De pijngrens van de Warande

"Wij zijn uw klant, maar u verneukt ons gewoon!" Het overleg is al bijna ten einde wanneer een bewoner het gevoel van de aanwezigen helder verwoordt. Als gevraagd wordt of iemand van de SSH hier op wil reageren, neemt Gerda Hullegien, teamleider wonen, het woord: "Wij behartigen de belangen van twee groepen. Dat bijt elkaar soms."

De twee groepen die de SSH wenst te bedienen, zijn de Utrechtse studenten die op zoek zijn naar een kamer en de buitenlandse studenten die voor een tijdje in Utrecht gaan studeren en wonen, de zogenoemde shortstayers. Sommige eenheden hebben inmiddels een of twee shortstayers in huis, zoals vorig jaar afgesproken tussen SSH en het woonbestuur van de Warande. Volgens een bewoonster is een of twee shortstayers in een eenheid het absolute maximum. "Een shortstayer per kleine en twee per grote eenheid, daar ligt voor ons de pijngrens!", laat ze de SSH-afgevaardigden weten.

Wat is er zo pijnlijk aan meer buitenlandse studenten in de flat? Het is niet die student zelf die weinig geliefd is, al laten de Warandebewoners wel weten dat menig shortstayer de huishoudelijke taken in de eenheid aan zijn laars lapt. De studenten in Zeist zijn vooral bang voor het voortbestaan van vrijwillige projecten die de flat heeft opgezet. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met de Warandebus die elk weekend tussen Zeist en hartje Utrecht pendelt, bestuurd door vrijwillige Warandebewoners? Bovendien lijdt de sociale cohesie onder een teveel aan shortstayers, zo laat bewoner Richard Westerbeek in een persbericht weten: "De Warande neemt tussen de andere studentencomplexen in Utrecht een bijzondere plaats in, omdat de mensen elkaar op straat hier wel herkennen. Een deel komt wekelijks bij elkaar in de Wombat, het kroegje op de Warande. [...] De Warande is een klein, groen dorp."

Een dorp waar de meeste buitenlandse studenten, zo blijkt uit een enquête van de Warandebewoners, niet eens willen wonen. Meer dan de helft van de shortstayers in de Warandeflats zegt actief op zoek te zijn naar een kamer in Utrecht. "Ze willen de actie, het is hún buitenlandervaring. Dan wil je niet wonen waar het lekker rustig is, nee, dan wil je de stad."

De ervaringen van de permanente Warandebewoners met de shortstayers zijn tot dusver niet onverdeeld positief. Dat mag de SSH zich ook aanrekenen; niet zelden wordt een buitenlandse student onaangekondigd in een kamer geplaatst. Een van de bewoners, die naar eigen zeggen al zestien jaar op de Warande woont, meldt dat hij het afgelopen jaar niet altijd goed kon inschatten of er een inbreker of een buitenlandse student in zijn huis stond. Hij heeft een advies voor de SSH: "Als jullie een nieuwe shortstayer in een eenheid plaatsen, zou het fijn zijn als jullie dat melden, ook bijvoorbeeld of het een jongen of een meisje is en laat ons een naam weten."

Dat de informatieverstrekking voor verbetering vatbaar is, geven de SSH-vertegenwoordigers meteen toe. Ze bieden hun excuses aan voor de gebrekkige communicatie in het verleden en beloven beterschap. Maar van het plan om in de Warande tweehonderd shortstayplekken te realiseren wil de SSH niet wijken. De buitenlandse student behoort nu eenmaal ook tot haar doelgroep. De Warande is het minst populair onder kamerzoekende studenten, en om eventuele leegstand te voorkomen is deze flat in Zeist de eerste gegadigde om buitenlandse studenten op te vangen, zo wordt uitgelegd.

De zaal blijft zich roeren. Een bewoonster vraagt of de SSH'ers weten waar de tweede 's' in SSH voor staat. "Studenten", antwoordt de delegatie. "Nee", reageert de bewoonster, "het staat voor 'sociale', Stichting Sociale Huisvesting. Vervang die 's' maar door een 'c'. De 'c' van commercieel."

Binnenkort gaat de SSH wederom in conclaaf met het woonbestuur van de Warande om uit te zoeken hoe die tweehonderd shortstayplekken over de flats verdeeld kunnen worden.

RvV