Het eerste artikel van.....Prof. dr. Willem Seinen, veterinair en toxicoloog: `Je eerste liefde vergeet je ook nooit'
Het eerste artikel van.....Prof. dr. Willem Seinen, veterinairen toxicoloog: `Je eerste liefde vergeet je ook nooit'
In 1970 studeerde Seinen af in de diergeneeskunde (in Utrecht)maar zijn roeping lag niet in de dierenartsenpraktijk. "Daar ben ikte nieuwsgierig en te eigenwijs voor", zegt de veterinair met eenbrede glimlach. "In de lente kriebelt het wel eens, het isnatuurlijk heel mooi om als de zon schijnt door het weiland telopen. Maar dat is het romantische beeld van de veterinair, veeldierenartsen hebben het na tien jaar praktijkwerk wel gezien."
Seinen koos na zijn afstuderen voor het wetenschappelijkonderzoek. Hij kwam bij TNO terecht op de afdeling die op datmoment proefdieronderzoek deed naar mogelijk schadelijkegezondheidseffecten van organo-tin verbindingen. Op een dag deedhij daar een merkwaardige waarneming. "Ik herinner me het nog goed,ik liep de sectiezaal binnen waar een aantal opengesneden rattenlagen en ik zag meteen dat de dieren geen thymus meer hadden. Dethymus of zwezerik is een orgaan dat van belang is voor hetimmuunsysteem. Meteen wilde ik onderzoek doen naar het effect vanorgano-tin verbindingen op de thymus, maar dat mocht niet van TNO.Dat viel buiten de opdracht van het onderzoek."
De kans voor het onderzoek kwam later, toen Seinen een baan vondop afdeling Pathologie van de faculteit Diergeneeskunde. Daar kreeghij alle gelegenheid de immuno-toxische effecten (giftig voor hetafweersysteem) van organo-tin verbindingen uit te vogelen. In 1976rolde daar het eerste artikel uit, de invloed daarvan was groterdan de veterinair-toxicoloog gedacht had. "Mijn eerste artikel waseen belangrijke aanzet tot wereldwijd immunotoxisch onderzoek. InAmerika was een andere Nederlander, Sjef Vos, bezig met dezelfdeeffecten van dioxines, zo zette Nederland het immunotoxischonderzoek wereldwijd op de kaart. Door de vindingen van dit nieuweonderzoeksgebied zijn later veiligheidsprotocollen aangepast, datis natuurlijk leuk om te zien."
Op het moment dat het artikel verscheen, was dat allemaal nogver weg."Maar ik vond de publicatie op zich al heel wat", geeft deprofessor toe. "Het had me nogal wat moeite gekost het allemaal opte schrijven, bij diergeneeskunde had ik dat nooit geleerd."
In 1984 werd Seinen hoogleraar toxicologie, daarmee liet hij dusde diergeneeskunde definitief achter zich. Bij de oprichting vanhet RITOX (Research Institute of Toxicology) 1990 werd hijdirecteur. Dat ligt alweer achter hem, de gedreven onderzoekerhoudt zich tegenwoordig weer bezig met waar zijn hart naar uitgaat, onderwijs en de begeleiding van promovendi.
Op dat laatste gebied heeft de hoogleraar met zijnonafscheidelijke sigaar een fabuleuze reputatie. Over de periode1995-1999 voert hij met 31 promoties de lijst met aantal begeleiddepromoties in Utrecht aan. In het overzicht van promotoren van de20e eeuw staat hij met 61 promoties op een gedeelde 13e plaats.Puur enthousiasme is de drijfveer achter deze prestatie. Seinen:"Niets is er leuker dan het begeleiden van promovendi en studenten.Dat is wat de universiteit zo uniek maakt. Onderzoek kun je overalwel doen."
Artikelen schrijven is belangrijk, maar staat op het tweedeplan. "Ik zou niet weten wat ik allemaal al gepubliceerd heb, datzou ik op moeten vragen", zegt Seinen lachend. "Ik ben eenwanordelijk mens, ik bewaar al mijn artikelen ook niet netjes. Maarje eerste artikel is net als een eerste liefde, die vergeet je ooknooit."
Rinze Benedictus