Het recht om te dromen over een Nederlandse toekomstMag vluchtelingstudent Tarig nog dierenarts worden?

"Twee Vandaag, NOVA; ik kijk het allemaal. Maar echt wijzer word ik niet", zegt Tarig (39) in de kantine van het Androclusgebouw in De Uithof. Wat zal er met hem, zijn vrouw en zijn zoontje gebeuren als minister Verdonk voet bij stuk houdt? Het is een vraag die slechts met een minzame glimlach wordt beantwoord. Terugkeren naar Soedan is geen optie voor Tarig zolang het Nationale Islamitische Front daar een schrikbewind voert. Datzelfde regime zorgde ervoor dat hij vijf jaar geleden op de vlucht sloeg. Hij kwam met zijn vrouw terecht in een asielzoekerscentrum op Vlieland. "Toen dachten we nog aan een verblijfstatus, niet aan een tragedie als deze."

Achtergrond
Uitgave: Uitgave 22
Jaargang: Jaargang 35
on 19/02/2004

Tarig Sowar El Dahab wil in Nederland dierenarts worden. Hij begon vorige maand met zijn co-schappen. Sinds minister Verdonk haar plannen voor afgewezen asielzoekers bekendmaakte verkeert de Soedanese student in grote onzekerheid of hij hier zijn studie wel af mag maken.

Een maand geleden begon Tarig met zijn co-schappen. Nadat hij een vrijstelling had gekregen vanwege een opleiding die hij eerder in Egypte volgde, voltooide hij het derde en vierde doctoraaljaar in Utrecht in rap tempo. Nu kan hij over twee jaar in het bezit zijn van de felbegeerde erkenning die nieuwe poorten voor hem kan openen. Maar zeker weten doet hij het niet.

De diergeneeskundestudent behoort tot een groep van 45 uitgeprocedeerde vluchtelingstudenten die dreigt te worden uitgezet voordat ze hun opleiding in het hoger onderwijs in Nederland kunnen afmaken. De stichting voor Vluchteling-Studenten UAF ondersteunt hen. Naast Tarig dreigt voor in elk geval nog één Utrechtse vluchtelingstudente, een UAF-cliënte afkomstig uit Azerbeidzjaan, eenzelfde lot. Met de nieuwe Vreemdelingenwet wás het verkrijgen van een verblijfsgunning met als reden studie al veel moeilijker geworden, en nu kent de regering in het geheel geen pardon meer. Plaatsing in een uitzetcentrum is ook voor deze studenten het voorland.

De vereniging van universiteiten (VSNU) en de HBO-raad schreven onlangs samen met UAF een brief naar de vaste kamercommissie voor justitie waarin zij erop aandrongen deze jongeren hun studie te laten afmaken. Het verzoek werd vorige week door de commissie weggewuifd. De mogelijkheden van Tarig en de andere studenten om of vanwege studieredenen of vanwege schrijnende omstandigheden in Nederland te mogen blijven, lijken daarmee uitgeput. Enige hoop is dan nog een coulante houding van de autoriteiten op het moment dat de studenten worden opgeroepen.

Mismoedig concludeert Tarig: "Mijn verhaal staat symbool voor dat van al die andere studenten. We passen niet echt in de regelgeving. We vormen een uitzondering en zouden ook zo behandeld moeten worden." Hij argumenteert: "Alle studenten hebben een hele strenge intake gehad. UAF is echt kritisch bij de toelating. Niet iedereen mag zomaar gaan studeren. En bovendien: als studenten nu stoppen is dat weggegooid geld. Met een diploma kunnen ze ooit in hun eigen landen mooie dingen doen."

Van zijn collega co-schappers krijgt hij veel steun. "Die begrijpen het ook niet, die vinden me zo geïntegreerd als je maar kunt wensen." Zijn studie is voor hem een overlevingsmechanisme. "Ik leer elke dag wat nieuws, elke dag. Ik ervaar dat als een enorm voorrecht. Daarom wil ik positief blijven. Hoop doet leven. Wat is mijn alternatief? Gekke dingen doen? Een vriend van me heeft een zelfmoordpoging gedaan. Hij heeft drie kinderen. Ik probeer altijd vooruit te blijven kijken, ook al is het niet gezond om zo in de stress te moeten leven."

Het liefst wil hij in Nederland blijven. "Nederlands is de enige taal die mijn zoontje spreekt. Hij kent geen woord Arabisch." Maar dromen over de toekomst durft hij zich niet te veroorloven. "Ik heb niet het gevoel dat ik dat recht heb op dit moment."

XB