Geloven in De Uithof

Rosalie Curto

Hanneke, gereformeerd

'Geloven in God maakt het leven relaxed'

"Iedereen is door God geschapen. Ik geloof ook datiedereen van binnen naar God verlangt. Hij houdt van iedereen enals je dat gelooft maakt Hij je vrij." Aldus Hanneke van Hulst(22). Ze is gereformeerd-christelijk en woont bij een hospita inUtrecht. Naast haar studie psychologie is ze voorzitter van deVGSU, Vereniging van Gereformeerde Studenten te Utrecht.

"Iedereen die lid is van de VGSU is gereformeerd. Je hebt dusdezelfde achtergrond en dezelfde God." De tachtig leden beginnen ensluiten alle activiteiten met bidden. Samen lezen ze de bijbel, zeschrijven, debatteren en nog veel meer. Elke week hebben ze eensociëteitsmiddag. "Het is prettig om broeders en zusters om jeheen te hebben met dezelfde achtergrond," vertelt Hanneke "Je kuntmet elkaar nadenken over je plaats als christen in deze postmodernemaatschappij. We denken na over de relatie tussen het geloofenerzijds en wetenschap, cultuur en maatschappij anderzijds."

"Het is tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend dat jegelooft. Ik praat wel eens met niet-christenen over God, ze staaner dan wel voor open. Mensen zijn op zoek naar iets wat hun levenzin geeft. Voor de één kan dat God zijn, voor de ander isdat hun carrière. De sfeer die nu om het geloof heen hangt is'Als jij dat vindt moet je dat zelf weten', en dat vind ik weljammer."

Tot haar zesde heeft Hanneke in Nederland gewoond. Met haarouders is ze vervolgens naar Zuid-Afrika verhuisd, waar ze tienjaar is gebleven. Daarna heeft ze nog twee jaar in Australiëgewoond. Haar vader, die overigens dominee is, bleef met haarmoeder en twee zusjes in Australië. Hanneke miste de Hollandsecultuur en vertrok naar Nederland. "Ik mis mijn ouders soms wel.Mensen vragen dan of ik meniet alleen voel, maar dat ben ik niet.Ik kan prima alleen zijn. Ik weet dat God er voor mij is, Hij geeftmij rust. Bovendien weet ik dat Hij voor mijn ouders zorgt", zegtHanneke zelfverzekerd.

Door haar geloof is ze op een andere manier tegen haar studiepsychologie gaan aankijken, vindt Hanneke. "Aangeborenhersenziekten kun je natuurlijk niet genezen door in God tegeloven, maar stress, eenzaamheid en moedeloosheid wel. Geloven inGod betekent dat je weet dat God van je houdt en een plan met jeleven heeft. Dat maakt je vrij van heel veel zorgen en geeft je eenongelofelijke rust. Geloven in God maakt het leven relaxed."

Rokken

Hanneke bidt voor iedere maaltijd. "Maar ik bid ook als ik eengoed gesprek met iemand heb gehad, dan dank ik God voor ditgesprek. Ik kan Hem ook dankbaar zijn voor de schoonheid van denatuur. Dan denk ik: 'Wauw, Hij heeft dit geschapen'. Dan kan ikecht van mijn fiets afstappen en Hem danken. Eigenlijk is mijnleven een groot gebed. Ik zoek steeds contact met Hem. Ik betrekGod in alles wat ik doe."

Hanneke vindt het jammer dat er vooroordelen bestaan over hetgereformeerde geloof. Problemen heeft ze daar niet mee. "Meestalkun je die vooroordelen snel wegnemen. Zo kwam een tijdje terug deUtrechtse Debating Society bij de VGSU langs om een debat tedemonstreren. Ze waren echt helemaal verbaasd dat wij niet in langerokken liepen. Je krijgt ook vaak opmerkingen dat het geloofpassé is, of dat we wereldvreemd zijn", vertelt Hanneke. Zijloopt niet in lange rokken omdat ze vindt dat het niets met haargeloof te maken heeft. "Geloven doe je met je hart. God houdtonvoorwaardelijk van me en dat hangt dus niet af vanuiterlijkheden."

"We zijn allemaal zondig als we op aarde komen. God komt metzijn liefde naar de mens toe. Als wij in Hem geloven vergeeft Hijonze zonden en vernieuwt Hij ons. Je bent een goede christen als jehet goede voor je naasten probeert te zoeken en als je God en jenaasten liefhebt.

Alle ellende in de wereld is te herleiden. De mens is slechtgeworden en heeft God nodig voor de verlossing. Vaak snap ik nietdat God zoveel ellende toelaat, maar ik weet dat Hij er een doelmee heeft. Ik ben wel eens teleurgesteld in mensen die zichchristen noemen. De protestanten in Ierland bijvoorbeeld. Zijgetuigen niet van Christus als ze in Zijn naam oorlog voeren. Dandenk ik: 'We geloven toch allemaal in dezelfde God'?"

"Ik heb mijn familie al een tijd niet meer gezien. We maildenwel, maar dat is anders dan elkaar zien. Mijn ouders en mijn zusjeszijn nu een tijdje in Nederland. Mijn ouders zijn niet zo veelveranderd, alleen watouder geworden. Ik heb twee jongere zusjes.Die zijn door de puberteit echt veranderd. Niet meer alleen maardat giebelen. Ik kan nu echt een serieus gesprek met ze voeren.Volgende week ga ik met ze op vakantie naar de Ardennen. Daar hebik echt zin in", lacht Hanneke.

Tuvit, joods

'Ik voel me meer verbonden met de tradities dan met dereligie'

"Ik ben joods omdat mijn moeder joods is", zegt TuvitSchlomi (18). "Dat komt omdat je altijd weet wie de moeder is, devader kan in principe iedereen zijn", legt Tuvit uit. Ze studeert'Social Sciences' op het University College. Tuvits vader is inIsraël geboren en kwam naar Nederland om diergeneeskunde testuderen. Hier kwam hij Tuvits moeder tegen.

"Ik heb geen streng orthodoxe opvoeding gehad. Vanaf mijn vierdekreeg ik joodse les. Ik leerde lezen uit de tora en de rabbijnvertelde er verhalen uit. Later heb ik ook hebreeuwse les gehad enkreeg ik onderwijs over de moderne tijd. Over wat er bijvoorbeeldnu in Israël plaatsvindt. Dat heb ik tot mijn zestiendegedaan", vertelt Tuvit. Ze kan niet zeggen hoe de naam van haar Godis. "Zijn naam spreek je alleen uit tijdens een gebed, je mag nietzomaar te pas en te onpas Zijn naam uitspreken. Dat doe je uitrespect voor Hem. Als je als jood de tora hardop leest, sla je zijnnaam over en lees je verder", zegt Tuvit.

Joden moeten koosjer eten. Tuvit vertelt dat er heel veel wettenbestaan over eten. Zoveel dat er zelfs een gids, de 'loeach', vooris uitgebracht. Hierin staan producten uit de supermarkt diekoosjer zijn. "Ik probeer zoveel mogelijk volgens die wetten teeten. Maar dat is niet altijd even makkelijk. We mogen bijvoorbeeldalleen vlees van een herkauwend dier dat gespleten hoeven heefteten. Daarnaast moet het vlees ook koosjer geslacht zijn. Dat wilzeggen dat het dier tijdens de slacht zo min mogelijk pijn heeftgeleden. En dan mogen we melk- en vleesproducten niettegelijkertijd eten. Een biefstuk met roomsaus zit er dus niet in.Mijn ouders hebben twee servieskasten. In de een zitten borden enbestek voor melkproducten, in de ander voor vleesproducten. Ook hetaanrecht heeft een vleeskant en een melkkant. En dan heb je ook nogregels voor gevogelte en vis."

"Ik woon op de campus van het University College. Echtsupergezellig. Ik heb daar mijn eigen servies. Zodat ik zeker weetdat er geen vlees op een bord heeft gelegen. Als er toch vlees opheeft gelegen - bijvoorbeeld omdat mijn huisgenoten mijn servieswel eens gebruiken - kan ik het weer koosjer maken door het innatuurlijk stromend water tehouden en er dan een gebed bij uit tespreken... maar ja, in de Rijn zal mijn bord er niet schoner opworden. Op de campus hebben we een eetzaal. Voor het gemak eet ikdaar vegetarisch", aldus Tuvit.

Emigreren

"Het is niet zozeer de religie waarmee ik me verbonden voel,meer de tradities die daar bij horen. Mijn moeder heeft deholocaust meegemaakt. Er wordt nooit veel over de oorlog gesprokenwant mijn moeder wil mij daar niet mee opzadelen. Zij heeft alleennog een tante en twee broers, de rest van haar familie is tijdensde oorlog vermoord. Ik ben wel kritischer tegen de politiek aangaan kijken. Er kan plotseling iemand aan de macht komen die dejoden wil vervolgen. Joden zijn verspreid over de hele wereld.Eigenlijk zijn wij in elk land in de minderheid en altijd overal tegast. Door die verspreiding van de joden is het jodendom in elkland onderhevig aan de plaatselijke maatschappij en cultuur. InSpanje zijn de joodse liederen beïnvloed door de Moorsecultuur. Ze klappen in hun handen en de vrouwen schreeuwen alspauwen, zoals ze dat in Marokko ook wel doen. In Nederland Is hetmeer van: 'Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg'."

Tuvit is in Nederland geboren maar kan niet wachten tot ze naarIsraël kan emigreren. "Het is echt zo'n prachtig land. Diepalmbomen, de warmte, de sfeer. De mensen zijn er ook zo gastvrij.Twee jaar geleden wilde ik een enkeltje Israël kopen want ikwilde daar gaan studeren. Het leven is daar echter erg duur. Ik zouhet niet kunnen betalen en moest toch in Nederland blijven. Als ikmet het vliegtuig in Tel Aviv land zie ik de zon en ruik ikIsraël. Dan denk ik: 'Ja, ik ben er weer'. Ik krijg altijdheimwee als ik weer in Nederland ben en al dat grijze zie. Mijnfamilie, die daar woont, zegt dat ik Israël door een roze brilzie. Ik zou volgens hen realistischer moeten zijn. Israël iseen jong land, het bestaat nog maar vijftig jaar. Ik ga mijn studiepoliticologie in Amsterdam volgend jaar weer oppakken. Ik wilnamelijk graag een steentje bijdragen aan de opbouw van het land.Ik ga liever vandaag nog emigreren dan morgen."

"Maar ja, ik woon nu in Nederland en ik heb hier mijn vrienden.Bij mijn ouders thuis staat de hele dag de Wereldomroep aan. AlsIsraël in het nieuws komt zitten we op het puntje van onzestoel. Als er een bom is ontploft hopen we altijd dat er geenfamilie bij zit. Ik blijf altijd met Israël bezig. Eigenlijkleef ik in twee werelden tegelijk."

Erdal, islamitisch

'Emotioneel gegroeid als praktiserend moslim'

Erdal Aktaran (25) studeert rechten aan deuniversiteit vanUtrecht. Sinds vier jaar is hij praktiserendmoslim. "Ik ben tussen twee culturen groot gebracht. De Nederlandseen de Turkse. Ik moest op den duur een keuze maken... ik wildemoslim zijn."

"Als je mij tijdens mijn vwo-tijd gevraagd had waarom ik aan deramadan deed zou ik het je niet kunnen vertellen. Dat is precieshet probleem waar mijn generatie mee kampt. Wij worden opgevoedtussen twee culturen en zullen vroeg of laat moeten kiezen of wemet de regels van de islam kunnen en willen leven. Als je niet weetwaarom je de dingen doet die je als moslim moet doen, zoals vasten,ga je liever die dingen doen waarvan je wel weet waarom je ze doet.Zoals de kroeg in gaan. Als kind krijg je wel koranles, maar daarhoor je niet wat de diepere betekenissen van die teksten zijn. Datmoet je zelf uitzoeken."

"Ik ben mij na mijn pubertijd intensief gaan verdiepen in deIslam. Ik begreep de regels van de islam. Voor die tijd deed ikbijna alles wat Allah verboden had. Ik dronk alcohol en hadvriendinnetjes. Ik heb daar nooit spijt van gehad. Ik accepteer nudat er een hogere macht is dan ik; Allah. Toen ik me alspraktiserend moslim opstelde ben ik emotioneel erg gegroeid. Ik benwat evenwichtiger geworden", vertelt Erdal.

De zesdejaars rechtenstudent is bijna een jaar getrouwd metMelike. Zij studeert wiskunde. "Ik wilde met haar trouwen opéén voorwaarde: dat ze ging studeren en haar studieafmaakte. Een groot vooroordeel is dat vrouwen thuis voor dekinderen en het eten moeten zorgen. Niets is minder waar. De man isjuist diegene die voor het eten zorgt. Of hij dat nu doet door heteten naar huis te brengen of door zelf te koken maakt niet uit. Zozijn er veel vooroordelen over moslims. Sommigen denken ook dat devrouw binnen de islam geen rechten heeft. Dit is ook niet waar.Vroeger had de vrouw helemaal geen rechten. Als man kon je ookvrouwen erven. De engel Gabriël bracht de koran bij de profeetMohammed. Met de komst van de koran konden vrouwen nu zélfaanspraak maken op een erfenis. Vrouwen werden net zo belangrijkals mannen. Daarom waren het juist de vrouwen die in die tijdachter de koran stonden."

"Jongeren zitten tussen twee culturen in en gedragen zich alseen mix van die twee. Daardoor kunnen er rare situaties ontstaan.Zo kan bijvoorbeeld een meisje dat een hoofddoek draagt om haarschoonheid te bedekken, ook make-up dragen om zichzelf juist mooierte maken. Er mooi uit willen zien is een gevoel dat vanuit het egokomt. Niet alles wat vanuit het ego komt is goed. Je moet dediscipline hebben om dat te kunnen onderdrukken... hoewel ik moettoegeven dat ik in het begin van mijn periode als praktiserendmoslim best moeite had met alle wetten van de islam."

Bedevaart

"Ik ben door mijn keus wel wat Nederlandse vrienden kwijtgeraakt, en dat vind ik best jammer. Ik ging vroeger nog wel eensmet ze biljarten. We dronken dan met z'n allen een biertje, ik ook.Nu drink ik geen alcohol meer omdat ik vind dat alcohol schadelijkvoor me is. Volgens de islam mag ik dan ook geen alcohol aananderen schenken. Hoe doe je dat dan als je om de beurt een rondjegeeft? Ze wilden toch bier en haalden het zelf dan wel. Ik heb erwel Turkse vrienden voor terug gekregen. Die kwam ik tegen tijdensmijn zoektocht naar de islam."

Vroeger ging Erdal iedere zomer met zijn ouders mee naar Turkijeop familiebezoek. "Deze zomer ga ik niet naar Turkije. Ik hebhertentamens en bovendien moet ik werken om in september mijncollegegeld te kunnen betalen", fronst hij. Turkije is voor hemmeer een vakantieland dan een land om naar te remigreren. "Ik benin Nederland opgegroeid en mijn vrouw ook. Ik heb niet de behoefteom te remigreren. De maatschappij en de cultuur zitten daar andersin elkaar. Zij zijn daar net als de Turken in Nederland moslim maarkijken er anders tegenaan. Ik denk dat als ik daar zou moeten wonenik eerst veel tijd nodig heb om me aan te passen. Ik voel me watdat betreft Nederlander."

Erdal wil ooit een bedevaart naar Mekka maken. "We kunnen het nuniet betalen omdat we nog studenten zijn. De bedevaart verbindt joumeer met het geloof en andere moslims dan ooit tevoren. De verhalendie ik daarover hoor zijn schitterend. Voor bejaarden is debedevaart erg belangrijk. Ook al kunnen ze amper lopen, ze willener per se naartoe, al is het het laatste wat ze doen. Pas danhebben ze rust. Dat kan ik me nu goed voorstellen."