn, daarom vindt zeeen student in huis wel gezellig. "De vorige student zat hiergewoon in de woonkamer televisie te kijken. Als er voetbal waskeken we samen, want we waren allebei voetbalfan. Ik van FC-Utrechten hij van Ajax. Ook als ik jarig was dan kwam hij even een bakkiedoen. Ik vind alles best en ik bemoei me nergens mee. Als hijbijvoorbeeld een logé heeft vindt ik dat best. De logémoet dan natuurlijk niet weken blijven slapen."

Vincent heeft aan de muur tekeningen opgehangen die door eenoud-huisgenoot zijn gemaakt. Op een kastje staat een foto van zijnoude huis tijdens een kerstfeest. "De eerste avonden dat ik hierzat dacht ik : 'Oh, wat heb ik gedaan !' Ze hebben me allemaalhelpen verhuizen en vonden het heel triest om me hier zo achter telaten", zegt Vincent. Hij blijft hier nog een paar maanden wonen,maar uiteindelijk wil hij weer naar een studentenhuis. "In eenstudentenhuis kan je lekker bij mekaar naar binnen stappen."

Rosalie Curto en Joke van der Glas