'Ik doe niets, maar dan ook niets, met mijn juridisch-economische kennis'

'Ik doe niets, maar dan ook niets, met mijnjuridisch-economische kennis'

Anno 1999 lijkt het een aparte bevolkingsgroep tezijn geworden: de Lancia Ypsilon, Volkswagen Golf of Opel Corsaparkeert de IT-er voor de binnenstads-etage. Zij gaat gekleed ineen mantel- of broekpakje, hij in 'Hij'-pak. En om half acht 'savonds staan ze ongeduldig een kant- en klaarmaaltijd uit te zoekenbij Albert Heijn. "Maar als het kan, probeer ik te koken,hoor!"

Het is een open deur, maar er heerst nog steeds een tekort aanpersoneel in de informatietechnologie. Kranten lopen over van depersoneelsadvertenties en Internet-vacaturesites kunnen de bytesbijna niet meer aanleveren. Het nieuwe, gratis, studentenmagazineCarp bestaat letterlijk bij de gratie van deIT-personeelsadvertenties.

Uiteraard plukken vooral informatici en andere bèta's -metname wiskundigen- de vruchten van de ontwikkeling. Maar ook de'zachtere' studies blijken een fors reservoir aan potentiëleIT-'consultants' te bezitten. Talloze juristen, socialewetenschappers, afgestudeerden in de letteren en zelfs filosofenzetten ieder jaar weer hun handtekening onder een lucratiefcontract. Drie Utrechtse alumni gingen, niet gehinderd door al teveel kennis van zaken, aan de slag in de IT.

Lodewijk Conrads (29) studeerde eind december 1997 af bij Rechten Economie in Bedrijf en Maatschappij. Zijn eerstesollicitatiegesprek voerde hij bij het IT-bedrijf Pink Elephant,waar hij meteen aan de slag kon. Na een paar maanden ging hetechter jeuken: hij zat te veel achter de computer en ging te weinigmet mensen om. Omdat het opleidingstraject van Pink Elephant nietkon voorzien in Conrads' ambities, pakte hij zijn biezen. Na -meteen goede vriend- een helpdesk te hebben opgezet, werkt hij sinds 1juni als sales-consultant bij 'NexTime'. Bij ditIT-consultancybedrijf denkt hij eindelijk gevonden te hebben wathij zocht: "Bij de laatste jaarclubborrel moest ik met iedereenmijn 'jippie'-gevoel delen."

Huis

Annemarieke Noordhoff (26) studeerde in 1997 af bijVrouwenstudies, waarna ze een paar maanden werkte op haarvoormalige stage-adres bij Uitgeverij Bzztôh. Sinds ruim eenjaar is ze web-editor bijhet Amsterdamse Internetbedrijf'Net-Integrators', waar ze websites van klanten en het bedrijf zelfbijwerkt en nieuwsberichten schrijft.

Haar toekomstwens: "Een eigen on-line tijdschrift, ' la hetvrouwenblad Avanta, waarvan ik dan hoofdredacteur ben."

De 25-jarige Annemieke Vlek, sociaal-economisch historica, isconsultant bij CMG, een van de grotere dienstverleners opIT-gebied. Net als bij Lodewijk bleek haar eerstesollicitatiegesprek, in december 1997, meteen ook het laatste. CMGbood haar meteen een contract aan -ondanks haar achtergrond- enzodoende kon Vlek zich de geplande sollicitatiegesprekken met PinkElephant en Cap Gemini besparen.

Voor de vestiging CMG Woerden werkt ze als software-tester bijeen pensioenfonds. Ze is nu erg gelukkig met haar werk -heeft erzelfs al een huis van kunnen kopen-, "maar", zegt ze: "stiekem zouik ooit nog wel willen promoveren."

Er heersen heel wat vooroordelen over het werken in de IT. Zozouden werkweken van zestig uur eerder regel dan uitzondering zijn.Dit gaat gelukkig niet op voor de drie alumni. Van te grotewerkdruk is geen sprake vinden ze. Er wordt weliswaar nogal eensovergewerkt, maar het blijken vooral de over-ambitieuzeIT-'managers' te zijn die zich over de kop werken.

Een andere cliché: de IT'er snapt eigenlijk maar weinig vanzijn of haar eigen werk. De kennis van de hardware ontbreekt, menwordt meestal getraind in maar één software-programma envan programmeren hebben ze al helem''l geen kaas gegeten.

Lodewijk had al heel wat jaartjes zitten spelen achter zijn pc,maar Annemarieke bijvoorbeeld had op haar eerste werkdag amperkennis van de HTML-programmeertaal waarin ze nu dagelijks deInternetpagina's bijwerkt. Annemieke werd in haar eerste jaarletterlijk omgeschoold; ook nu nog besteedt ze een groot deel vanhaar tijd aan het volgen van cursussen en opleidingen.

Het laatste lijkt nu de belangrijkste troef die depersoneelzoekende IT-bedrijven uitspelen. Naast de lease-auto's enbonussen worden vooral trainingen en cursussen aangeboden. BijOrdina heet dat 'een individueel ontwikkelingsplan' bij Cap Geminiben je 'Master of your own Destiny', Pink Elephant garandeert een'up-to-date- development programma'. Zo spelen ze soepel in op hetblijkbaar verminderende materialisme van de academicus.

Beslisser

Terecht? Annemieke vindt de centen in ieder gevalnietdoorslaggevend: "Geef mij een fantastische baan voor duizend guldenminder en ik ben weg. Dat autootje vind ik wel lekker, maar nietzo'n must als mijn mannelijke collega's, die de eerste paar maandenbij CMG over niets anders konden praten", aldus Annemieke.

Lodewijk vond op de ochtend van zijn eerste werkdag de sleutelsvan een gloednieuwe Golf op zijn deurmat en de auto zelf, glimmenden wel, voor de deur. Maar ook hij vindt de materiëlevoordelen van zijn baan van minder belang dan zijn persoonlijkeontwikkeling. "Tot nu toe voel ik me elke dag sterker. En dat iswat ik het allerbelangrijkste vind."

Vooral kleinere bedrijven lijken minder fideel in het uitdelenvan materiële en niet-materiële extra's.'Net-Integrators' mag dan bijvoorbeeld wel een hecht team in degroei zijn, voor Annemarieke bleek de kleine omvang niet alleenvoordelen te hebben. "Mijn cursussen moet ik, als ik mijn contractopzeg, deels terugbetalen. Dat is een van de keerzijden van dearbeidsvoorwaarden. Ik heb wel een laptopje hoor!" Dat laptopjehebben de andere twee -geen van drieën hebben ze overigens eenmobiele telefoon van de zaak- ook. En ze verdienen ook aanzienlijkmeer dan Annemarieke, maar de laatste benadrukt ook de positievekanten van de kleinschaligheid: "Ik heb dan weer veelzelfstandigheid: ik mag mijn eigen cursussen uitkiezen en, wanneerik wil, thuis studeren."

Of ze nu iets aan hun studie hebben? Vrouwenstudies bleek opAnnemarieke een vergaande invloed te hebben gehad. "Ik ben echtsúper-kritisch! Tijdens de studie werd je geleerd om elketekst drie keer te herlezen en om te draaien, op zoek naarverborgen betekenissen. Nu merk ik dat ik dat ook toepas in deomgang met onze techneuten: ik neem nooit iets zomaar van ze aan enbeslis zelfstandig over de waarde van hun adviezen."

Lodewijk geeft grif toe dat hij nu niets ("maar dan ook niets!")doet met al zijn juridisch-economische kennis. Dit in tegenstellingtot Annemieke: "Als sociaal-economische historica weet ik veel vanhet ontstaan van semi-overheidsinstellingen zoals pensioenfondsen.Het pensioenfonds voor de metaalsector, waar ik nu werk, wordt overeen paar jaar geprivatiseerd. Dat betekent dat er ineensconcurrenten zullen opduiken, met alle dramatische gevolgen vandien. Vanuit mijn opgedane kennis kan ik aardig voorspellen hoezo'n proces zal lopen. Ik zie the big picture."

Geen van drieën verwachten ze het werk tot in lengte vandagen voort te zetten, maar op dit moment hebben ze er in iedergeval al een boel van geleerd. "Ik bleek veel minder directief,veel minder een beslisser dan ik tijdens mijn studie dacht"ontdekte Annemarieke. Annemieke vult aan: "Ik stapte in dezeonbekende wereld en kwam erachter: ik red het wel! Waar danook!"

Een gezamenlijke boodschap aan alle potentiële IT-ers?Gedrieën zijn ze het er over eens dat vooral geduld een schonezaak is. "Al die beginners zijn zo ongeduldig. Vooral mannen denkente veel in carrière-termen, in plaats van zich eerst in hetwerk zelf te verdiepen." Lodewijk gebruikt liever een metafoor: "Jedenkt dat je al kan zwemmen, maar feitelijk drijf je alleen nogmaar. Terwijl je eigenlijk het liefst meteen wil duiken! Eerstterug naar de kant en leren zwemmen."

Nathan Vos