Architect studeert af op alternatieve inrichting Uithof

Henk van der Woude ziet het al helemaal voor zich. Op de plekwaar nu na negen uur 's ochtends gevochten wordt om eenparkeerplaats zal een van zijn studentencomplexen staan. Waar defuturistische bibliotheek gepland is op de plaats waar nu DePelikaan nog staat, komt een wooncomplex. Zijn derde en laatsteblok huizen ligt aan het water naast de hoge toren die het Willem.C. van Unnikgebouw is. In totaal bestaan de drie complexen uit ruimduizend woningen. "In het hart van De Uithof wil ik de functieswerken, studeren, recreëren en wonen combineren. De studentenzullen nog nauwelijks een reden hebben om de stad in te gaan."

Om die laatste uitspraak meer realiteitszin te geven, weet Vander Woude, moeten er natuurlijk ook allerlei voorzieningen voorstudenten rondom de Heidelberglaan worden gemaakt. Aan alles lijktgedacht: zwembad, uitzendbureau, eettentjes, cafés,supermarkt. Ook moet de 'boulevard' zoals hij de Heidelberglaannoemt, grondig op de schop. De loopbruggen die de gebouwen aanbeide zijden verbinden, moeten verdwijnen om weer lucht op de laante krijgen. Bovendien moet de Heidelberglaan weer een gewonetweebaansweg worden: voor auto's, fietsen en openbaar vervoer. Eenbetonnen busbak is taboe. De wegen rondom het centrumclusterverdwijnen waardoor de universiteitsgebouwen aansluiten op deweilanden. Om alle auto's een plek te geven moet er onder de geheleHeidelberglaan een parkeergarage komen.

En dan de wooncomplexen die hij voor de studerenden heeftontworpen. Grappige panden die in tegenstelling tot de kolossalegebouwen een sfeer van intimiteit en gezelligheid moetenuitstralen. Het zijn typische gebouwtjes die, zegt de architect ookzelf, waarschijnlijk nooit zullen worden gerealiseerd. Al deplannen zijn namelijk onderdeel van zijn afstudeerproject aan deAcademie van Bouwkunst in Amsterdam. "Ik had dus alle vrijheid." Endie heeft hij ook genomen. Op één aspect na: hij is metzijn plannen wèl binnen de heilige lijnen van hetstedenbouwkundige plan van Rem Koolhaas gebleven. Wat volgensKoolhaas groen moet blijven, blijft groen en wat bebouwd magworden, wordt bebouwd.

Kerkhof

Van der Woude kwam op het idee om wonen op De Uithof teonderzoeken naar aanleiding van de campusplannen rondom hetUniversity College en de bouw van een mega-studentencomplex aan deCambridgelaan. De locatie voor studentenwoningen aan deze laan,vindt Van der Woude, is totaal verkeerd gekozen. "De studentenwonen aan een kerkhof. Er is in de buurt niets te doen. Het complexstaat geïsoleerd." Hij is dan ook zo vrij geweest dit complexuit zijn plan te gummen, omdat hij het interessanter vond om teonderzoeken of er in het bedrijvige hart van De Uithof ruimte voorwonen is.

Van der Woude: "Als je de functies sport, ontspanning, studie enwonen concentreert op één plaats, kweek je een gevoel vansolidariteit. Er zullen hier alleen jonge mensen wonen die zich methetzelfde bezighouden. Een homogene groep van wie het kenmerk isdat student zijn tijdelijk is. Speciaal voor hen heb ik dezewoontypes ontworpen. Ze zijn alleen geschikt voor studenten en nietvoor iedereen. Daarmee geef je aan dat een student geen doorsneemens is."

Toch maakt ook Van der Woude onderscheid tussen de ene en deandere student. In zijn wooncomplexen die voorzien in zo'n duizendwoningen, is ruimte voor samenwonende stellen en voor woningdelers.De verschillende type woningen zijn zo gegroepeerd dat desamenwoners aan de straatkant zijn gesitueerd. Haaks daarop endaarmee onttrokken aan het oog vanaf de Heidelberglaan, staan destudentenunits met hun bijzondere vormgeving waardoor je binnen inhet complex een kleinschalig stratenpatroon krijgt dat langs detuinen van de studenten-units loopt.

Dakterras

De eenheden voor stellen bestaan uit eenkamerwoningen van 32vierkante meter. De twee ruimtes zijn min of meer gescheidendoordat centraal in de woning het 'natte blok' is gezet waarin dekeuken, douche en toilet zijn opgenomen. De bewoners hebben eeneigen dakterras, op het vier etages tellende complex.

De plattegronden van de studenten-units zijn een stukingewikkelder. Een 'huis' bestaat uit vijf kamertjes vanverschillend formaat waarvan er drie een eigen badkamer en toilethebben. De twee andere kamers kunnen door middel van schuifwandeneventueel bij een andere unit worden getrokken voor wie meer gelden meer behoefte aan ruimte heeft.

Daarnaast is er nog een extra ruimte die studenten kunnen hurenals gezamenlijke woonkamer, atelier of oefenruimte voor wieeenmuziekinstrument bespeelt. Deze unit ligt bij degemeenschappelijke keuken die alleen bereikbaar is via een loopbrugboven de binnentuin. "Hierdoor wordt de privéruimte heelprivé en maak je een bewuste keuze om naar hetgemeenschappelijke deel te gaan. Wil je niks met de gemeenschap temaken hebben, dan kan je ook een tweepitter op je kamer zetten." Dekeuken is dan ook héél openbaar doordat de wandengrotendeels bestaan uit glas. Door alle keukens boven elkaar tebouwen krijg je glazen torens op een rij, zegt Van der Woude, wateen intiem gevoel moet geven voor wie in de binnentuin staat. Datintieme is nodig. "Want als de kantoren en collegezalen zijngesloten moet er een aangename ruimte overblijven, die studentenzich eigen kunnen maken. Zo'n ruimte mag niet te groot zijn."

Dat de studenten zich min of meer afzonderen op De Uithof isvolgens Van der Woude geen probleem. "Ik ben niet bang ommaatschappelijk vreemde wezens te creëren. Studenten hoevenniet midden in de maatschappij te staan, ze hebben afstand nodig omzichzelf te ontwikkelen. Waarom moeten ze worden geconfronteerd mettriviale dingen. Gevoelsmatig zeg ik dat het zo is. Het gaat me tever als je zegt dat de studenten van de wereld vervreemden. Je hebtsowieso sociale contacten. Maar ik vind wel dat studenten anderebehoeften hebben en een andere daginvulling. Een student leeft endenkt nu eenmaal anders."

Gwenda Knobel

Henk van der Woude geeft op vrijdag 22 oktobereen publiekspresentatie over zijn campusontwerp van De Uithof. Depresentatie begint om 16.00 uur en is in de Academie van Bouwkunstaan het Waterlooplein 211 in Amsterdam. Met behulp van dia's en eenmaquette licht Van der Woude zijn ontwerp toe.