'De afdeling met een probleem opzadelen? Onzin natuurlijk'

"Hoeveel kinderen er het afgelopen jaar geboren zijn? Nee hoor,dat is te privacygevoelig, daarover geven wij geen informatie." Depersoneelsfunctionaris van de faculteit Biologie is onvermurwbaar.Ook bij de faculteit Geneeskunde wordt afhoudend gereageerd. "Erzijn wel een aantal kinderen geboren, maar ik heb niet zittenturven. Dus ik kan u niet verder helpen."

Andere faculteiten hebben evenmin geturfd, maar willen best evennakijken hoeveel aanvragen er binnen zijn gekomen voorzwangerschaps- en ouderschapsverloven.

Bij Godgeleerdheid, Farmacie, Sociale Wetenschappen enScheikunde zijn meer medewerksters zwanger (geweest) dan vorigjaar. Voor de overige faculteiten geldt dat het aantalzwangerschappen ongeveer hetzelfde is gebleven.

Maar dat zegt niks over het werkelijke aantal geboorten. WouterHarmsen, personeelsfunctionaris bij Natuur- en sterrenkunde enWiskunde: "Wij zijn een mannenfaculteit en we houden niet bijhoeveel mannen vader zijn geworden. Toch weet ik dat dat er heelwat moeten zijn." Wat wel wordt bijgehouden is het aantal vadersdat ouderschapsverlof opneemt. En zorgende vaders blijken geenuitzondering in de universitaire wereld.

Babypoule

Niet alleen voor de aanstaande ouders verandert het leven. Ookde afdelingen krijgen te maken met de gevolgen van de zwangerschap.Er moeten vervangers worden aangenomen en ingewerkt. Of -wanneerhet een zwangere onderzoekster betreft - onderzoek blijft een paarmaanden liggen.

Margien Bootsma beviel vier maanden geleden van zoontje Igor. Zehad al een dochter van ruim twee jaar. Ze is docent-onderzoeker bijmilieukunde. De helft van de tijd geeft ze les, de andere helftwerkt ze aan haar promotieonderzoek. "Het krijgen van kinderen hebik best eentijdje uitgesteld. Eerst wilde ik een vaste aanstellinghebben. Maar het ging me weer te ver om ook nog te wachten tot ikgepromoveerd was. Je wordt toch ouder."

Margien vermoedt dat haar onderzoek een half jaar vertragingheeft opgelopen met de laatste zwangerschap. "Het krijgen van eenkind kost nu eenmaal meer tijd dan die vier maanden van hetverlof." De eerste twee weken na terugkomst zat ze watongemakkelijk achter haar bureau. "Ik dacht: wat doe ik hier ook alweer?" Maar inmiddels heeft ze haar ritme hervonden. Of ze foto'sbij zich heeft? Ze lacht: "In mijn portemonnee, ja. Tenzij mijndochter ze er uit heeft gehaald."

Drie mannelijke collega's kregen het afgelopen jaar ook eenkind. Dus dat bood aardig wat gespreksstof tijdens de koffie. Maaronderling is er niet gediscussieerd over de vraag of mensenouderschapsverlof zouden opnemen. "Dat zijn dingen die je toch voorjezelf beslist. Zelf neem ik een dag in de week verlof."

Bij Bureau Buitenland hing op 14 november de speekwoordelijkevlag uit. Secretaresse Masja van Deventer was bevallen van eenzoon. Haar zestien collega's vroegen haar het hemd van het lijf:hoe heet hij, hoe lang is ie, hoeveel weegt ie, hoe lang had debevalling geduurd, heeft ie grote voeten? Alles wilden zeweten.

Masja had niet anders verwacht. Toen haar collega Bettina eenkind verwachtte, een jaar daarvoor, was een nieuwe traditie in hetleven geroepen: de babypoule. Alle collega's mogen een gokje wagenover onder meer sekse, gewicht en kleur van het haar. Per onderdeelzijn er punten te verdienen. Grote winnaar van de 'Poule de BB'1998 is directeur Jeroen Torenbeek - zelf vader van twee dochters.Hij verdiende zeventien punten. Met als bijzondere verdienste dathij de naam van de baby raadde. In drie stappen is hij bij deprullenbak waar hij twee blauwe A-viertjes uit vist. "Kijk maar."In de tweede kolom van de tabel staat het bewijs: Roel. Zijn prijs:de benoeming tot BB-vader van Roel. Over een maand volgt een nieuweronde met nieuw kansen, want Bettina Nelemans verwacht dan haartweede kind.

Of het daarbij blijft? In gedachten gaat Torenbeek de viermannelijke en dertien vrouwelijke medewerkers af. "Ik wil de damesniet beïnvloeden, maar ik sluit niet uit dat er in 1999 tweeof misschien zelfs drie nieuwe zwangerschappen volgen."

En - zo verzekert Torenbeek - elke nieuwe aanstaande moeder zalhij oprecht geluk wensen. "Want tot mijn verbazing kwamen Masja enBettina enigszins schuldbewust vertellen dat ze zwanger waren. Zevonden het vervelend dat ze de afdeling met een probleemopzadelden. Onzin natuurlijk, die vervanging valt te regelen."

In hun werkkamer zitten hoogzwangere Bettina en collega JobMulder juist te overleggen over de precieze datum waarop Bettinastopt metwerken. Job zal dan een aantal van haar taken overnemen,voor de rest komt er een vervangster. Bettina: "Omdat ik mijnvakantiedagen vast plak aan het verlof zal ik vijfeneenhalve maandweg zijn." Job: "Maar ze heeft een prima draaiboek gemaakt. En alsik of de vervangster iets niet weet, kunnen we haar thuis bellen.Bij de vorige zwangerschap is het prima gegaan, dus het zal nu ookwel los lopen."

Bettina bekent dat ze inderdaad met het lood in de schoenen hetnieuws van haar tweede zwangerschap bekend maakte. "Vooral omdat ikpas een paar maanden terug was van het vorige zwangerschapsverlof.Ik dacht: o jee, die zullen wel flink balen. Maar eerlijk, ik hebgeen enkele negatieve reactie gehad."

Aangezien tweede kinderen voorrang krijgen bij de crèche,is ze deze keer verzekerd van een plekje. Dus ze gaat met eengerust hart met verlof.

Mondig

Universitair medewerkers kunnen voor de kinderopvang subsidiekrijgen via de universiteit. Op dit moment zijn er 355 kinderengeplaatst via de universitaire regeling. 134 staan er op dewachtlijst. "Maar dat zijn ook mensen die pas vanaf maart 1999 eenplaats willen. Als ze zich zo rond de derde maand van dezwangerschap hebben opgegeven, is er hoogst waarschijnlijk plaatstegen de tijd dat het zwangerschapsverlof is afgelopen", zegt eenwoordvoerdster van Skobi, de organisatie die de kinderopvangregelt.

Bij Kinderdagverblijf de Kikker op de Uithof zijn hoofdzakelijkkinderen van universitaire medewerkers geplaatst. Dat is te zienook. De Kikker is een uitgesproken 'witte crèche'.Hoofdleidster Jitske Rienstra: "De kinderen zijn heel mondig, komenal jong voor zichzelf op. Verwaarloosde kinderen zoals je die welziet in crèches in Zuilen of Ondiep, komen hier nietvoor."

Op de bank in een van de babygroepen maakte Maran Lubsenaanstalten om haar dochtertje Cassandra de borst te geven. Ze werktvijf minuten fietsen verderop, aan de hogeschool. "Als ze hongerbegint te krijgen, piept de leidster mij op. Ik ben dan binnen vijfminuten hier. Dat gebeurt twee keer per dag. Ik geef dit blok geenles, dus het kan ook."

In de hal wurmt Miriam Poppelier haar dochtertje Ines in eenwarme jas. Miriam werkt als analyste op het laboratorium van hetAZU. Sinds ze Ines heeft, komt ze haar collega's ook buitenwerktijd tegen: 's ochtends en 's avonds in het kinderdagverblijf."Bij ons is een absolute babyboom gaande. Het afgelopen jaar hebben15 collega's een kind gekregen. En dat is nogal wat op een totaalvan 150 medewerkers. Of het werk af kwam? Sommige projecten liepenwat vertraging op. En gelukkig waren er promovendi die hetonderzoek gaande hielden."

Karin Alberts