Maurits Westerik

De naam Gem komt uit een tekst van Bob Dylans 'Dirge': In this age of fiberglass I'm searching for a gem. Dat vertaal ik als: in deze kille tijden zoek ik naar een juweeltje. Er zijn veel bands die heel erg gepolijst zijn maar wij wilden een pure rockband zijn zonder te veel poespas. Het gaat in eerste instantie om de muziek en de liedjes.

Eigenlijk ben ik altijd al met muziek bezig geweest. Ik ben geen studiebol. Ik wil wel dingen leren, maar op mijn manier en in mijn eigen tijd. Tot mijn veertiende deed ik aan wedstrijdzwemmen, maar op een gegeven moment moest ik kiezen: zwemmen of muziek. Zwemmen op topniveau is zeer intensief en je moet er eigenlijk heel lang voor zijn. Ik ben maar 1.78 en het lag dus niet voor de hand dat ik aan de top zou komen. Dus koos ik voor de muziek en meer diepgang. Mijn ouders zijn niet altijd even blij geweest met die keuze, want mijn studie leed er flink onder. Ik begrijp dat wel. Studeren is heel belangrijk en ik vind zelf eigenlijk ook dat iedereen minstens een diploma moet hebben. Maar door het maken en schrijven van muziek kon ik lekker mijn creatieve kant ontwikkelen. Zo kwam ik ook in mijn eerste band Mint terecht.

Na de havo verhuisde ik van Gouda naar Utrecht voor een studie journalistiek. Schrijven vind ik erg leuk en taal boeit me enorm. Maar toen ik daar eenmaal zat, liep alles niet zo lekker. Er gebeurde veel in mijn omgeving en privé-leven. Na een jaar stopte ik en dat bleek een heel goede keus te zijn. Ik had nu tijd om mezelf te ontwikkelen en precies te kunnen uitzoeken wat ik wilde. Het werd de pabo, vooral omdat een baan in het onderwijs en een muziekcarrière goed te combineren is, maar ook omdat je veel voor mensen kunt betekenen. Het onderwijs is heel erg face to face en sociaal. Ik was erg gemotiveerd, maar in mijn eerste jaar kwam Gem al om de hoek kijken en uiteindelijk heb ik ook die studie niet afgemaakt.

Gem is via een advertentie, die in muziekwinkels in Utrecht hing, bij elkaar gekomen. Ik werd er meteen door gegrepen omdat er boeiende muziekinvloeden in werden genoemd zoals Buzzcocks, The Kinks en The Who. Nederland had en heeft, in onze ogen, nog steeds geen echt goede rock 'n rollband. We hebben Kane en Di-rect, maar dat is toch meer het Amerikaanse werk. Onze drijfveer was om Nederland een echte rockband te geven. Tijdens de eerste oefensessie was het liefde op het eerste gezicht. Echt fantastisch. Met deze band wilde ik ambitieus zijn. Een keer bovenaan beginnen in plaats van onderaan.

Zelfbewustzijn en ambitie mis ik wel in Nederland. Iedereen is zo braaf. Ga er eens voor! Het kost tijd, energie en lef, maar dat is het waard. Je kunt wel zeggen dat we met Gem letterlijk in het diepe zijn gesprongen. Ons eerste optreden was zo'n twee jaar geleden in de Melkweg in Amsterdam. Die avond zouden de Libertines met zanger Pete Doherty spelen, maar hij liet het afweten. Daardoor vielen wij extra op. De positieve recensies en telefoontjes bleven komen. Dat gaf echt een kick. Je weet zelf wel dat je goed bezig bent, maar een bevestiging is erg fijn. Niet lang daarna kregen we een platencontract en vele optredens. Vaak ook hier in Ekko. De sfeer daar is zo relaxt, een soort thuiskomen.

Inmiddels staan niet alleen meiden maar ook mannen en vrouwen van veertig en vijftig mee te zingen tijdens onze Nederlandse Escapades-tour. Dat is te gek. Bijna drie generaties! Het is een blijk van waardering en ik vind het heel leuk als mensen zo enthousiast zijn over ons en onze muziek. Via de Randstadreclame hebben we een groter en breder publiek kunnen bereiken met het liedje 'Good to know you'. We hebben er zeker rekening mee gehouden dat die reclame ons de rest van ons leven kan achtervolgen, maar ik zou er niet aan hebben meegewerkt als de tekst en de muziek niet bij ons zou passen. Ik ben er trots op. Als band is het niet zo makkelijk meer om veel cd's te verkopen. Ook lezen mensen minder tijdschriften waar we in staan. Zo'n spot op televisie helpt dan zeker!

Nu zijn we bezig om landen in Europa te veroveren. In Duitsland gaat het erg goed en pas geleden zijn we voor het eerst in Engeland en Ierland geweest. De respons van het publiek daar was fantastisch. Inmiddels zijn we ook twee keer naar Amerika geweest. Daar hebben we op het South by Southwest Festival in Texas opgetreden. Alle soorten muzikanten vanuit de hele wereld komen daar naartoe, zoals Wolfmother. Die gasten vind ik echt goed.

Maar als je denkt aan het veroveren van Amerika moet je heel reëel en nuchter zijn. Het is zo'n ongelooflijk groot land en er zijn zoveel rockbands. Het is ook niet mijn prioriteit om het daar te maken. Als het zou kunnen, dan graag, maar ik ga er niet op zitten wachten. We doen ons best, we hebben veel contacten in Amerika opgedaan en spelen er zoveel mogelijk, maar het moet niet killing worden.

Tijdens festivals ontmoet je in korte tijd veel verschillende mensen, die je daarna nooit meer ziet. Daar gaat onze nieuwe plaat Escapades eigenlijk ook over: vluchtige ontmoetingen. De plaat is een samenvatting van de afgelopen periode. We zijn gestopt met studie en werk en relaties zijn na lange tijd beëindigd. De teksten op de plaat liggen dicht bij mezelf, maar ik pak ook gebeurtenissen uit het dagelijkse leven. Veel dingen zijn herkenbaar. Mensen maken vaak hetzelfde mee, maar wel op verschillende tijdstippen. Deze plaat is meer volwassen dan de vorige. Je kunt merken dat we zijn gegroeid.

Ik zou niet weten hoe mijn toekomst eruit ziet. Ik zie Gem als een groot avontuur. Je bent een heftige relatie aan gegaan met z'n ups en z'n downs. Je hebt minder zekerheid wat betreft geld. Dat is soms een zorg. En het vraagt veel energie. Maar zolang ik mag spelen, schrijven en leuke mensen ontmoeten, ga ik door. En mocht er een eind komen, dan is dat zo. Ik kan me nu niet voorstellen dat ik net als Mick Jagger op mijn zestigste nog op het podium sta. Dat ik het nu leuk vind, à la, maar over dertig jaar? Ik zou wel muziek willen blijven schrijven, want dat vind ik het leukste, maar ik kan ook zomaar voor de klas eindigen.

Op dit moment vind ik het fantastisch dat ik in een band zit waar ik me prettig bij voel. We doen zoveel leuke dingen. De avond dat we Tivoli De Helling hebben uitverkocht, is me echt bij gebleven.Dat was geweldig. Het staat toch ook dicht bij me, want Utrecht is mijn thuisbasis. Ik blijf ook zeker hier spelen. Utrecht is een supermooie stad. En wat is er nou leuker dan op de fiets naar je eigen concert te gaan?