Katern 'Bijverdienen': column Charles Groenhuijsen

Wat is er mis met een bijbaan? Het heeft een louche klank. Wiedaar geld mee verdient is een inhalige vrek. Een onbetrouwbareschnabbelaar. Niet prettig als je zo iemand in je familie hebt.

Onnodig die negatieve beeldvorming. Ik kan het weten want ik hebeen rijke schnabbelcarrire achter de rug.

Als student hield ik mezelf vanaf 1974 jaren in leven metbijbanen. Ik schreef freelance voor het U-blad, het ANP en deVolkskrant en deed tussendoor bliksemsnel een paargeschiedenistentamens. De bijbanen gingen goed. De tentamens watminder. Ik ben dus nooit afgestudeerd. Nou ja, ik beschouw mezelfals compensatie een beetje als doctorandus in de bijbanen. Ikleerde daar meer van dan menige officiele doctorandus van zijnstudie.

Het was de tijd dat elke faculteit wel een keer werd bezet omdateen reactionaire hoogleraar niet deed wat de extreem linksestudenten verlangden, pardon eisten. Ik werd er een beetje moe van.Maar de meeste van mijn mede-redacteuren kregen er geen genoegvan.

Ik was vergeleken met de talrijke gepassioneerde CPN-ers enPSP-ers in de redactie als sociaal-democraat (we spreken over dejaren van het fameuze kabinet Den Uyl, 1973- 1977) per definitieverdacht. De USF-studentenvakbond haatte mijn reactionaireartikelen.

En ik word recent weer als kampioen-bijbanen te kijk gezet. Ikzat onlangs in Den Haag een bijeenkomst voor waar Bill Clintonoptrad. Ik was er voor uit Amerika overgevlogen. Menigeenspeculeerde hoeveel ik daar wel voor betaald kreeg. Want je weet:bijbaantjes, oei, oei, dat stinkt. Allemaal zakkenvullers diejongens van de televisie.

Raar, want hier in Amerika is dat net omgekeerd. Een fijne klusmet een prettig honorarium naast je gewone baan? Good for you!

Misschien een leuke schnabbel om daar eens een mooi artikel overte schrijven.

Charles Groenhuijsen (ChGroenUSA@aol.com)