Decentraal zakken

Sinds voormalig Letterendirecteur Peter Schelleman isaangetreden als universitair directeur ICT, is dat geluid ook metgrote regelmaat terug te vinden in de ambtelijke stukken die onderzijn leiding ontstaan. Deze week publiceerde Schelleman eenstrategische toekomstvisie over het ICT-beleid en ook in dat stukkon hij het weer niet laten. Als saillant voorbeeld van de curieuzewildgroei in universitaire regelingen noemde hij het feit datfaculteiten er soms zelfs verschillende zak-slaaggrenzen op nahouden.

Zo was het nog niet zo lang geleden voorgekomen dat studentenuit faculteit A (waar je minimaal een 6 moet halen om te slagen)een bijvak deden in faculteit B, waar 5.6 al voldoende is. Gevolgwas een probleem voor de bijvakstudenten met bijvoorbeeld een 5.7.Zij mochten dan weliswaar volgens hun docent uit faculteit Bgeslaagd zijn, maar het geautomatiseerde studievoortgangssysteemvan hun eigen faculteit A geloofde daar niets van. De enige manierom de machinerie om de tuin te leiden, was om deze studenten een 6te geven, met als gevolg dat nu hun collega's met een 5.7 uit Bprotesteerden. Want ja, die wilden natuurlijk ook wel een 6.

In een commissievergadering van de Universiteitsraad gafcollegelid Van Vucht Tijssen volmondig toe dat het college vanbestuur waarschijnlijk wel wat al te lang had vastgehouden aan zijnvoorkeur voor een decentrale aanpak onder alle omstandigheden. Maartoen Schelleman gelijk maar voorstelde om alle faculteiten teverplichten voortaan dezelfde zak-slaaggrens te hanteren, trok zijeven bleek weg. 'Gelukkig gaat die Schelleman alleen maar overICT', zag je haar denken. Want de faculteiten mogen dan wel eensmopperen over het gebrek aan daadkracht in het Bestuursgebouw, ofze zoveel voortvarendheid op prijs zouden stellen.......

EH