From China with love: Tim Goudriaan
Paspoort
Naam: Tim Goudriaan (23). Studie aan de UU: Derdejaars Politieke Geschiedenis & Internationale Betrekkingen. Studie aan de Chinese University: een semester oftewel vijf maanden politiek en mensenrechten. Studietaal: Engels. Stage: Anderhalve maand Asian Human Rights Commission (AHRC). Lekkerste gerecht: Alles wat onder Dim Sum valt Meest over verwonderd vlak na aankomst: Het gemak waarmee je in en rond Hongkong kunt rondreizen, en de combinatie van technologie, architectuur en transport.
"De eerste paar maanden woonde ik op de campus van de Chinese University. Ik deelde mijn kamer met een student uit Beijing. De meeste andere studenten waren ook Chinees, zowel Hongkonglocals als mainland-Chinezen. Chinezen zijn in het algemeen wat gereserveerder, en hebben door het cultuurverschil soms andere interesses. Als ik met mijn vrienden in Nederland een avond op stap ga, eindigen we bijvoorbeeld niet gauw met Cola en Seven Up in een karaokebar.
"Ik ben eigenlijk vrij serieus bezig geweest met mijn studie en nu met mijn stage. Ik bezoek samen met andere studenten congressen over mensenrechten en discussier dan veel over zaken als Tibet, China en de Olympische Spelen. Maar van de meeste mensen hier hoor je: 'Hongkong people are about business, not politics'. En dat is waar. Hoewel er vaak pittige discussies volgen als het onderwerp wél ter sprake komt.
"Bij mainland-Chinezen is er weinig ruimte voor zelfkritiek. De schuld ligt vaak bij de ander: bij CNN, dat wordt beschuldigd van het verkeerd vertalen van het Chinees; bij Frankrijk, vanwege de rellen van 'die werkelozen' in Parijs toen de Olympische vlag daar was ('Why do French people hate China?'); bij de rest van de wereld, vanwege al hun kritiek op China.
"Als het gaat om Tibet zijn Tibetanen volgens Chinezen 'ondankbaar'. Mijn kamergenoot vertelde me dat hij op school leerde zijn 'Tibetaanse broeders' lief te hebben. Dat verklaart waarom het voor veel Chinezen wrang is dat de Tibetanen zo negatief reageren op hun 'hulp'. Niet eerder in mijn leven heb ik zo voorzichtig moeten zijn bij het ter sprake brengen van een onderwerp. Rationaliteit maakt plaats voor emoties en het nationalisme wordt aangewakkerd. Mijn Chinese vrienden zetten massaal 'I (L) China' in hun MSN-naam. Oproepen tot een boycot van de Spelen of protesten tegen de torch relays werken wakkeren 'wij tegenover zij' aan. Zelfs academici raken de weg af en toe kwijt. Mijn professor, die al dertig jaar werkt in de 'mensenrechtensector', is voor het eerst in zijn carrière uitgescholden door een collega toen hij zijn ideeën met betrekking tot Tibet op een congres uiteenzette.
"De aardbeving is, in tegenstelling tot Tibet, erg aanwezig in het straatbeeld en in de gesprekken van de bewoners in Hongkong. Recente studies hebben uitgewezen dat zij zich inmiddels meer Chinees dan Hongkongnees voelen, en die betrokkenheid is te merken. De posters voor Sichuan zijn overal te vinden en er wordt overal geld ingezameld. Natuurlijk is er sprake van een vreselijke nationale ramp, maar vanuit politiek opzicht lijkt de aardbeving een uitstekende afleiding van alle heikele zaken in de aanloop naar de Olympische Spelen."
Tim denkt na de zomer naar Nederland terug te keren met een verslaving aan de diversiteit van de Chinese keuken en met heimwee naar de leukste wijk van Hongkong - Mong Kok - waar hij woont nu. "Als ik me 's ochtends op weg naar mijn werk in de Chinezenmassa begeef; het lawaai om me heen hoor; naar de strompelende omaatjes, schoolgirls en moeders met Hello Kitty-truitjes kijk; in de stampvolle en te warme metro een wirwar van geuren oppik; maar dan buiten ineens in de regen loop, betrap ik mezelf zo nu en dan op een glimlach. It seems I have grown to like, and at times love Hongkong."