Ben Hartman
207 is een samenwerkingsverband van verschillende rappers, MC's, uit Utrecht. In tegenstelling tot de huidige urbanhype proberen we hiphop te brengen die bekritiserend is en geëngageerd. Zoals de muziek dus aanvankelijk bedoeld was. Dit uit zich in onze teksten en in de thema's die in onze nummers terugkomen. Daarnaast is 'broederschap' bij ons een belangrijk begrip. Als groep leven we daar ook echt naar. In Utrecht hebben we een motto: "if I can't eat, you can't eat". We staan altijd voor elkaar klaar.
Ik ben zelf bij 207 gekomen via Mark Gademan, ook wel PerC. Hij is de geestelijk vader en naar zijn huisnummer is de formatie vernoemd. Hij had een studio in De Uithof waar we vaak rondhingen. Ik ben toen begonnen met het schrijven van teksten. Diep in mijn hart wilde ik dat altijd al, maar ik had nooit de guts om het op te pakken. De jongens hebben me geïnspireerd. Ik schreef een Franse tekst die hen beviel, waarop ik gevraagd werd bij de groep te komen.
Verder bestaat 207 uit Atactic en Paradox, een hele sicke MC. Wat mij betreft één van de beste Engelstalige rappers in Nederland. Hij is ook al heel lang met hiphop bezig en fungeert een beetje als onze guide. Een andere 'oude vader', zoals wij dat noemen, is onze dj: M16. Het houdt overigens niet op bij 207. Achter ons staat nog een collectief van jongens dat ons van beats voorziet. Een artistieke combinatie: zij produceren beats, wij schrijven daar teksten overheen.
Bijzonder aan 207 is dat we in meerdere talen rappen. Nederlands, Engels en Frans. We willen bewust een meertalige vibe brengen. We leven in een tijd waarin het Europese verband belangrijk is; de samenleving is steeds meer internationaal. Ik vind het belangrijk dat mensen zich daarop focussen en ik hoop mensen daartoe te kunnen stimuleren met onze meertalige muziek.
Atactic vroeg mij ooit waar ik kracht uit putte. Mijn antwoord was de rede. Vandaar mijn MC-naam: Reazun. Ik ben makkelijk met woorden en ook in filosofische zin is de rede een begrip waar ik veel waarde aan hecht. Daarnaast speelt het begrip bij mijn studie rechten een belangrijke rol. Ik rap in het Frans omdat het één van de mooiste talen is om op te flowen. Het is een vloeiende taal. Veel mensen zeggen over mijn teksten: 'ik versta er niks van, maar het klinkt wel goed'. Op mijn vijftiende had ik een Frans vriendinnetje, en ik heb vrienden in Parijs. Zo heb ik mij de taal eigen gemaakt. Maar ik moet ook toegeven dat mijn Engelse accent niet toereikend is. Als je mij in het Engels naast MC Paradox hoort, dan val ik volledig in het niet.
Ik voel me het beste wanneer ik schrijf over dingen die me boos maken, zoals onrecht. Dan kan ik echt los gaan. Van mezelf ben ik iemand die vrij geëngageerd is, ik schrijf vaak over politieke kwesties. Hoewel ik steeds meer leer om ook inspiratie te putten uit andere gevoelens. Aanvankelijk waren mijn teksten erg proclamerend. Te vergelijken met hiphop als van Public Enemy. Ik schrijf mijn teksten vooral op dode momenten. Bijvoorbeeld als ik in de trein zit en ineens denk: hé, dat is een vette line. Ik ga niet zo snel met pen en papier achter mijn bureau zitten. Als MC ben ik constant met teksten bezig. Dat is ook wel deels de kracht van 207, denk ik. We denken echt over shit na en hechten veel waarde aan de inhoud.
We willen mensen kennis laten maken met de ware hiphop. 'Echte hiphop, geen urban entertainment', om even Opgezwolle te citeren. Door de huidige urbanhype hebben mensen een vertekend beeld van hiphop gekregen. Clips op televisiezenders als TMF of The Box verheerlijken veelal materialisme, geweld en vrouwenmisbruik. Dat beeld overheerst als mensen aan hiphop denken. Maar zo is het nooit bedoeld. Hiphop is juist een verbroederend iets en heeft niets met haat te maken. Daarnaast vind ik dat hiphop verbondenheid moet blijven tonen met misstanden in de samenleving. Het moet als instrument dienen om onvrede te uiten. In ieder geval zet 207 zich af tegen het materialisme dat urbanmuziek kenmerkt. We worden vaak als underground gezien, of zoals Lange Frans dat noemt, als 'rugzakgangsters'.
Ik denk dat urban zo populair is omdat mensen het makkelijk kunnen behappen. Het confronteert ze niet met de werkelijkheid, maar houdt ze een droomwereld voor, brainwash-shit. Mensen houden er nu eenmaal niet van om met de neus op de feiten gedrukt te worden.
Op onze feesten trekken we een wat ander publiek dan je misschien bij hiphop zou verwachten. Geen muurbloempjes die dan heel de avond tegen de muur leunen en stoer doen met hun blingbling. Zoals je op urbanevents dus vaak ziet. Als ik bijvoorbeeld op een Boemklatsch-feest om me heen kijk, zie ik veel mensen die ik daar in eerste instantie niet zou verwachten. Veel studenten ook. Ik vind het erg vet dat die mensen dan toch naar het feest komen voor het gevoel dat er heerst. Een gevoel van ongedwongenheid, en dus geen stoerdoenerij. En natuurlijk het broederlijke: een feest van iedereen door iedereen.
De hiphopscene begint hier in Utrecht echt grote vormen aan te nemen en heeft ook zeker internationale potentie. Je merkt aan alles dat hiphopmensen in Utrecht met de neus dezelfde kant op gaan staan. De vibe overheerst dat we samen veel kunnen bereiken. C-mon & Kypski, en ook Illicit, zijn voorlopers wat betreft vernieuwende hiphop. In het buitenland is hun muziek al opgepikt, maar in Nederland slaat het nog niet echt aan. Maar ja, het is zulke nieuwe muziek. Mensen hebben nog wat tijd nodig. Daarom duurt het ook wat langer voordat Utecht als hiphopstad daadwerkelijk op de kaart staat.
Ik voorzie voor hiphop als subcultuur een grote rol in Nederland. Dat proces is al in gang gezet. Kijk bijvoorbeeld maar naar Ali B. die de koningin bokst. Andere subculturen, zoals het gabberdom, zijn nooit zover gekomen. Bovendien wordt hiphop door de overheid gezien als middel om de integratie te bevorderen. Het brengt jongens en meisjes uit verschillende culturen bij elkaar. Ik denk dat het voor de samenleving nuttig zou zijn om van bepaalde hiphopelementen kennis te nemen. Het inspireert mensen bijvoorbeeld tot creativiteit en fungeert voor jongeren als uitlaatklep. Van het broedergevoel kan de maatschappij nog veel leren
In de zomer komen we met een nieuw album en nu zijn we bezig met een videoclip van onze track 'Third Degree'. In februari of maart komt die op tv. Ook gaan we maandelijks een feest geven in De Toren van Babel om Utrechtse hiphop wat meer te belichten. Het heet Rof! en de eerste editie is op 27 januari. Mensen die van hiphop houden moeten zeker even komen checken.