Koffiejuffrouw Ploon Versteeg gaat na 35 jaar dienst met pensioen

Koffiejuffrouw Ploon Versteeg gaat na 35 jaar dienst metpensioen

Het is een huiskamerachtig keukentje van waaruit Ploon Versteeg's morgens van half negen tot elf uur de medewerkers en studentenvan Trans 10 voorziet van verse koffie, koeken en een luisterendoor. Sommige gezichten verschijnen binnen een uur zeker vier keervoor de balie. Hun koffiekaart ligt bij Ploon in een bakje en wordtmet een gaatjestang geknipt. Sommigen schenken hun koffie zelf in.Anderen betalen contant. Vrijwel iedereen maakt een praatje.

"Dit was echt m'n huis hè" zegt Ploon berustend. Ze wijstnaar de kale muren: "Daar hingen allemaal foto's en kaarten maar ikben al een beetje aan het afbouwen. Als ik hier weg ben, krijgen demeisjes van de schoonmaak m'n koffiezetapparaatje."

We zitten aan de tafel waar een vaste groep medewerkers vanTrans 10 de gedachten regelmatig komt verzetten met een praatje ende legpuzzel van Ploon. "Die puzzels krijg ik van iedereen. Ikpuzzel hier veel en de mensen vinden het leuk om ook een paarstukjes aan te leggen. Nee, thuis puzzel ik niet, daar heb ik ergeen geduld voor."

Ruim zeventien jaar werkt Ploon nu op de Trans. Daarvoor zat zeachttien jaar lang bij klassieke talen op de Drift. "We waren daaréén grote familie, iedereen kende elkaar. We vierdensamen Sinterklaas, ik ving zenuwachtige studenten op als ze vooreen tentamen zaten en als iemand vroeg wilde studeren kwam ik ookvroeg en gaf hem of haar eerst een bak koffie. Ja, het was heelgezellig." De letterenfaculteiten verhuisden in 1982 naar hetTranscomplex en Ploon verhuisde mee. Als schoonmaakster,conciërge en koffiejuffrouw. "We zijn begonnen met dekoffieketel op een tafeltje in de deuropening. Tertius Groenman, debeheerder, heeft toen het koffieluik gemaakt. Toen een paar jaargeleden de kantine (eetcafé De Schrans, red.) hier kwam, moesthet luik eigenlijk dicht. Ik heb wel 300 handtekeningen gehad omhet open te houden."

Thuisgevoel

Ploon wordt binnenkort 65 en moet dus stoppen.Tot haar spijt:"Ik ben nooit één dag met tegenzin naar m'n werk gegaanAlles was leuk, ik ben niet zo moeilijk. 's Middags sta ik bij deafwas. Nee, ik heb geen hekel aan werken en als ik chagrijnig ben,merkt niemand daar wat van. Ik blijf altijd vriendelijk naar demensen. En ze vinden allemaal mijn koffie het lekkerst, ik weetniet hoe dat komt. Daar ben ik echt trots op." Ze zwaait de keukenrond. "Dit is m'n eigendom."

De sluiting van Ploon's koffieluik zorgt voor veel onrust bij demedewerkers van Trans 10. Twee jonge onderzoekers zeggen ernstig tevrezen voor de kwaliteit van hun onderzoek als ze straks geencentrale plek meer hebben om elkaar te treffen bij een bak goeiekoffie.

De secretaresses van Engels en Taalwetenschap zetelen in dekamer tegenover het luik van Ploon. Dat is, zeggen ze, het centrumvan het gebouw: "Ploon is de spil van de faculteit. Je kunt jeverhaal bij haar kwijt. Je komt elkaar daar tegen. De geur van haarkoffie geeft een thuisgevoel. En het is een soort rustpunt in jewerk. Even weg van je pc", vatten Ria van Laaren en Rose Masselinkde betekenis van Ploon voor Trans 10-medewerkers samen.

"Doe mij maar Ploon!" roept Petra Branderhorst,beleidsmedewerker bij expertisecentrum gender, etniciteit enmulticulturaliteit. "De koffie uit de automaat is te koud, het iste weinig en te vies. En je kunt het er alleen met een chipperuitkrijgen." Over de koffieautomaat is iedereen het eens: het ishelemaal niks. Eetcafé De Schrans gaat pas vanaf half twaalfopen en er werken om de haverklap nieuwe mensen, dus een band metze opbouwen zit er niet in. En in De Schrans zitten ook veelstudenten en andere niet-medewerkers waardoor de onderlingecontacten er oppervlakkig blijven en het gezellige en persoonlijkecontact dat bij Ploon's koffieluik als vanzelf ontstaat er geenkans maakt. Schrijver Ronald Giphart vertelt dat tijdens zijnstudie Nederlands bij Ploon's koffieluik de vriendschap metmede-auteur Jack Nouws is begonnen. Voor Utrechts dichter IngmarHeytze hoorden Ploon en haar koffieluik gewoon bij zijn studietijd:"Het is toch een soort monument dat verdwijnt".

Aderlating

"Als jullie het moeilijk krijgen, kom ik terug", belooft Plooneen paar promovendi die zich hun leven zonder Ploon's koffie maarmoeilijk voor kunnen stellen. Ze had wel door willen gaan zegt ze,en ze zal na de vakantie af en toe zeker nog eens langswippen maarhet is ook wel genoeg geweest. "Ik ben uitgewerkt."

Universitair hoofddocent Leni van Strien (Keltisch) beschouwthet vertrek van Ploon als een aderlating voor de faculteit: "Ze iseen soort instituutsmoeder, een vertegenwoordiger van de oudestijl. Ze leeft metje mee, heeft hart voor de zaak en oog voor hetgeheel. Voor ons medewerkers is ze een centrum om ook elkaar tevinden en samen over je vak te praten. Er zou misschien iets moetenkomen als een stafkamer. Tijdens de democratiseringsprocessen isdie verdwenen en moesten we allemaal met de studenten in de kelderkoffiedrinken. Dat was goed maar het is ook vreselijk belangrijkvoor medewerkers om elkaar onderling te spreken. We werken nu inzulke grote verbanden met die onderzoeksinstituten dat je elkaarniet meer goed kent. Dat vind ik een gemis. Ja, we zullen haar echtmissen." Docent-onderzoeker Nederlandse taalkunde Mieke Trommelenkan dat van harte beamen. "Ploon merkt het als je er niet bent. Jewordt gezien en dat is fijn." Grinnikend memoreert ze Ploon's drogehumor: "Er was een collega, een beetje wazig type, die jarenlangiedere morgen aan haar vroeg: 'Hoe duur is de koffie?' Ploon heefthem al die jaren hetzelfde antwoord gegeven: 'Arnold, voor jou 45cent'. Zonder een spier te vertrekken." Conciërge Joop vanZeijl, inmiddels met wachtgeld, kijkt met plezier terug: "Ik heblekker gewerkt met Ploon en we hebben een hoop lol gehad. Opvrijdagmiddag als Ploon naar huis was ging ik met Tertius Groenmande puzzel afmaken. We braken de al gelegde rand af en werkten deovergebleven stukjes daar tussen. Of we verwisselden de deksels van2 puzzels."

Er gaat veel gemist worden de komende tijd op Trans 10: de doorPloon versierde kerstboom, het speculaasje bij de koffie metSinterklaas,de lekkere-vieze roze koeken die ze verkocht, de geurvan haar koffie die vanaf half zeven 's morgens door het gebouwtrok, iedere morgen vogeltjes voeren. Gezelligheid kent een tijd.De tijd van Ploon.

Diet Groothuis

Afscheid Ploon Versteeg: vanaf 16.00 uur ineetcafé De Schrans en tuin. Eventuele kado's passen bijvoorkeur in een envelopje in de gleuf van Villa Appollonia, tevinden bij de ingang van De Schrans.