Idealistische studenten

Gina van den Berg, Thuiszorg

'Je bent bezig die mensen te entertainen'

Gina van den Berg (22) is vierdejaars tekstschrijvenaan de faculteit Letteren, richting cultuureducatie encultuurgeschiedenis. Ze werkt sinds één jaar elkemaandagmorgen als hulp in de Thuiszorg.

"Ik heb mijn eigen vaste adresje waar ik elke week heenga. Tweeoudere dames, zusters en beiden nooit getrouwd. Het is belangrijkdat ze elke week hetzelfde contact hebben. Dan raak je met zevertrouwd. Ik voel het dan ook als mijn plicht er heen te gaan, ookals ik een kater heb."

Gina is via een vriendin die dit werk ook doet bij de Thuiszorgterecht gekomen. "Ik had al veel schoongemaakt bij bedrijven en datvond ik erg leuk om te doen. Schoonmaken geeft een zekere rust.Stoffen, zuigen en lekker koffie drinken. Aangezien ik zelf nogalchaotisch ben ligt dat vaste ritme me wel."

Gina krijgt voor haar werk in de Thuiszorg een redelijkevergoeding. "Ik zou ook voor een beter betaald baantje kunnenkiezen, maar ik doe dit werk toch vanwege een zeker idealisme. Datidealisme schuilt 'm niet in het geld, maar in de zorg. Ik vind hetzorgaspect erg belangrijk. Het is fijn en nuttig om voor anderemensen te zorgen. Ik help 'mijn dames' met schoonmaken en geef zetegelijkertijd iets om over te praten. Ze zien de rest van de weeknamelijk geen levende ziel."

Mensen die de hulp van de Thuiszorg inschakelen doen dit volgensGina óók voor de gezelligheid. "Ze vertellen vooral veelover de oorlog, dat vind ik erg interessant om te horen. Zo kwam iker achter dat ze de oorlog er eigenlijk de schuld van geven dat zenooit een man hebben ontmoet. Dat beheerst hun leven, tot de dagvan vandaag."

De Thuiszorg helpt oudere mensen die wel zelfstandig wonen, maarde kracht missen om bijvoorbeeld te stofzuigen of ramen te lappen.Het sociale aspect in dit werk is erg belangrijk. "Je benteigenlijk bezig die mensen te entertainen. Ze zitten gewoon in dekamer wanneer ik aan het schoonmaken ben. Ze lossen dan moeilijkekruiswoordpuzzels op."

'De dames' van Gina houden van zeuren. "Ze zijn erg lief, maarniet al te positief. Ze lezen De Telegraaf en hebben het dan over'die jeugd van tegenwoordig'. Als je niet uitkijkt zit je de heleochtend met hen te mopperen en koffie te drinken. Ik probeer hetgesprek dan maar een positievere wending te geven."

De dames wilden onder geen beding dat er een foto of naam vanhen in het artikel zou komen. "Ze schamen zich ervoor dat zegebruik maken van de Thuiszorg. Ze zijn van huis uit gewend om voorzichzelf te zorgen. Waarschijnlijk leest niemand die hen kent hetU-blad, maar uit een soort ijdelheid nemen ze toch liever geenrisico. Stel je voor dat iemand zou weten dat ze een hulphebben!"

Jeroen de Wit, Kindertelefoon

'Leuk en nog leerzaam ook'

Jeroen de Wit (23) beantwoordt sinds september vorigjaar vragen bij de Kindertelefoon. Hij is vijfdejaars studentorganisatiepsychologie.

Jeroen is via zijn studie bij de Kindertelefoon terecht gekomen."Bij de studie psychologie is het werk erg populair. Het scheenleuk en afwisselend te zijn en het staat leuk op je cv." Hij wildesowieso vrijwilligerswerk gaan doen. "Ik wist alleen niet precieswat. De Kindertelefoon is perfect, want het is leuk en nog leerzaamook."

Het is niet zo dat iedereen die zich geschikt acht, bij deKindertelefoon mag gaan werken. "Voordat je aan de slag mag, krijgje drie maanden training. Gesprekstechnieken en de basisprincipesvan de Kindertelefoon. Ook moet je mee op trainingsweekend waar jerollenspellen doet met andere vrijwilligers. Verder zit iederevrijwilliger in een taakgroep en zijn er een aantal keren per jaarverplichte ledenvergaderingen. Er gaat dus nog behoorlijk wat tijdin zitten."

Tijdens het trainingsweekend was Jeroen de enige jongen. Degroep vrijwilligers bestaat uit 30 studenten, waarvan 5 jongens."Het was op een bepaald moment wel een beetje vervelend dat ik deenige mannelijke persoon was. Omdat je bij de Kindertelefoonvoornamelijk te maken krijgt met vragen over seks, is het vanbelang dat je daar open over kunt praten. Zo wilden die meisjesweten hoeveel keer per week een jongen masturbeert en op welkeleeftijd je daar mee begint. Dat is toch heel persoonlijkeinformatie."

Jeroen werkt 1 à 2 keer per week drie uur als vrijwilliger."Kinderen bellen voor de meest uiteenlopende dingen. Dat gaat vaneen recept voor appeltaart tot seksueel misbruik. De bedoeling vande Kindertelefoon is dat de kinderen zelf naar een oplossing gaanzoeken. Je probeert ze zo goed mogelijk te helpen, maar dat luktniet altijd. Dan verwijs je ze door naar andere instanties, zoalshet RIAGG of de huisarts."

De doelgroep van de Kindertelefoon zijn jongeren tussen de 8 en18. Uit de praktijk blijkt dat de meeste bellers tussen de 8 en 12zijn. "Kinderen denken vaak dat ze hele zware problemen moetenhebben voor ze mogen bellen. Dat is niet zo. Ze mogen ook bellenals ze een naam zoeken voor hun nieuwe konijn. Per dienst krijg jemeestal zo'n twaalf telefoontjes en daar zitten altijd wel een paarvan zulk soort vragen bij, en een enkel kind met een echt serieusprobleem. De meeste vragen gaan over verkering en hoe je nueigenlijk moet tongzoenen."

Elk telefoontje dat bij de Kindertelefoon komt moet serieusgenomen worden. Dat is weleens moeilijk. "Toen Take That net uitelkaar was belden er hordes jankende meisjes. Je kan dan nietzeggen dat ze voortaan maar naar Boyzone moet luisteren. Je moet dekinderen serieus blijven nemen."

Zwaar vindt hij het werken bij de Kindertelefoon niet. "Eenenkele keer zit er wel een probleem bij waarvan je denkt: 'Wat moetik hiermee?', maar tijdens de training heb ik geleerd hoe je hiermee om moet gaan. Ik kan dit soort dingen gelukkig ook goed van meafzetten."

Jeroen zou zijn baantje bij de Kindertelefoon niet willeninruilen voor betaald werk. "Ik vind het een groot voordeel dat ditwerk vrijwillig is. De motivatie om bij de Kindertelefoon te werkenis voor geen van allen geld. We proberen allemaal de kwaliteit zohoog mogelijk te houden. Je leert zo minder egoistisch te zijn endoet wat voor de samenleving, niet voor jezelf."

Jannie Jongsma, Bejaardenzorg

'Heel ontspannend om met de mensen te praten'

Jannie Jongsma (23) is derdejaars MaatschappelijkWerk aan de Hogeschool. Ze werkt sinds zeven maanden vier uur perweek in het Albert van Koningsbruggen Zorgcentrum.

Jannie vindt zichzelf geen idealistische student. "Ik help debejaarden omdat ik het zelf leuk vind. Wanneer ik het niet naarmijn zin zou hebben, was ik er allang mee gestopt. Ik doe dit werkvooral voor mijn eigen plezier."

Elke vrijdagmiddag gaat Janny naar het zorgcentrum om daar samenmetachttien licht dementerende bejaarden spelletjes te doen, tewandelen en wat te 'keuvelen'. "Deze bejaarden komen 3 à 4dagen per week naar het centrum om het thuisfront te verlichten.Het is onze taak om te zorgen dat ze het naar hun zin hebben, endat lukt vrij gemakkelijk."

Voordat ze haar studie Maatschappelijk Werk begon, heeft JannyMBO activiteitenbegeleidster gedaan. "Ik werk graag met mensen. Hetcontact met mensen en hun problemen interesseert me. Eén opéén contact gaat mij het beste af, daarom heb ik voor destudie maatschappelijk werk gekozen. Mijn kwaliteit ligt in hetgesprekken voeren met mensen."

Door de bejaarden wordt Janny 'het sjoelmeisje' genoemd, omdatze toen ze er net werkte altijd het sjoelbord tevoorschijn toverde."Door dat soort opmerkingen weet je dat ze toch nog wel ietsonthouden. Dat is wel fijn om te weten."

Het is geen probleem dat ze geen geld krijgt. "Ik vind dat juisteen heel groot voordeel van dit werk. Mijn omgeving en vriendenvinden het wel raar dat ik dit werk vrijwillig doe. Niet om hetwerk zelf, maar omdat ik het altijd al erg druk heb. Ik vind hetjuist heel ontspannend om met de mensen te praten. Omdat ik hetvrijwillig doe, voel ik me ook niet schuldig als ik een hele middagmet een paar bejaarden zit te kletsen. En als ik geen zin heb om afte wassen of op te ruimen blijf ik ook lekker zitten. Dat moeten debetaalde krachten dan maar doen."

"In december stop ik wel met dit vrijwilligersbaantje omdat ikdan als Aidsbuddy wil gaan werken. Het lijkt me heel mooi om incontact te komen met deze mensen. Via mijn opleiding kom ik met ditsoort problemen niet in aanraking, terwijl ik toch graag zou willenweten hoe mensen in een dergelijke situatie zich gedragen."

Er overlijden geregeld bejaarden uit de groep. "Dat doet mepersoonlijk niet zo veel. Ik zie ze maar een keer in de week duseen hecht contact bouw je niet op. Bovendien leer ik op mijnopleiding omgaan met dit soort situaties."

Saskia Vuijk, Greenpeace

'Van enthousiaste reacties word ik helemaal blij'

Saskia Vuijk is afstuderend studente SociaalPedagogische Hulpverlening aan de hogeschool. Ze is drie jaargeleden bij Greenpeace gegaan. Ze schat dat ze er zo'n twintig uurper week mee bezig is.

Saskia heeft heel bewust voor Greenpeace gekozen. "Greenpeacevertelt het publiek op een goede manier wat er aan de hand is in dewereld. Door ze daarop attent te maken gaan ze bewuster leven, endat heeft een positieve invloed op de natuur. Bovendien isGreenpeace ergsterk in het werken op landelijk niveau. Ze weteniets te bereiken."

Sinds drie jaar is ze coördinatrice binnen devrijwilligersgroep Utrecht. Ook geeft ze voorlichting op scholen enbij studentenverenigingen. Een jaar geleden heeft ze zichaangesloten bij de Nederlandse Actiegroep, een andere tak vanGreenpeace. "Het is heel belangrijk dat Greenpeace goedevoorlichting geeft. Daarom gaan we naar scholen toe, staan we opjaarmarkten en organiseren we campagnes. Je merkt ook dat steedsmeer studentenverenigingen ons vragen om te discussieren over eenbepaald thema."

Als lid van de actiegroep heeft Saskia aan drie grote actie'smeegedaan. Een actie tegen het vervuilde slib in de Rotterdamsehaven, een actie tegen een kernopslagplek in Zeeland en hettegenhouden van een nucleair transport dat van België naarFrankrijk zou gaan. "Het nucleair transport was mijn grootsteactie. We hebben toen dagenlang in de berm gezeten om te kijken ofhet transport weg zou gaan. Ze dachten dat we met een hele grotegroep mensen waren met een enorm basiskamp, omdat ze elke keerandere mensen in de berm zagen zitten. We waren echter helemaalniet met veel, het leek alleen zo omdat we elkaar om de paar dagenafwisselden. Het was opwindend om te zien hoe zenuwachtig diemensen van ons werden. Uiteindelijk is het transport tochdoorgegaan, en hebben wij in Cherbourg de hijskranen bezet.Vervolgens werd er op gerechtelijk bevel een boete van 350.000gulden uitgevaardigd, wanneer Greenpeace zich nog eens met hettransport zou bemoeien. We werden toen gedwongen af te haken, datwas heel naar. Het was heel frustrerend dat we toen niets meerkonden doen, we zaten met handen en voeten aan die boete gebonden.Gelukkig was er ondertussen door de kranten zoveel publiciteit aanhet transport gegeven dat we wel van een geslaagde actie kondenspreken."

Saskia voelt zich nooit bezwaard door de vele actie's vanGreenpeace, ook al roepen ze vaak weerstand op. "Wanneer het viaonderhandelingen te regelen is, doen we het natuurlijk op diemanier. Vaak wil de andere partij dat echter niet. En dan denk ikdat wij beter actie kunnen ondernemen, dan dat we het allemaal maargewoon laten gebeuren. Er gebeuren zoveel vreselijke dingen in dewereld."

Ze onderstreept dat Greenpeace veel meer doet dan alleenactievoeren. "Het grote publiek ziet alleen de grote actie's. Inwerkelijkheid gaat daar enorm veel lobbywerk met ministers enandere hoge lui aan vooraf. Wanneer dat niet lukt komen er actie's,en daarna is het nog niet afgelopen. Dan moet er om de tafelgezeten worden. Dat is een langdurig proces."

Het werk voor Greenpeace is een ideaal wat Saskia nastreeft. Hetmaakt haar niet uit of ze er nu wel of niet geld voor krijgt. "Ikzou geen ander werk willen doen. Dit is mijn ideaal. DoorGreenpeace heb ik mijn studie wel iets laten versloffen, maar datmaakt me niets uit. Na mijn studie wil ik zeker twee dagen per weekbij Greenpeace gaan werken, wanneer definanciën het toelatenliever vaker."

Eén van de leukste dingen bij Greenpeace vindt Saskia hetvoorlichten van kinderen over 'Moeder Aarde'. "Ik vaar enkele wekenper jaar op 'De Albatros', een Greenpeacezeilschip. Elke dag komter een ander klasje op de boot dat we iets vertellen over het levenop en in het water, vervuiling en energie. De reacties van kinderenzijn zo spontaan en enthousiast, daar word ik helemaal blijvan."

Vrijwilligerswerk loont

Het CV wordt de laatste jaren steeds belangrijker bijsollicitaties. Hoge cijfers, bestuursfuncties, stages... hoe beterje papieren, hoe groter je kansen. Welke status heeft in ditverband vrijwilligerswerk? Hechten bedrijven eraan?

Petra van Rijn, afdeling sponsoring bij Shell, zegt dat er bijde sollicitatie wel rekening wordt gehouden met baantjes die jetijdens je studie hebt gehad, maar dat het zeker geendoorslaggevende factor is. "Het gaat om bepaalde kwaliteiten dieeen persoon bezit. We vinden het van belang dat studenten zichnaast hun studie ook op andere gebieden ontwikkelen, bijvoorbeeldin een studentenvereniging. Je kunt je daarbinnen ontwikkelen opgebieden als samenwerking, teambuilding en managementkwaliteiten.Ook vrijwilligerswerk is niet slecht, maar het hoeft ook geenvoordeel te zijn."

Bart Sikking, woordvoerder bij Cap Gemini: "Vrijwilligerswerkheeft dezelfde invloed op de sollicitatieprocedure als iedereandere werkervaring die je tijdens je studententijd hebt opgedaan."Hij zegt dat het feit dat je een baan hebt gehad tijdens je studiewel doorslaggevend kan zijn bij een sollicitatie. "Iemand dietijdens zijn studie helemaal niet heeft gewerkt, begint met eenschone lei. Zo'n persoon heeft nog geen enkele ervaring met vastewerktijden en discipline. Dat werkt niet in je voordeel." Het soortwerk wat gedaan is, doet er eigenlijk niet zo veel toe. " Alhoewelhet natuurlijk wel scheelt of iemand bollen heeft gepeld of alscommunicatiemedewerker in een bedrijf heeft gewerkt", aldusSikking.

Albert Lusseveld, personeelszaken bij de Rabobank Utrecht, vindtdat het van groot belang is of iemand vrijwilligerswerk gedaanheeft of niet. "De Rabobank staat midden in de samenleving en zetzich actief in voor goede doelen. Wanneer iemand vrijwilligerswerkheeft gedaan is dat een groot voordeel, en het kan de doorslaggeven bij een sollicitatie. Het zegt toch wat over depersoonlijkheid van een persoon." Volgens hem is het nietbelangrijk wat voor werk er precies gedaan is. "Het gaat erom datje je inzet voor de samenleving, hoe je dat precies invult moet jezelf weten."