De weg van voet en vuist
Terwijl andere eerstejaars studenten zich uitstekend vermaakten met introductieactiviteiten, werd Yvonne Oude Luttikhuis afgebeuld op sportcentrum Papendal. De beginnend studente theater-, film- en televisiewetenschap behoort tot de Nederlandse taekwondo-top. Afgelopen zaterdag legde ze beslag op een derde plek tijdens de Universiade in Korea.
Voor de aankomend studente is de Universiade een mooie manier om ervaring op te doen, vertelde ze voor vertrek. "We zitten daar twee weken in een Olympisch dorp. En als je taekwondo doet, moet je toch wel een keer in Korea zijn geweest." Oude Luttikhuis maakt inmiddels deel uit van de nationale seniorenselectie. De coaches vinden haar nog te jong voor de Olympische Spelen van volgend jaar in Athene. Haar doel zijn de Olympische Spelen in Peking over vijf jaar.
Vader
Taekwondo betekent zoiets als 'de weg van de voet en vuist. Maar de nadruk ligt op been- en voettechnieken. "Het is vooral veel trappen", zegt Yvonne Oude Luttikhuis over haar sport. De spelers trappen elkaar fullcontact op de romp en tegen het hoofd. Blessure komen echter zelden voor, aldus Oude Luttikhuis. Vooral omdat de taekwondospelers bijzonder gedisciplineerd zijn. "De regels zijn heel streng en als het krachtsverschil erg groot is, grijpen de scheidsrechters snel in."
Het was vader Ben Oude Luttikhuis, in de jaren zeventig en tachtig zelf een wereldtopper, die Yvonne aanspoorde de vechtsport te beoefenen. Hij vond zeven jaar geleden dat zijn dochter erg verlegen was. "Ik zei weinig en mijn vader was bang dat de mensen over me zouden lopen."
Oude Luttikhuis ging trainen in de sportschool van haar vader. Het was niet direct een succes. "In het begin vond ik taekwondo helemaal niet leuk en ik deed ook niet erg mijn best. Als junior ging het eigenlijk heel slecht. Maar het ging steeds beter. En als ik nu win weet ik: hier doe ik het voor." Na de juniorentitels volgden internationale toernooizeges en dit jaar haar eerste nationale seniorentitel.
Pech
Als ze terugkomt, wacht al heel snel een nieuw leven. "Ik kom op 1 september terug. Twee dagen later ga ik op kamp met mijn studiegenoten. Sport komt de komende jaren op de tweede plaats. "Mijn studie staat voorop, want met taekwondo kan ik toch nooit geld verdienen. Ik hoop dat ik op de universiteit iets gemakkelijker tentamens kan verzetten wanneer ik iets belangrijks moet doen. Op de middelbare school was het gewoon pech hebben als ik niet aanwezig kon zijn."
Universiade
De Universiade, een soort Olympische Spelen voor studenten, is een van de grootste sportevenementen ter wereld en wordt iedere twee jaar georganiseerd. Studenten tussen de 17 en 28 jaar oud die voldoen aan strenge eisen worden uitgezonden door de Nederlandse sportkoepel NOC*NSF.
Er zijn voldoende gelijkenissen met de echte spelen. Op de Universiade wordt gestreden om medailles in een groot aantal takken van sport. De sporters worden gehuisvest in een Olympisch dorp. Maar om het accent te leggen op 'internationale verbroedering' en om nationalistische gevoelens zoveel mogelijk uit te sluiten, worden bij de prijsuitreiking geen volksliederen gezongen. Wel klinkt het lijflied van de internationale studentenorganisatie.
Voor Olympische kandidaat-steden is de Universiade een uitgelezen mogelijkheid om te tonen wat ze waard zijn. Peking dat de echte spelen in 2008 wist binnen te slepen, oefende in 2001 met de Universiade. Maar ook sporters kunnen zich voor het eerst laten zien. NOC*NSF ziet de Universiade als een ideale tussenstap op weg naar de Olympische Spelen.
En dat gaat soms ook wel op. Zo won Jochem Uytdehaage op de Universiade in 1997 een zilveren medaille. De Utrechtse medicijnenstudent Carl Verheijen was toen veel sterker. Vijf jaar later sloeg Uytdehaage genadeloos toe op de echte Olympische Spelen. Het lijkt erop dat we in 2008 in Peking wel iets mogen verwachten van Yvonne Oude Luttikhuis.