ingezonden brief

Kraanvogel.

Iedereen weet hoe je vaste materialen kan scheiden: dat doe je door herhaaldelijk buigen, wrikken, trekken, mollen, als maar door. Zo is die kraan ontwricht en naar beneden gekomen. In dit geval gebeurde dat door de wind, door wervelwinden, achter het Van Unnik (Trans-2) de sta in de weg, hóger dan de kraan. Dat is de crux die over het hoofd is gezien: met dubbele snelheden van de heersende wind. En ja, die kraan was wel getest tot 120 procent van zulk een wind. Maar was-ie ook getest op het steeds draaien in een wervelwind? Het bewijs ligt in de getuigenissen over de giek, niet steevast, als van een giraf met haar kont naar de storm, laat staan een kraanvogel, gevouwen in elke wind. Maar rondzwalkend, dronken zwaaiend, met twintig ton beton in nok, haar nek.

Hoe kun je bedenken dat zoiets niet mis gaat, BAM? Behalve door vermoedelijk veel hogere belasting in de wervelwinden, juist ook wisselbelasting daarin, en daar zijn materialen veel gevoeliger voor dan voor eenzijdige belasting. Dat zal elke technicus kunnen beamen. Die praktijktest heeft de kraan dus niet doorstaan. De concluderende vragen uit dit beeld zijn ronduit pijnlijk. Had men niet eerder, uit voorzorg, de omliggende gebouwen moeten laten ontruimen? Was hier dus sprake van grove nalatigheid?

Universiteit Utrecht: blijf kranig overeind in dit dossier, uit respect voor uw betrokkenen in deze val, met dank aan de engelen voor bewezen diensten en in respect voor uw missie: wetenschap. Wij zijn benieuwd naar de ware toedracht én afwikkeling daarvan.