Jan Terlouw, Marijn de Koning en Maarten van Rossem over hun eerstejaar op de UU.

, Marijn de Koning en Maarten van Rossem over huneerstejaar op de UU.

Jan Terlouw

'Met een flesje goedkope wijn zeer intelligent ouwehoeren'

Jan Terlouw (1931) zit voor D66 in de Eerste Kamer enis onder meer bijzonder hoogleraar in Amsterdam. In het verledenwas hij onder andere vice-premier en fractievoorzitter, maar hij isvooral bekend door zijn jeugdboeken. In 1949 begon hij in Utrechtmet de studie Wis- & Natuurkunde.

Body Text

"Héérlijk vond ik het! Ik kwam uit Otterlo, waar mijnvader hervormd predikant was, en had tot die tijd altijd in dorpengewoond. In Utrecht vond ik eindelijk mensen om te schaken, om teleren bridgen en tennissen. Ik genoot van de universitaire sfeer,van de omgang met andere intelligente mensen in mijn studie. Alleenjongens dat jaar, kan ik me herinneren. We waren meteen dikkevrienden en zijn dat altijd gebleven: binnenkort vieren we bij mijthuis - met degenen die nog in leven zijn - het feit dat we 50 jaargeleden samen begonnen!

"In het begin was ik nog lid van SSR, wat natuurlijk veel temaken had met mijn vader, die daar ook lid was geweest. Ik was tochwat minder protestants, ben uit SSR gestapt en ging me meer met defaculteit bezig houden. Voorzitter geweest van `A tot E', devoorloper van A-Eskwadraat, tijdens mijn kandidaats, en veeloverlegd met andere voorzitters - bij het Corps - en methoogleraren over de aanpak van het onderwijs, studium generaleenzovoort.

"We dronken in café Dikke Dries en bij een kroegje bij hetstation, waar m'n maat en ik een eigen pul hadden. Of we gingenlangs de sociëteiten, vooral Veritas, waar veel van mijnkatholieke studievrinden rondhingen. Met een flesje goedkope rodewijn zeer intelligent ouwehoeren.

"Volstrekt geen verloren tijd! Ik had tenslotte geen rooie cent.In de zomer tien dagen kersen plukken, dan hadden we honderd guldenen gingen we liften door Europa. Leven op niets meer dan brood enfruit.

Mijn advies aan eerstejaars: Geniet ervan! Geniet van deintellectuele omgeving, de academische gemeenschap. Neem allekennis in je op en discussieer er op los. Probeer niet zo gauwmogelijk af te studeren, al weet ik dat dat tegenwoordig wel debedoeling is. Maar ik vond het, vijftig jaar geleden, echthéérlijk."

Marijn de Koning

'Honderd uur de merengue gedanst'

Marijn de Koning (1943) zat van 1994 tot 1998 in deTweede Kamer voor D'66. Ze werkte jarenlang in de TV- endagbladjournalistiek en had een eigen communicatieadviesbureau. Zestudeerde Rechten en Sociologie in Utrecht

"Het was de zomer van 1961. Ach, die heerlijke Vismarkt, eenkamer bij de liefste antiquair van Utrecht, Adelbert Smulders. Eengroot gezin, zeven kinderen, en desondanks plaats voor mij en voorde mij toen onbekende Beatrix Scheffer, die in dat jaar een heledikke, echte vriendin zou worden. Ze was streng - een beetje netterdan ik - en plichtsgetrouwer. Ze zou geen college overslaan; ik wasmet een kopje koffie met warme melk voor de open haard van Adelbertdirect te vinden voor het grote spijbelen.

"Dat eerste jaar was gewoon verrukkelijk. Op zoek naar leukemeiden om een jaarclub mee te vormen. En vooral ook naar leukejongens om mee te zoenen. De vrijheid! Je eigen kamertje, tot halfelf op bed blijven liggen, zelf je kopjes en bordjes kopen, af entoe eten op de club, de chinees, het Pandje en dan dweilen door destad. Richting de Pandoer, ASP (Achter St. Pieter ) en de Neut -naast Vlaer en Kol aan de Oudegracht, beide bestaan niet meer - ennatuurlijk nooit langs het USC lopen. Daar stond de doodstrafop.

"Ik was, voorafgaand aan de groentijd, al naar het lustrum vanhet Corps geweest, met Murk Lels, een prachtige grote vent, met wieik m'n herinnering honderd uur in mijn blauwwitte bolletjesjurk demerengue heb gedanst. Hij was populair en ik moest dit uitstapjeernstig bezuren in de groentijd. Heel lang eendje spelen op eenstoffig tapijt, heel lang in donkere koude gangen op de grondzitten. Ik vond het allemaal best. Ik studeerde sociologie, bijgebrek aan beter, want ik had alleen maar HBS. Veel later zou ikLatijn gaan doen en mijn rechtenstudie beginnen en afmaken. Desociologiestudie werd toen nog `beheerst' door professor Groenman,ooit gepromoveerd op de coïtus interruptus in Staphorst. Eendun boekje met een aansprekend onderwerp.

"De theekamer bij UVSV was nog écht een theekamer, waar jeonder geen beding in broek mocht verschijnen. Je jaarclub was jehouvast, de structuur in je leven. Bij ons is daar overigens weinigvan overgebleven: allemaal nogal sterke individualisten; dat zijnwe nog en we zien elkaar dus jammer genoeg nooit meer. Maar ja, zogaat het - niets blijft en niets duurt.

"Ik hoop dat de huidige studieregelingen het mogelijk maken omnog een poosje echt `te keten' in dat eerste jaar. Het is de enigeperiode in je leven dat het je niet duur komt te staan en ik kanhet weten ."

Maarten van Rossem

'Een vermoeiende kennismaking met een stompzinnigstudentenleven'

Maarten van Rossem (1943) is al ruim 25 jaar alsdocent werkzaam bij de opleiding geschiedenis te Utrecht en sindseen tijdje ook bijzonder hoogleraar bij diezelfde opleiding.Daarnaast schrijft hij een column voor de Volkskrant en treed hijregelmatig op als expert in TV-programmma's. Hij studeerde evenfarmacie, maar vooral geschiedenis in Utrecht.

"Ik houd niet van verandering. Vandaar dat mijn eerstestudiejaar in Utrecht (1962-1963) een onaangename, misschien zelfswel licht traumatiserende ervaring was. Er was ook niets datwerkelijk meezat dat eerste jaar. Met veel moeite had ik eensombere achterkamer in de sombere Kievitsdwarsstraat gevonden. Zonkwam er nooit in die kamer en de beide, zwaar tochtende, ramenboden uitzicht op haveloze achtertuintjes vol verroeste fietsen enoude wasmachines. "Op aandringen van oudere familieleden was ik lidgeworden van het Utrechtsch Studenten Corps. Dat betekende eenwekenlange groentijd, die een intense en vermoeiende kennismakingwas met een onverwacht stompzinnig studentenleven. Mijnverwachtingen van het studentenleven waren evident even naïefals romantisch. Ik dacht dat studenten, na gedane arbeid urenlangbij een glas rode wijn en een brandende kaars de voors en tegensvan het existentialisme met elkaar bespraken.

"Er waren, zo bleek mij later, wel een paar corpsleden die weleens een boek lazen, maar die hielden zich die eerste onaangenamemaanden schuil. Het sociëteitsleven en de rituelen van degroentijd werden gedomineerd door waggelende, gewelddadigeschreeuwers die elke eerstejaars die wel eens een boek las en dieniets in roeien zag, beschouwden als een potentiëlelandverrader, die hard aangepakt moest worden. Natuurlijk had ikdie groentijd kunnen laten voor wat zij was, maar dat had mijveroordeeld tot eenzame contemplatie van de verroeste fietsen enoude wasmachines, want ik kende geen mens in Utrecht.

"Eveneens op aandringen van oudere familieleden had ik beslotenfarmacie te gaan studeren, hoewel geschiedenis mij veel meerinteresseerde. Wie geschiedenis studeerde, schreef toen in de krantof studeerde voor werkloze. Als apotheker, zo werd mij verzekerd,kon je zonder grote inspanningen te hoeven leveren veel geldverdienen. "Achteraf kan ik slechts concluderen: geloof nietvoetstoots wat er in de kranten staat en luister nooit naar oudereen verstandige mensen. Wat ik mij niet hadgerealiseerd, was dat defarmaciestudent vier lange middagen per week in het practicumlokaaldoorbracht. Dat practicum was voor mij een niet te nemen hindernis,omdat het een zekere handigheid vereiste in de omgang metbussenbranders, pipetten en zuurkasten. Het kostte mij drie maandenom te begrijpen dat ik nooit een betrouwbare apotheker zouworden.

"Eind november liep ik mijn eerste college geschiedenis, nadatik in het diepste geheim mijn witte jas en scheikundeboeken hadverkocht. Vanaf dat moment kwam er enig licht in de wanhopigstemmende psychische duisternis van mijn eerste studiejaar.Groentijd en nagroentijd zaten erop en ik studeerde iets wat mijwel leek. Toch heeft het zeker drie jaar geduurd voordat ik mijenigszins op mijn gemak voelde in Utrecht en niet meer permanentterugverlangde naar de kleinschaligheid van Wageningen, waar ik wasopgegroeid."