Eerste medisch biologen blikken terug: 'Wij waren non-conformistisch en lekker alternatief'

Eerste medisch biologen blikken terug: 'Wij warennon-conformistisch en lekker alternatief'

Het bier vloeit rijkelijk, de muziek staat hard en vijftigmensen slaan elkaar vreugdevol op de schouders en kussen wangen."He Fredje, man, hoe gaat het?" Het gaat er joviaal aan toe tijdensde reunie van de eerste generatie medisch biologen. De spontaneFred Wondergem is de organisator van de reunie. Met een tevredenblik zakt de 35-jarige achterover in zijn stoel, biertje in dehand. Zojuist heeft hij zijn studiegenoten bekend dat hij zichzelfpas na acht jaar studeren 'afgestudeerd' mocht noemen. Dit integenstelling tot de andere dames en heren, die bijna allemaalbinnen zes jaar klaar waren met hun studie. Niet zo ijveriggeweest, Fred? "Mwoah, het was meer een samenloop vanomstandigheden. Ziektes, persoonlijke problemen en tegenslagen ophet gebied van de studie. Maar ik had ook geen haast," geeft hijtoe. Momenteel werkt Fred bij een Amerikaansbiotechnologie-bedrijf, waar hij verantwoordelijk is voor deregistratie van voedselgerelateerde enzymen. Na zijn studie heefthij eerst als toxicologisch beoordelaar van geneesmiddelendossiersbij het RIVM gewerkt. Daar deed hij zijn eersteregistratie-ervaring op. "Mijn tweede baan was bij een Amerikaansfarmaceutisch bedrijf, waar ik op de registratieafdeling werkte.Daar heb ik ook een registratiecursus gedaan, want bij medischebiologie leer je niks over registratie."

Hij vertelt dat de banen en organisaties steeds leuker zijngeworden. "In mijn huidige bedrijf zijn we ons nu ook aan hetrichten op de ontwikkeling van geneesmiddelen, dus daar komt nogmeer samen van vorige banen," zegt Fred enthousiast. Hij heeftzeker geen spijt van zijn studiekeuze. "Het is wel typisch dat ikprecies deze studie heb gekozen. Er was geen enkele studie die inmijn ogen aan de medische biologie kon tippen. Toch waren er heelveel vergelijkbare studies: in Leiden, Nijmegen en Maastricht. Enje had natuurlijk ook de 'klassiekere' studies als biologie,farmacie en scheikunde. Nu blijkt dat ik niet per se medischebiologie had hoeven doen, want de collega's in mijn vorige banenhadden allemaal zo'n andere, vergelijkbare, studie gedaan."

Wanneer de 'vete' tussen de studenten geneeskunde en medischbiologie ter sprake komt begint de uitgelaten Fred hard te lachen."Wij waren ook echt veel leuker! De geneeskundestudenten gingensteeds meer op elkaar lijken: ronde brilletjes en gestreeptebloesjes. Wij waren non-conformistisch en lekker alternatief. Datklinkt toch veel beter?"

Mensenredder

De 34-jarige Maarten Frens zegt 'heel veel aan zijn studie gehadte hebben'. Hij is als universitair docent fysiologie werkzaam aande Erasmusuniversiteit. "Mijn loopbaan heeft tot nu toe naadloosaangesloten op mijn studie. Ik begeleid medische getinteonderzoeken en dat is precies waar de studie zich op richt." MaarMaarten was niet altijd zo blij met zijn studie. "In het eerstejaar was het mij allemaal te nat." Te nat? "Te moleculair, tescheikundig.

Pas tijdens zijn eerste stage raakte Maarten ervan overtuigd datMedische Biologie voor hem toch de juiste studie was. "Die stageopende mijn ogen. Ik dacht bij mezelf 'dit is echt heel erg leuk!'.Dat verbaasde mijzelf misschien nog wel het meest. Ik ben toen heelhard hard aan de slag gegaan, want ik wist zeker dat ik in dezerichting verder wilde gaan. En zie hier, ik heb tot de dag vanvandaag nog geen seconde spijt gehad van die keuze."

Maarten heeft nooit overwogen om geneeskunde te gaan studeren."Ik ben geen mensenredder. Bovendien is geneeskunde veel tepraktisch voor mij, ik ben meer van de wetenschappelijke kant." Hijziet er echter niet uit als het prototype 'serieuzegeitenwollensok'. "Nee, dat is waar," lacht hij. "Die heb je welhoor, bij ons op de universiteit. Maar ik ben altijd al mijn eigengangetje gegaan, wat betreft uiterlijk en kleding," zegt despontane docent. "Dat deed eigenlijk iedereen bij MedischeBiologie. We hadden natuurlijk geen 'rolmodellen' in de vorm vanouderejaars. Dit gaf ons de kans om allemaal een eigen stijl teontwikkelen."

Uitgeloot

Voor de 36-jarige Anita Biezeman was de studie Medische Biologieachteraf gezien niet zo'n gelukkige keuze. Sinds een jaar werkt zijals onderzoeksmedewerkster van de afdeling milieu aan hetNederlands Forensisch Instituut. Voor die tijd was ze werkzaam alsmilieuinspecteur.

"Ja, dat is wel even wat anders he", roept Anita uit bij hetzien van de verbaasde blikken om haar heen. "Ik heb me eigenlijkvrijwel gelijk na de studie laten omscholen tot milieuinspecteur."Waarom? "Ik heb, denk ik, gewoon heel erge pech gehad met mijnstage. Eigenlijk het tegenovergestelde van wat Maarten heeftmeegemaakt. De studie ging de eerste drie jaar best goed. Ik hadnergens klachten over. Pas tijdens mijn stage ging hetbergafwaarts. Ik had hele slechte onderzoeksresultaten en daardoorraakte ik totaal gedemotiveerd. Ik wilde na mijn afstuderen gewooniets heel anders gaan doen." Anita vertelt dat ze de studiemedische biologie ook min of meer in een opwelling is gaan doen."Mijn hele leven droomde ik al van een toekomst als dierenarts. Destudie diergeneeskunde moest het dus worden. Maar toen het momentvan inschrijven eenmaal daar was, bleek dat je bij diergeneeskundemaar een kans van 1 op 10 had om ingeloot te worden. Toen zonk demoed mij in de schoenen."

Omdat ze niet het risico wilde lopen uitgeloot te worden,besloot ze zich in te schrijven bij medische biologie. "Ik had daareen paar boekjes over gelezen en wat ik daarin las trok mij welaan. Bovendien was de kans om ingeloot te worden bij medischebiologie veel hoger dan bij diergeneeskunde. Dat gaf eigenlijk dedoorslag, want het leek mij echt een ramp om uitgeloot te worden envervolgens een jaar niks te doen."

Als Anita zeventien jaar terug kon in de tijd, zou ze de studiemedische biologie links laten liggen. "Ik heb een hele leuke tijdgehad, maar de studie was gewoon niet geschikt voor mij. Hoewel ikvan bepaalde kennis wel profijt heb in mijn huidige baan. Sterkernog, ik denk dat ze me niet eens hadden aangekomen als medischebiologie niet op mijn cv had gestaan!" Helemaal voor niets is destudie dus niet geweest. "Nee, inderdaad. Mag ik nu weer naar mijnjaargenoten toe?"

Fleur Baxmeier