Meneer Brummelman wint opnieuw

De Varsity gaat nooit verloren

Een energieke oudere man haalt mij in op zijn vouwfiets, slaat ons gezelschap gade en kijkt weer vooruit. Hij richt zijn ogen. Daar bij de brug, daar moet hij zijn, nog een tandje erbij. Zijn driftige tred doet nerveus aan.

Wij fietsen voort onder een galerij van bomen. Na de knik in het Amsterdam-Rijnkanaal is het nog slechts een kleine 2,5 kilometer tot het terrein. Als voormalig Tritonroeier startte ik hier ongeveer ooit mijn eerst tweekilometerwedstrijd. We gingen niet hard genoeg.

Laga won ons veld en Orca de Varsity. Later die avond probeerden mijn ploeggenoten en ik met een 10/13-sleutel in Tivoli de bar los te schroeven. Het ging voor geen meter en we raakten snel verveeld. Orca had het gratis bier al vergeven, we mochten toch al niet drinken dus gingen we maar naar huis.

Het kanaal doet vandaag rustig aan. Tussen prachtige Hollandse luchten is geen voorspelde hagel- of sneeuwbui te ontdekken. Rond het 1500-meterbord is daar plotseling weer die man. Hij staat langs de kant van de weg, het weiland ligt voor hem uit, zijn vouwfiets staat tegen een boom. Even afwateren. Dus écht de zenuwen, bedenk ik mij. Dat is meneer Brummelman, hoor ik iemand eerbiedig zeggen.

Terwijl de brug dichterbij komt, brengt de gestalte van Brummelman ons gesprek nog maar een keer op de grote vraag van die dag. Zou het kunnen dit jaar? Namen van roeiers die wel en niet in de Oude Vier van Triton zitten, passeren de revue. De tijd waarin de Varsity plaatsvindt, lijkt veel op die voor, tijdens, en vlak na voetbalkampioenschappen. Plotseling waant iedereen zich topcoach. Het is de jaarlijks terugkerende retoriek. Het eindoordeel bijna altijd hetzelfde en zeer helder en duidelijk geformuleerd: Triton heeft een kans.

Het gesprek gaat verder maar ondertussen dwaal ik af. Ik denk terug aan al die vorige Varsity's die ik bezocht. De kroegpraat die ik in het verleden als roeier met andere Tritonezen over de Oude Vier had gevoerd. Voor een seconde zit ik zelfs weer even in een boot.

En ik denk aan meneer Brummelman, die met consorten de Varsity in 1967 het laatst voor Triton won. Op de Tritonloods in Hoograven hingen foto's van zijn vier naast de haard. Het zwart-witbeeld weerspiegelt niets meer van vandaag, de mythe schittert maar voort.

Hoe dan ook, eenmaal aangekomen bij de 125ste Varsity, heb ik toch weer zo'n vreemde kriebel in mijn buik. Watervrees zal het niet zijn. Nadat ik enkele jaren terug na wederom een Triton-nederlaag langs het kanaal was overgebleven, heb ik toch ook maar een keer de grote plons gewaagd. Na zo'n vijf jaar naast het kanaal te hebben gestaan begin je je toch af te vragen hoe koud het nou werkelijk is. Het was dat ik me geen reden kon bedenken om er nog langer in te blijven. Geen fata morgana van een winnende Triton-Oude Vier om in euforie naar toe te zwemmen. Het was gewoon heilloos koud.

Wie zijn studentendagen slijtte op of rond het Merwedekanaal, leeft bij de Utrechtse Studentenroeivereniging in de mythe rondom de Varsity. Natuurlijk heeft Triton ook andere topsportprioriteiten, maar een Varsity-overwinning wordt zeer begeerd; een plek in de Oude Vier om het metaal naar Triton terug te halen vaak nog zwaarder bevochten.

Perikelen rond selectiemethoden of procedures doen binnen de vereniging nog steeds stof opwaaien. Deze gang van zaken is zo oud als het roeien zelf. En bovendien, met het roeien in Utrecht gaat het keer op keer beter. Wanneer dan toch weer die roeidag in april is aangebroken, begint dat gevoel van hoop en verlangen naar weleer als vanouds te borrelen. Los van alle tegenstand, een mogelijke overwinning ligt in het verschiet!

Vandaag zien we dat Skadi voor de derde maal op rij het goud naar Rotterdam heeft weten te halen. Wat misschien nog niet iedereen weet, is dat er deze zondag nóg een Triton-Oude Vier op het water lag. Een gouden vier, met winnaars. Namelijk die uit '67, met Rouwé, Hartsuiker, Donkert en die driftige fietser, Brummelman.

Het blijft gissen met welke wedstrijd meneer Brummelman meer begaan was die dag. Eén ding is zeker, die dag haalde hij wederom goud. Goud voor Triton.