Marathonschaatser Gaasenbeek excelleert na rampspoed: ' Het is een wonder dat ik nog op het ijs sta.'

Marathonschaatser Gaasenbeek excelleert na rampspoed: ' Het iseen wonder dat ik nog op het ijs sta.'

Vier keer reed Gaasenbeek zich dit seizoen al in de prijzen, meteen vijfde stek in de strijd om de KNSB Cup als gevolg. En dat vooriemand die zijn tenen bijna kwijt was. Gaasenbeek grinnikt als hijwordt herinnerd aan zijn avonturen in Finland. Voor de camera vanStudio Sport trok hij onlangs zijn sokken uit om de gewraakte tenente laten zien = ze zagen er weer normaal uit. Weg zwellingen endonkere blaren. Alleen het gevoel is nog niet helemaal terug = Dedoorbloeding is nog niet optimaal. Ik zal met extreme kou dus eenbeetje op moeten passen.

Talloze mensen vroegen Gaasenbeek hoe hij zo stom kon zijngeweest om bij temperaturen beneden de min twintig zonder sokken terijden. Dat was niet de reden van mijn bevroren tenen, zegtGaasenbeek nu. Al weet ik dat het niet logisch klinkt. Ik hadallerlei voorzorgsmaatregelen genomen om bevriezing te voorkomen.Maar ik had mijn voeten domweg afgebonden. Mensen die niks vanschaatsen weten hebben dan al gauw hun oordeel klaar. Daar heb ikme in het begin wel aan gestoord, ja. Net als aan de overdrevenmedia-aandacht.

De bevroren tenen ten spijt zou hij afgelopen voorjaar hetliefst meteen weer zijn gaan trainen. In mei ging ik voor delaatste keer bij de arts langs. Die raadde me af om weer tebeginnen. Maar ik wilde koste wat het kost bij de start van hetmarathonseizoen in oktober weer aanwezig zijn. Gaasenbeek staptealweer op de fiets toen hij nog amper kon lopen. Toen kreeg ikbehoorlijk op mijn flikker van mijn vriendin en defysiotherapeut.

Zijn tenen hielden de dierenverzorger uiteindelijk ruim tweemaanden zoet. Zijn collegas bij de faculteit Diergeneeskunde liepenin die periode een stapje harder om de afwezigheid van deonfortuinlijke schaatser te compenseren. Ook zijn werkgever maakteer geen halszaak van, al moet Gaasenbeek wel vaker schuiven metdagen en uren. Ach, er gebeurt wel eens meer wat, relativeertGaasenbeek. Sommigen hier rijden paard als hobby. En dan valt erook wel eens iemand af met als gevolg een gebroken been.

Outfit

Jarenlang heette Gaasenbeek een talent te zijn. Bij de B-rijdersstak hij met kop en schouders boven iedereen uit, maar eenmaal bijde A-rijders wilde het nooit vlotten. Dit seizoen kwam daarverandering in, hoewel zijn hele trainingsschema in de prullenbakkon na de tenenaffaire. Ik begon veel te laat in de zomer en hadook nog last van motivatieproblemen. Die tenen waren namelijk nietmijn eerste akkefietje. In het verleden kreeg ik plots Pfeiffer ofgescheurde enkelbanden op momenten dat het goed ging. Waarom zou ikzo hard trainen als je toch de deksel op de neus krijgt?

Gaasenbeek overwon zijn mentale dipje, maar werd in augustusopnieuw met tegenspoed geconfronteerd. Bij een conditietest van deThyssen-ploeg was de ploegleiding niet bepaald te spreken over devorderingen van Gaasenbeek. Hij werd veroordeeld tot een(voorlopige) rol op het tweede plan en moest zijn wedstrijdenrijden in een blanco pak. In een minder opvallende outfit isGaasenbeek veelal voor in het peloton te vinden en is hij ditseizoen uitgegroeid tot de best presterende schaatser van deThyssen-ploeg. Daarmee heeft de ploegleiding zich lelijk in devingers gesneden, weet Gaasenbeek. Maar voor rancune jegens deploegleiding is geen plaats. Op het podium doet hij netjes hettrainingsjack van de sponsor aan.

Heeft Gaasenbeek zijn definitieve doorbraak misschien niet juistte danken aan het incident in Finland?

Misschien wel. Feit is dat ik eigenlijk niks te verliezen heb.Het mag al een wonder heten dat ik nog op het ijs sta. Zijn goedeprestaties komen hem in ieder geval niet slecht uit in de zoektochtnaar een profcontract. Ik ben de enige in de huidige toptien van deKNSB Cup die veertig uur per week werkt, naast het schaatsen. Vorigjaar kwam dat al ter sprake = ik zou minder gaan werken en meertijd aan het schaatsen besteden. Maar toen heb ik er toch voorgekozen om mijn vrije dagen op te offeren. Mijn werk is hartstikkeleuk en afwisselend. Dat zou ik niet zomaar inruilen voor eenongewis profavontuur. Maar ik hoop stiekem wel op een goed aanbodwaarmee ik schaatsen en werken kan combineren.

Vrieskisten

De harde les van Kuopio heeft Gaasenbeek niet bang gemaakt voorkou. Wel voorzichtiger. Binnenkort vertrekt hij voor wedstrijden opnatuurijs naar Oostenrijk. Ik heb dit seizoen wedstrijden geredenin Dronten en Groningen, en die hallen zijn net vrieskisten. Daarging het redelijk met mijn tenen, afgezien van een kleine reactie.Dus wil ik het ook in Oostenrijk proberen, uiteraard met de nodigevoorzorgsmaatregelen. Ik ken andere mensen die ook kampten metbevroren ledematen, en die gaan voor geen goud meer naar Oostenrijkof Finland. Misschien is dat een juiste beslissing, maar ik schaatsnu eenmaal graag op natuurijs. Dan ben ik op mijn best. Maar mochthet niet gaan in Oostenrijk, dan stop ik meteen. Pakt het goed uit,dan ben ik ook in Finland gewoon weer van de partij.

Michiel van Ruitenbeek