'Er wordt niet alleen gerouwd; er is ook hoop'

In de nacht van zaterdag op zondag organiseerde deOekumenische Studentengemeente Utrecht (EUG) voor het derdeachtereenvolgende jaar een Paaswake in de Janskerk. Ruim veertigdie-hards waakten tot aan het ochtendgloren en nog eens zo'nveertig jongeren bezochten de Paasnachtdienst en dedageraadsviering. In kleermakerszit of liggend werd de opstandinggevierd.

De donkere Janskerk wordt slechts verlicht door de Paaskaars eneen aantal over het koor verspreide waxinelichtjes. Een kleinetachtig mensen vormen een kring rondom een grote kei die de steensymboliseert waarmee het graf van Jezus was afgesloten. Hand inhand wordt niet alleen het Onze Vader gebeden maar ook het OnzeMoeder.

Na afloop van de dienst gaat een aantal mensen naar huis. Deoverblijvers verspreiden zich over de kerk. In de Janshoek, het bijde kerk behorende cafeetje, wordt koffie geschonken. Achterin dekerk staat een tafel waar brieven kunnen worden geschreven voorAmnesty International. Er is ook een tafel met kleurpotloden; defolder meldt: 'Je kunt kleuren en tekenen om dichter tot jezelf tekomen.' De meesten scharen zich echter rond de Paaskaars. Inkleermakerszit of liggend maken zij zich op voor een langenacht.

De Paaswake kent een lange traditie. Al in de derde eeuw naChristus wordt er in de Paasnacht gewaakt, vertelt LiesbethTimmers, lid van de liturgie-commissie van de EUG. "De vraag waarze toen al mee worstelden, en waar wij ook al drie jaar mee bezigzijn, is wanneer vier je nou dat Jezus is opgestaan. Wanneer breektde feestvreugde los?" Twee jaar geleden werd de opstanding pasgevierd tijdens de

dageraadsviering om zeven uur. Vorig jaar stond de dienst van 12uur 's nachts al in het teken van de belofte van opstanding. "Nadeze twee uitersten, moesten we dit jaar weer iets nieuwsverzinnen", zegt Liesbeth. "We hebben toen gekeken waar hetevangelie van Marcus ons brengt. Zo zijn we op de naam 'Nacht vandroom en van verlangen'

gekomen. De boodschap is gegeven, het licht is er al. Jezusheeft gezegd: 'Ik zal de tempel binnen drie dagen weer opbouwen'.Achteraf is duidelijk wat daarmee bedoeld werd, maar in de dagenvan Jezus heerste er vooral verwarring." Daarmee is volgensLiesbeth de sfeer voor de wake gezet. Er wordt niet alleen gerouwd,maar er is ook uitzicht en hoop.

Worsteling

Terwijl in de kerk wordt gewaakt en gemusiceerd, zitten op eenbankje in de Janshoek Marlies Meeuwisse en John van Soest aan dekoffie. De studente Algemene Sociale Wetenschappen (25) is eenvaste bezoeker van de Janskerk. Dit jaar doet ze voor de eerstekeer mee aan de Paaswake. "Ik wilde het gewoon een keer meemaken.Sinds een aantal jaren ben ik bewust bezig met Pasen. Zo vast ikbijvoorbeeld al vier jaar."

John (32) komt ook regelmatig in de Janskerk. Toch noemt hijzichzelf atheïst. "Ik geloof wel, maar ik weet niet zo goedwaarin. In ieder geval niet in een God. Naar mijn idee bestaat Godalleen bij de gratie van inbeeldingsvermogen. Zonder mensen is ergeen God."

Ook Marlies' relatie tot God is niet eenduidig. Ze omschrijftgeloven dan ook als een worsteling. "Ik wil wel, maar ik durfniet", zegt ze. "Geloof is zo moeilijk te grijpen. De tien gebodenzijn voor mij wel een soort leefregels, maar het is moeilijk om eenbeeld van God te krijgen." Onlangs volgde ze een cursus overgodsbeelden. Dit heeft haar doen beseffen dat God voor haar vooralliefde en vertrouwen betekent en niet zozeer verwijst naar eenpersoon. "Ik ben iets dichterbij gekomen, maar ik ben er nog steedsniet helemaal uit."

Om twee uur begeven Marlies en John zich weer naar de kerk waarhet eerste liturgisch moment begint. Ieder uur wordt er een stukuit de bijbel gelezen waarna gezang weer een nieuwe stilte inluidt,een stilte die ruimte schept voor overpeinzing.Net als Kerstmis isPasen een tijd van bezinning, aldus Liesbeth Timmers. "Ik vindPasen zelfs belangrijker. Kerstmis gaat alleen om nieuw leven,terwijl de Paasnacht over leven en dood gaat. Door de dood heenbestaat er nieuw leven."

"De dood is in mijn leven heel dichtbij geweest", verteltLiesbeth. "Ik ging dan ook naar deze wake toe met het idee dat ikmet persoonlijke dingen bezig zou zijn, maar nu ik hier eenmaal bengaat het om veel bredere dingen. Mijn persoonlijke verhaal speeltwel mee, maar het komt op een soort hoger plan."

Bij het krieken van de dag, als de laatste kreten van dronkencorpsleden nog gedempt de kerk binnendringen, wordt er weer eenkring gevormd. Voor het doopvont zitten twee meisjes op eenslaapzak. Het brood en de wijn worden rondgedeeld. Tijdens devoorbeden kan iedereen die dat wil uiting geven aan zijn of haargedachten van de afgelopen nacht. Een meisje houdt een watonsamenhangend verhaal over het milieu, een ander vraagt God ommededogen met de Kosovaren.

Na de dageraadsviering wenst men elkaar een gezegend Paasfeest.Er wordtgekust en omhelsd. De plechtige stemming slaat om infeestvreugde. Er wordt gedanst, eerst nog wat schuchter eenzonnedans, maar later meer uitgelaten op het ritme van weergalmendeAfrikaanse troms.

Ondertussen wordt in het schip van de kerk een langeontbijttafel gedekt. Ook de mensen die niet de hele nacht gewaakthebben schuiven aan. "Ik ben om drie uur naar huis gegaan", zegteen meisje. "Ik heb dus wel wat geslapen, maar ik ben tochdoodmoe." Een jongen meent dat ze beter had kunnen blijven: "Detijd vloog voorbij."

"Er is maar één jongen in slaap gevallen", verteltvoorgangster Jasja Nottelman. Ze is erg enthousiast. Het was haareerste Paaswake. "Ik vond het heel bijzonder, overweldigend." Voorde laatste keer spreekt ze een zegening uit. Het delen van demeegebrachte spijzen kan beginnen.

Wendelmoet Kuipers en Raymond van deWiel