Goed naar de wolken kunnen kijken

Wouter Verbraak ziet eruit zoals je dat van een zeiler magverwachten. Door de zon gebleekte haren, roodbruine tint op hetgezicht. "Net terug van een weekje St. Maarten", zegt hij haastverontschuldigend." De reis naar de Antillen als schipper van eengroep studenten was een aardig tussendoortje. Het echte werk begintdeze maand wanneer het kajuitjacht van zijn zeilteam inScheveningen voor het eerst weer te water gaat.

Verbraak maakt als student deel uit van een team in de MUMM30-klasse dat onder leiding staat van een professionele schipper.In Nederland kent de door het elektronica-concern Siemensgesponsorde zesmans-formatie al geruime tijd weinig concurrentie.Wereldwijd behoort het team tot de besten. Grote doel is dit jaarhet WK bij de Engelse kustplaats Cowes, het zeilmekka vanEuropa.

Waar de meeste kajuitjachten met een lengte van tien totvijftien meter zwaar en log zijn, bestempelt Verbraak de boten inde MUMM 30-klasse als `lichte racebakkies'. Een zeilteam in dieklasse is volgens hem nog het beste te vergelijken met een FormuleI-stal. "Een goede voorbereiding op een wedstrijd is essentieel. Deboot en het materiaal moeten helemaal 'getuned' zijn voor een race.Daarnaast moet de bemanning natuurlijk fysiek in orde zijn. Maarzelf vind ik het bepalen van de tactiek het interessantst. Voor derace wordt de informatie over het weer die we via Internetbinnenkrijgen geïnterpreteerd. Daarmee vormen we ons een beeldvan wat er tijdens de wedstrijd kan gaan gebeuren."

De invloed van wolken, buien en wind op het wedstrijdplan heeftal geruime tijd de belangstelling van Verbraak. Al tijdens dezeereizen naar Bretagne of Schotland die hij met met zijn oudersondernam, verwerkte hij `om de verveling te verdrijven' dekrakerige weersvoorspellingen uit zijn transistorradiootje totweerkaarten. Hij was daarmee begonnen na het lezen van hetreisverslag van de Nederlandse boot Equity and Law II die in 1989meedeed aan de Whitbread Race. Vooral de verwikkelingen van demeteoroloog/tacticus Marcel van Triest spraken tot zijnverbeelding.

Die ervaringen leidden ertoe dat Verbraak in Utrecht fysischeoceanografie en meteorologie ging studeren. De leerstof bleektijdens zijn studieslechts gedeeltelijk toe te passen in de boot.Meestal was de opleiding daarvoor `te theoretisch'. Gelukkig trofhij binnen zijn faculteit enkele andere `hobbyisten' die zijnpassie voor de ontwikkelingen van het weer op zee deelden. "Eenwetenschapper werkt met algemene modellen. Een zeiler wil liefst opde minuut precies weten wanneer en waar het front overkomt. Dat kunje gedeeltelijk uit boeken halen, maar het is vooral een kwestievan goed naar de wolken kunnen kijken."

Tijdens zijn afstudeerproject hoopt Verbraak studie en sport nogdichter bij elkaar te brengen. De student wil graag enkele maandennaar Sydney om daar de lokale weersomstandigheden in kaart tebrengen voor de Nederlandse zeilers die in 2000 aan de OlympischeSpelen mee zullen doen. "Omdat in een baai zal worden gevaren,krijgen de zeilers te maken met allerlei kusteffecten. Ik wilonderzoeken hoe de verschillende fenomenen daar reageren, zodat dedeelnemers daar hun voordeel mee kunnen doen."

De Nederlands-Zuidafrikaanse topzeiler Roy Heiner heeft albelangstelling getoond voor het project van de student. Het isbekend dat Heiner plannen heeft om deel te nemen aan de WhitbreadRace. Meedoen aan de wedstrijd 'around the world' is een van degrote wensen van Verbraak, maar niet ten koste van alles. "In deeerste plaats wil ik een hele goede meteoroloog worden. Alleen danben ik van toegevoegde waarde tijdens zo'n race. Zonder diekoppeling met mijn studie hoef ik geen prof te worden."

Xander Bronkhorst