interview met Martine Mussies
Muziek heeft altijd al een grote rol in mijn leven gespeeld. Ik kan me het moment dat ik enorm geraakt werd door muziek, nog goed herinneren. Ik was 7 jaar oud en ik zong mee in een kinderkoor. Op een avond moesten we zingen tijdens de mis in de kerk. We zongen het motet 'O magnum mysterium' van T.L. de Victoria. Het was prachtig en in de kerk klonk het zo mooi, dat ik er bijna van moest huilen. Ik beleefde de muziek zo intens dat ik besloot om altijd te blijven zingen en bezig te blijven met muziek. Vanaf dat moment heeft klassieke muziek mij niet meer losgelaten.
Ik bleef zingen en ging piano en cello spelen. Na mijn middelbare school besloot ik naar het conservatorium te gaan in Tilburg. Mijn hoofdvak was piano en als bijvak had ik cello. Maar de opleiding was voor mij te praktisch. Ik wilde meer theorie, meer geschiedenis, meer verdieping. Mijn visie is dat je eerst de achtergrond van een componist moet kennen voordat je een stuk goed kunt spelen. Je moet eerst weten in welke tijd de persoon leefde, wat de thematiek van het stuk is en wat de componist ermee wilde bereiken. Daarom besloot ik naar Utrecht te gaan om muziekwetenschap te studeren.
Inmiddels ben ik derdejaars en daarnaast tweedejaars aan de Schumann Akademie. Dat is een conservatoriumopleiding in deeltijd. In mijn vrije tijd besteed ik veel tijd aan Encore! Magazine. Ik vind het geweldig dat het tijdschrift zo succesvol is. Het begon met een aantal kopietjes voor vriendinnen en een website. De website werd ontdekt door een docent Culturele Kunstzinnige Vorming. Ze vroeg of ze Encore! Magazine in haar lessen mocht gebruiken. Dat ging zo goed, dat inmiddels verschillende middelbare scholen het tijdschrift als lesmateriaal gebruiken. Ze gebruiken de cd-rom en een lesbrief waarin elke keer nieuwe onderwerpen behandeld worden.
Het blijkt dat het tijdschrift enorm aanslaat onder jongeren. Mijn doel is om klassieke muziek van het suffe imago af te helpen. Met Encore! Magazine lukt dat goed. Ik wil duidelijk maken voor jongeren dat klassieke muziek niet moeilijk is, dat het niet alleen bedoeld is voor een elitaire doelgroep en dat het een verrijking van je leven is. Klassieke muziek is er voor iedereen dus ook voor jongeren, daarom is het zo belangrijk dat mijn cd-rom tijdschrift in de klassen wordt beluisterd.
Het blijkt ook echt te werken, jongeren raken geïnteresseerd. Zo kreeg ik laatst een e-mail van een vmbo-leerling die in de klas Bach had geluisterd. Hij schreef dat hij het zo mooi vond dat hij graag een cd wilde van Bach, zodat hij de muziek kon draaien in het restaurant waar hij stage liep. Dat is voor mij echt geweldig om te horen. Ik had niet gedacht dat het tijdschrift zo'n invloed heeft dat vmbo-leerlingen uit zichzelf naar Bach gaan luisteren. Hiermee heb ik één van mijn doelen bereikt. Veel mensen vragen zich af hoe het komt dat het tijdschrift zo succesvol is. Naast dat het er mooi uitziet en dat het een cd-rom tijdschrift is met een glossy uitstraling, heb ik het klassieke muziek jargon ook volledig uitgebannen. Ik wil jongeren raken en hen inspireren, daarom schrijf ik stukken die goed leesbaar zijn en die jongeren aanspreken. Als je deze doelgroep wilt bereiken, dan moet je wel uit het klassieke-muziekwereldje stappen en schrijven in gewone mensentaal. Omdat het tijdschrift zo succesvol is, krijg ik veel aanbiedingen om artikelen te schrijven voor allerlei bladen. Zo heb ik een vaste column in het tijdschrift Mens en Melodie, maar schrijf ik ook voor Yes. Toch wil ik meer dan dit.
Het liefste zou ik willen dat Encore! Magazine uitgegeven wordt. Ik heb het nu nog zelf in handen. Wij hebben een oplage van duizend exemplaren, maar als het uitgeven wordt, kan ik een veel grote doelgroep bereiken. Daarnaast zou ik graag de grenzen over willen gaan met mijn tijdschrift. Er zijn al vier scholen in België die Encore! Magazine in de lessen gebruiken. Maar mijn uiteindelijke doel is een internationaal tijdschrift. Daar heb ik nu nog geen geld en tijd voor. Bovendien wil ik naast mijn studies en het tijdschrift ook nog muziek blijven maken. Dat is mijn ontspanning, mijn manier om inspiratie op te doen. Het is een deel van mijn leven geworden.
Ik ben verslaafd aan mijn cellootje en speel daarnaast ook graag piano, clavecimbel en blokfluit. Zo studeer ik ongeveer vier tot vijf uur per dag en speel ik in zeven verschillende muziekensembles. Het samenspelen met anderen geeft mij ontzettend veel energie. Zo speel ik elke vrijdagavond in een strijkkwartet. Hoewel ik dan soms veel te moe ben, wil ik niet stoppen, omdat het voor mij erg motiverend is.
Doordat ik actief ben in zo veel verschillende orkesten en ensembles, schrijf over muziek en onderzoek doe naar muziek, krijg ik ook de kans om op te treden met bekende muziekanten. Zo heb ik opgetreden samen met het Storiononi Trio en heb ik samen met mijn idool Ralph Meulenbroeks een dvd gemaakt. Ik ben daarnaast veel bezig met het vertalen van liedjes. Daarom doe ik nu een minor Russisch en wil ik ook nog een minor Keltisch gaan doen. Ik wil deze talen zelf onder de knie krijgen zodat ik de liedjes kan vertalen. Zo heb ik meegewerkt aan een boekje over het koor Capella St. Petersburg. Het is een boekje voor hun Nederlandse tournee en ik heb daarvoor de opera's vertaald en een transliteratie gemaakt. Dat was een erg leuke opdracht. Ik heb voor de uitwerking heel veel opera's geluisterd en vertaald, zodat ik de traditie van het koor en hun muziek begrijpelijk kon beschrijven.
Ik ben ook een liefhebber van oude Keltische muziek. Maar helaas verdwijnt steeds meer van dit soort muziek. Als muziekwetenschapper vind ik het ook één van mijn taken om die te conserveren. Ik wil die muziek niet verloren laten gaan, want die is geweldig om te horen. Op dit moment ben ik allerlei liedjes aan het opnemen en verzamelen, zodat ik deze later weer kan gaan vertalen. Het is veel werk, maar als musicologe vind ik het belangrijk om muziek te bewaren en door te geven. Daarom schrijf ik er ook over in Encore! Magazine, zodat jongeren er over kunnen lezen en het ook weer kunnen doorgeven aan hun leeftijdsgenoten.
Omdat ik zo'n druk leven heb, moet ik het gewone studentenleven, zoals op stap gaan en koffie drinken in de stad met vriendinnen aan me voorbij laten gaan. Maar eigenlijk maakt me dat niks uit, mijn hele leven staat in het teken van muziek en daar kies ik heel bewust voor.
'Mijn doel is om klassieke muziek van het suffe imago af te helpen'