'Het kwijl slingert je af en toe om de oren en modderspetters in je gezicht!'

"Vanaf het moment dat ik wist dat dit bestond, wilde ik eigenlijk al mee doen. Maar dat mag als eerstejaars niet. In mijn tweede en derde jaar had ik het te druk met het dispuutbestuur. Wel heb ik het eerste jaar stiekem geprobeerd degene die de loting regelde om te kopen, maar helaas!" zegt Boukje. Dit jaar heeft ze haar kans gepakt.

Van Toor traint al ruim tien jaar paarden en studenten voor het evenement. "Het is lekker makkelijk; de studenten nemen ons een hoop werk uit handen," zegt hij lachend. Boukje vindt het niet erg om naast de trainingen de paarden te verzorgen en te helpen in de stal, zolang ze maar tijdens Peerdepieten mag racen. "Er komt zoveel bij kijken tijdens een race. Je moet je paard onder controle houden, koers houden, goed sturen, maar vooral uit je doppen kijken. Voor je het weet heb je een botsing. Je rijdt namelijk heel dicht op elkaar. Neus aan rug. Het kwijl slingert je af en toe om de oren en modderspetters in je gezicht!"

Zondag 7 mei; Peerdepieten 2006 is aangebroken. Rond half twee stromen de tribunes van de draf- en renbaan Duindigt in Wassenaar vol. Gekleed in Ascotstijl arriveren de studenten uit Utrecht. De vrouwen dragen bloemetjesjurken, oude-oma-exemplaren, maar ook meer moderne creaties, en mooi versierde hoedjes. Ook de heren zien er in jacket met hoge hoed en stok uit alsof ze uit de 19e eeuw komen. Alleen de mobiele telefoons, digitale camera's en trendy zonnebrillen verraden dat we in de 21ste eeuw leven.

Peerdepieten wordt dit jaar voor de 49ste keer gehouden. Het begon allemaal in 1958 toen een diergeneeskundestudent een pikeur uitdaagde. De student zei dat iedereen pikeur kon worden en een koers zou kunnen winnen. De pikeur ging de weddenschap aan, dus zo gezegd, zo gedaan. De student won de koers. Sindsdien organiseert de faculteit elk jaar het evenement. Dit jaar strijden twaalf studenten om de titel Peerdepiet of -petra. De dag wordt geopend met een intocht van koetsen en wagens. Als op prinsjesdag komen het bestuur van DSK en de organisatoren van de Peerdepietenrace in mooie koetsen aanrijden.

Hoewel dit inmiddels de 49ste keer is, zijn de eigenaren van de paarden volgens trainer Van Toor niet zo dol op studentenraces. "Wij als trainer kunnen nog wel heel graag willen dat bepaalde paarden meedoen, maar je bent volledig afhankelijk van de eigenaren. Zeker nu een aantal jaar geleden een paard is verongelukt tijdens een zelfde soort evenement van studentenvereniging Minerva uit Leiden."

Een aanwezige eigenares vult hem aan: "Het is erg dubbel. Als je een paard hebt dat er niet geschikt voor is, dan moet je er niet aan beginnen. Zo'n paard is een kapitaal waard en als een onervaren pikeur iets verkeerd doet, dan kan je dat veel geld kosten. Een eigenaar is gewoon heel zuinig op zijn paard."

Uit de stal van Van Toor doen dit jaar twee paarden mee: Proborn Forest en Ryvonne. Boukje zal de race rijden op de eerste. Ze heeft alleen nog nooit getraind met dit paard. "Proborn is veel te fit en te sterk voor Boukje om te trainen. Als ze vorige week met hem was gaan rijden, dan zou ze nu nog steeds verzuring in haar armen hebben! Maar tijdens een race is het echt een wijvenpaard. Met mij erachter doet ie niet zoveel, maar met een vrouw rijdt ie prima koersen!" Aldus Van Toor.

Inmiddels is het behoorlijk stressen in de stal. De start nadert, maar Proborn krijgt eerst nog proppen in zijn oren zodat hij niet te veel hoort. De trainer geeft Boukje de laatste aanwijzingen: "Haal de proppen pas uit de oren op het laatste rechte stuk. Blijf in je lijn rijden en ga na de start richting de drie. Probeer goed weg te komen en blijf voorin! Anticipeer op wat er gebeurt; net als wanneer er op de snelweg een auto voor je rijdt..." En weg is ze, richting het defilé, waarin paard en pikeur voorgesteld worden aan het publiek. De moeder van Boukje vindt het allemaal erg spannend: "Ik weet niet wie zenuwachtiger is, zij of ik."

Na het defilé heeft Boukje even de hulp nodig van haar trainer om Proborn onder controle te houden. En dan is het zover! De start is vrij en daar gaan ze! Het publiek leeft op zodra de paarden en hun pikeurs langs de tribunes rijden. De aanwezige studenten gaan uit hun dak en moedigen hun studiegenoten aan. De start verloopt buitengewoon soepel. Niemand zit in de problemen. Lange tijd ligt Boukje op de tweede plek. Het is enorm spannend. Na anderhalf rondje op het puntje van de stoel te hebben gezeten, is het uiteindelijk nummer 8, Lotte Vijge met Rowan Diepnow van stal De Vlieger, die als eerste over de finish gaat. Boukje met nummer vier eindigt heel toepasselijk op de vierde plaats. Na de race stapt ze met trillende handen af. De spanningen en de zenuwen komen er nu pas uit.

"Het ging wel goed, maar ik baal toch! Wat een poepzooi, ik was gewoon te lief! Ik had brutaler moeten zijn en net als wat Rob zegt, eerder naar binnen moeten sturen. Ik wil eigenlijk nu meteen nog een keer. Ik wil ook winnen!" Heel erg baalt ze ook weer niet: "Lotte is één van mijn beste vriendinnetjes. We zitten allebei in jaarclub Amarynthis. Ze verdient het om te winnen. Ik ben heel blij voor haar."

Dat Peerdepetra 2006 zelf ook blij is met haar overwinning mag duidelijk zijn. "Het was echt heel gaaf! Ik was van tevoren getipt als kanshebber. Rowan is een heel goed paard, maar ik was echt bang dat er iets mis zou gaan! Na deze ervaring blijf ik zeker terug komen op stal De Vlieger. Paarden hebben altijd een deel uitgemaakt van mijn leven en dat zal denk ik ook altijd zo blijven."

Ook al heeft ze niet gewonnen, trainer Van Toor en eigenaar van Proborn, Ron Peters, zijn zeker tevreden met de prestatie van Boukje: "Ze doet het voor de eerste keer en alles is nog heel. Dat is het belangrijkste", zegt Peters. "Het zijn natuurlijk wel gelukkoersen. Als ze meteen goed weg was geweest had ze kunnen winnen. Maar ze heeft het echt goed gedaan hoor!", aldus de eigenaar. Als het aan Boukje ligt, zal ze zeker blijven trainen. "Het is niet te vergelijken met het normale paardrijden, wat ik al heel lang doe, maar het is echt heel leuk! Ik heb er tijd genoeg voor en studievertraging heb ik inmiddels toch al, dus dat maakt niet meer uit. Laat mij maar lekker racen. Op naar de revanche!"