Covers, covers, en nog eens covers

Donderdag 10 juni was in het gebouw van het Utrechtsestudentencorps de voorronde van de Heineken Studenten Music Award.Zestien bands streden de afgelopen maanden in vijf studentenstedenom een plaats in de finale, woensdag 7 juli in Paradiso, inAmsterdam. Daar zal de winnaar gekozen worden, die recht heeft opde hoofdprijs: de opname van een cd-single in een professionelestudio, en een interview op radio 538.

"Iedereen is van de wereld, en de wereld is van iedereen", brulteen donkerharige zanger in korte broek door de zaal. Hij wijst alsElvis Presley voor zich uit, en houdt met zijn andere hand eenmicrofoon vlak voor zijn mond. Een bleke geluidsman, die wellichtook de vorige voorrondes heeft meegemaakt, schudt gedesillusioneerdhet hoofd. Nee hè, niet weer een cover van The Scene of DeDijk, lijkt hij te willen zeggen. Hij draait nog maar eens aan eenknopje, zodat alles nog scheller klinkt, en de akoestiek is al zorampzalig.

Covers, covers en nog eens covers. Het is het kenmerk vanstudentenbandjes. In de begeleidende folder van Heineken, waarinalle voorrondes beschreven worden, hebben de tekstschrijvers erduidelijk moeite mee om niet iedere keer hetzelfde verhaaltje op teschrijven. 'De vijf muzikanten van Kitsch concentreren zich vooralop Nederlandstalige covers.' 'Band 88 heeft een repertoire datnaast swingende soulhits uit de jaren zestig, zeventig en tachtigook Nederpop en actuele toppers herbergt.' 'De Dutch Poets Societycovert nummers van The Scene en De Dijk op inventieve wijze.' 'Meteen feestelijke mix van Nederlands- en Engelstalig, actuele nummersen evergreens, is Goldfish alive and swimming.' Enzovoort,enzovoort.

De studentikoze coverbands zijn gelukkig nog wel grofweg in tweesoorten onder te verdelen. De eerste speelt voornamelijk zwartemuziek, geworteld in de funk en disco, met covers van James Brown,Kool and the gang en Stevie Wonder. De andere speelt (Neder)rock,met veel The Scene, Marco Borsato en De Dijk. In een studentenbandvan het funky soort duikt nog wel eens een meisje op, meestal alszangeres. De studenten-rockcultuur wordt volledig gedomineerd doorjongens.

Meezingers

De avond in Utrecht opent met een band uit de funky categorie:Party People's Policy en dat staat voor 'dansen, grooven enzweten.'De band speelt covers van onder anderen James Brown, Stevie Wonderen Jamiroquai: 'Vette funk en soul'. Party People's Policy bestaatuit mensen uit Delft en Nijmegen, en heeft derhalve weinig fans bijzich. De Policy weet het eenkennige Utrechtse studentenpubliekdaarom maar moeilijk aan de gang te brengen.

De stemming komt er pas goed in bij de band Stijl Achterover vanVeritas, die een eigen aanhang achter zich weet. Het is eentypische studentenband, die `Nederlandstalige en Engelstaligecovers speelt, en frisse, pittige hits van de jaren tachtig ennegentig'. De zanger draagt goedkope kleren: "Ik heb het shirt bijde Zeeman gekocht voor zeven gulden vijfennegentig", roept hij meteen stem, die klinkt als een klok.

Stijl Achterover heeft nog maar één keer eerderopgetreden, dus al te strak is het allemaal niet, maar deaanstekelijke meezingers hebben effect. Na een paar nummers wordtiedereen losser. De bassist en de toetsenist, die eerst nog angstignaar de vloer keken, wagen zich aan de eerste danspasjes. "En nueen applaus voor jullie zelf", roept de zanger met een grootpsychologisch inzicht. De studenten klappen boven het hoofd enjuichen uitbundig, alsof het een videoclip-opname betreft vanNederlands beroemdste studentenband: Guus Meeuwis en zijnVaganten.

Het is altijd weer opvallend dat studentikoos publiek vrijwelvolledig blank is. Geen deinende afro's, dansende Marokkanen,hanenkammen of jongens in een vintage rockabilly shirt. Wel meisjesmet staartjes, die hun pullover of spijkerjack om de middel hebbengebonden, en jongens in ruitjeshemden, vaak met kleine brilletjes.Ze drinken bier, roken sigaretjes en genieten van muziek zoalsmensen in een bierreclame dat doen.

Het studentikoze publiek staat even beduusd te kijken als laterop de avond de Utrechtse band Vet Lekker er hard en strak inkomtmet stuwende gitaarrifs. Vet Lekker is een Utrechtse band van hetrockerige type. De leden blijken echt te kunnen spelen, en kennenhet klappen van de zweep. Ze bieden het publiek af en toepragmatische, maar korte vrolijke meezingstukjes, om vervolgensweer uit te kunnen halen met energieke gitaaraccoorden van LedZeppelin of The Black Crowes. Ze wagen zich zelfs aan LatijnsAmerikaanse ritmes, en een zelfgeschreven nummer. Met wat meereigen werk zou Vet Lekker zich moeiteloos staande kunnen houden inhet Nederlandse clubcircuit, en het viertal wordt dan ook deterechte winnaar van de Utrechtse voorronde.

"In principe zijn we een beginnende band", zegt zanger Taco deVries, "we hebben pas één eigen nummer helemaal af." DeVries studeert mediapsychologie. Zijn kameraden komen uit dehelende hoek: gitarist Michel van der Meulen en bassist Sjoerd vander Wardt studeren diergeneeskunde. Drummer Eddy van Boxel werkt ophet AZU. De jongens nemen de band serieus. De Vries zou best doorwillen als zanger: "Nuspelen we alleen nog maar op gala's enfeesten. Maar we zijn bezig met meer eigen nummers." Hij kan nietwachten om op te treden in Paradiso, het Mekka van de Nederlandserockmuziek. Bussen zullen ter beschikking worden gesteld om de fansnaar Amsterdam te vervoeren. De Vries: "We zullen de Utrechtse eerverdedigen. Het maakt me nu niet meer uit of we eerste worden, maarwanneer we winnen blijven we nog wel even in Amsterdam hangen. Omwat te drinken."

Gerard Janssen