'Als je een studie hebt afgemaakt kijken ze toch anders tegen je aan'

'Als je een studie hebt afgemaakt kijken ze toch anders tegenje aan'

Patrick van Diemen voetbalt dit seizoen voor hetgerenommeerde Anderlecht. Toch is hij vastbesloten zijn studieRecht en Economie in Utrecht af te maken. Op bezoek bij derechtenstudent en een chique Brusselse club.

"Allez Scifo". De Belgische jeugd heeft Paasvakantie. Driebussen vol in paars-wit uitgedoste scholieren zijn zojuistafgeleverd bij de ingang van het jeugdcomplex Neerpede waar deselectie van de Royal Sporting Club Anderlecht eenongeïnspireerd trainingspartijtje afwerkt. Veteraan EnzoScifo, opgeklommen uit een mijnwerkersmilieu, is voor de Waalsesupportertjes nog steeds het grote idool. `Hollandais' Patrick vanDiemen mag dan in zijn eerste jaar zijn uitgegroeid totbasisspeler, voorlopig kan hij wat hen betreft slechts in deschaduw staan van de flegmatieke vedette. Van Diemen lijkt vandaagechter een van de weinigen die het oefenpotje wel serieus wilnemen. "Die bal is allang uit", foetert de middenvelder. Met tweehanden gebaart hij geïrriteerd naar trainer Vercauteren hoeverde bal volgens hem de lijn heeft gepasseerd. De jonge fans hebbenhet begrepen. "Il est sorti déjà."

Een uurtje na de training wordt Van Diemen op de trappen voorhet Stadion Constant van den Stock vereeuwigd met een pruttelendebaby van een paar maanden in zijn armen. Handtekeningenjagers enouders met kroost hebben tientallen minuten nerveus in de hal voorde kleedkamer staan drentelen om keer op keer verwachtingsvol op tekijken als de deur wordt geopend. Yuri Cornelisse, vorig jaargekocht van TOP Oss maar nu voornamelijk acterend in het tweedeteam, mag ongestoord doorlopen naar zijn bolide op hetparkeerterrein. Spelers met een grotere status dienen wel halt tehouden voor het signeren van ballen, programmaboekjes en T-shirtsof voor een kiekje met zoonlief. Van Diemen is een van de laatstendie naar buiten komt en moet er ook aan geloven. "De club is allesvoor die mensen", aldus de 26-jarige voetballer. "De supporterskunnen hier zelfs Anderlecht-onderbroeken kopen."

Studiepunten

In taveerne Green Park tegenover het stadion worden de madammenvan de bediening gezoend. Het restaurantje blijkt door te kunnengaan voor de tweede huiskamer van Anderlecht-spelers."Lunchen,Patrick?", vragen de dames. "Steak met een uiensausje enfrieten. Iets te drinken erbij?"

Patrick van Diemen bij het grote Anderlecht? FCUtrecht-aanhangers moeten vorig jaar raar hebben opgekeken toen zijde sportkranten opensloegen. Was dat dezelfde Van Diemen die zesjaar geleden vertrok uit De Galgenwaard zonder daar ooit ook maarhet uitzicht op een basisplaats te hebben gehad? Dezelfde. Na eenhalf jaar AZ en twee jaar NEC wist de fysiek sterke middenvelderbij RKC de aandacht te trekken van vele clubs in binnen- enbuitenland. Even was er ook sprake van een terugkeer naar Utrecht,maar Van Diemen sloeg Anderlecht toch wat hoger aan.

Om andere redenen was een nieuw optreden bij Utrechts trots nietongunstig geweest. Als speler van FC Utrecht haalde Van Diemen meteen deeltijdstudie zijn propedeuse. Vanaf zijn derde studiejaarvolgde hij vakken van de nieuwe voltijdstudie Recht en Economie.Hoe staat het nu met die studie? "Die heb ik dit jaar even op eenlaag pitje gezet. De tentamendata vielen helemaal verkeerd. Ik moetnog zo'n 44 punten, iets meer dan een jaar. Binnenkort ga ik weercontact opnemen met mijn studiecoördinator, want ik wil injuli de draad weer oppakken."

Een topvoetballer en -zo mag waarschijnlijk geconcludeerdworden- grootverdiener die verhaalt over tentamendata enstudiepunten. Het is enigszins bevreemdend. Is die studie nietgewoon hobbyisme geworden? Om de dooie dood niet. Demidden-twintiger Van Diemen denkt serieus na over een leven na hetvoetbal. Ook dan wil hij een leuke baan hebben. Iets in demanagement-sfeer. En het liefst in de sport. In die wereld heefthij tegen die tijd immers twintig jaar rondgelopen. "Als je eenstudie hebt afgemaakt kijken ze toch anders tegen je aan. Je hebtdan ook kennis waar je op kunt terugvallen. Veeltechnisch-directeuren hebben hun baantje slechts te danken aan hunvoetbalcapaciteiten. Ik ken er daar nu een paar van, maar ze kunnenwat mij betreft beter hun mond houden."

Waterkanonnen

Een voetballer die studeert en meer leest dan De Telegraaf ofequivalenten moet beducht zijn voor zijn imago, weet devoetballer-student. Toen journalisten Anderlecht vergezelden `opstage' in het buitenland en in de gaten kregen dat op de kamer VanDiemen en keeper Filip De Wilde enkele dikke pillen te vinden warenwerden de twee plotsklaps gebombardeerd tot `de intellectuelen vanAnderlecht'.

De afgelopen maanden zal de geestelijke bagage van de spelersechter wel het laatste zijn geweest waar de gemiddeldeAnderlecht-aanhanger zich zorgen over maakte. De club kende eendramatisch seizoensstart. In hetnajaar waren de Brusselaarsafgezakt naar de vijftiende plaats op de ranglijst en bovendienvroegtijdig uitgeschakeld voor de Uefa-cup. Trainer Arie Haan werdsubiet de laan uitgestuurd. Van Diemen: "De paniek was compleet."Knikkend naar de overkant van de straat: "Er moesten hierwaterkanonnen worden ingezet om de supporters in toom te houden.Iedere dag stonden er wel tien cameraploegen rond het veld. In dekranten verschenen Titanic-achtige cartoons; zinkende schepen waarAnderlecht-spelertjes vanaf sprongen."

Dat moet even wennen zijn geweest. "In Waalwijk gebeurde nooitwat. Hier heb ik een interview met mijzelf gelezen, terwijl ik metde journalist nog nooit een woord had gewisseld."

Toch was Patrick Van Diemen in de algehele malaise een van deweinige spelers die nog enigszins werden gespaard. Hij was bijaanvang van het seizoen voor de meeste Anderlecht-supporters eennobody en werd derhalve niet geconfronteerd met de hooggespannenverwachtingen, waar bijvoorbeeld ex-Feyenoorder Gaston Taument aanten onder ging. Ondertussen is de normaliteit enigszins weergekeerdbij de Europese topclub van weleer. Anderlecht is na eenopmerkelijke zegereeks opgeklommen naar de derde plaats. Eenkampioenschap zit er waarschijnlijk niet meer in, maar Europeesvoetbal lijkt zeker. "Als dat lukt dan kan ik ondanks alles tochterugkijken op een redelijk geslaagd seizoen. Ik heb allesgespeeld. En dat was mijn eerste doelstelling."

Taalstrijd

De student-voetballer lijkt met volle teugen te genieten van degrandeur en traditie van zijn nieuwe club. "Anderlecht wordt overalgerespecteerd. In het buitenland spelen wij geregeld tegen hetnationale team van een land. Onlangs hadden we nog een toernooitjemet AC Milan en Paris St. Germain. Dat is natuurlijk prachtig ommee te maken." Ook is hij ondertussen bekend met de al jarenbestaande hiërarchische verhoudingen binnen de club. De mandie Anderlecht groot maakte, biermagnaat Constant van den Stock, isinmiddels op vergevorderde leeftijd maar wordt nog steeds op handengedragen. "Zo af en toe wordt hij door zijn chauffeur naar hetstadion gebracht", vertelt Van Diemen. "Dan zien we 'm voor hetraam staan, handen op de rug, uitkijkend over het trainingsveld.Alleen voor hem wordt dan een kwartiertje langer gespeeld."

Wat Van Diemen enigszins is tegengevallen bij zijn nieuwe clubis de zakelijke en individualistische houding van de spelersgroep."In Nederland heerste er altijd een uitbundige sfeer in dekleedkamer. Dat gemoedelijkezou je misschien juist in Belgiëverwachten, maar hier ben je duidelijk niet alleen collega's, maarook elkaars concurrenten."

De voor de Brussels club kenmerkende taalstrijd heeft volgenshem geen positieve invloed op de onderlinge verhoudingen. Toen hijlaatst werd opgesteld op de plaats van de franstalige back Crassonwerd de Nederlander keihard neergesabeld in de Waalse pers. Ondankshet feit dat hij onlangs aan een studie Frans is begonnen blijft devoetballer voor de zekerheid zijn interviews nog maar even in hetNederlands geven."In die taal kan ik mij net iets genuanceerderuiten."

De voetballer zegt België wat dat betreft "met andere ogente zijn gaan bekijken". Iedere dag wordt hij geconfronteerd met deBelgische realiteit. Bij het binnenrijden van de Brusselsedeelgemeente waarin hij woont ziet hij een groot bord met de tekst:`Dilbeek, waar Vlamingen zich thuisvoelen'.

Xander Bronkhorst