Bescherming tegen zenuwgas

Het leek haar handig om niet twee keer een feest tehoeven geven. En dus plande Ingrid Philippens haar huwelijk en haarpromotie op een en dezelfde dag. Vrijdag 11 december gaf zij 'sochtends haar jawoord om nog geen twee uur later in trouwjurk tediscussiëren over chemische oorlogsvoering.

Nieuws
Uitgave: Uitgave 17
Jaargang: Jaargang 30
on 17/12/1998

Het onderzoek van de medewerkster van het Delftse Prins MauritsLaboratorium van TNO betreft de mogelijkheid voor militairen omzich te beschermen tegen aanvallen met zenuwgas. Op dit momentgebruikt de NAVO daarvoor een stof (pyridostigmine) die op zich eengoede bescherming biedt maar die slecht in de hersenen doordringt.Daardoor is de kans op hersenschade bij een gasaanval nietdenkbeeldig.

Philippens vond dat een sterk verwante stof (fysostigmine) netzo effectief bescherming biedt en wél in de hersenendoordringt. Een probleem was nu echter dat een te hoge dosis vandeze beschermer zelf een nadelige werking heeft, met name op hetonthouden van aangeleerd gedrag, wat zeker voor militairen nietecht handig is. Wanneer fysostigmine echter druppelsgewijs wordttoegediend, ontstaat geen schade, ontdekte Philippens, die verwachtdat deze verbinding in de toekomst NAVO-breed zal worden toegepast,waarschijnlijk via een pleister op de huid.

Na het wetenschappelijk intermezzo in het Academiegebouw vattede bruid de draad van haar trouwdag weer op en stortte zij zich inhet feestgewoel. '11 december 1998, een grote dag in mijn leven',zo besluit zij haar dissertatie stemmig. 'Het proefschrift eenafronding, het huwelijk een begin.'

EH