Nobelprijswinnaar Martin Veltman

Hoewel de meeste aandacht in Utrecht uitgaat naar prof.dr.Gerard 't Hooft moet niet worden vergeten dat zijn promotorprof.dr. Martin Veltman een groot aandeel heeft gehad in deontdekking waarvoor de prijs van rond twee miljoen gulden indecember zal worden uitgereikt. Dat zeggen collega's van de beidewinnaars die zonder uitzondering gelukkig zijn met het feit dat hetcomité in Stockholm ook de inmiddels naar Bilthoventeruggekeerde Veltman heeft geëerd. Prof.dr. B. de Witbeklemtoont dat de bijdrage van Veltman aan het onderzoek nietonder stoelen of banken mag worden geschoven.

Achtergrond

Uitgave: Uitgave 8

Jaargang: Jaargang 31

on 14/10/1999

"Veltman heeft na zij benoeming tot hoogleraar in Utrecht nietalleen de moed gehad om het onderwerp op te pikken, maar is er ookin geslaagd om een aantal fundamentele problemen op te lossen. Infeite heeft hij de methodiek en de manier van denken ontwikkeldwaarop 't Hooft kon voortbouwen. Natuurlijk heeft Gerard dat op eengeniale manier gedaan, maar ik ben er vrij zeker van dat Veltman deoplossing anders zelf ook wel had gevonden. Het is kortom werk datzij in nauwe samenwerking hebben gedaan en daarom ben ik heel blijdat ze de prijs samen hebben gekregen."

Ondanks pogingen om hem voor Utrecht te behouden vertrok de in1931 geboren Veltman in 1981 naar Ann Arbor in Michigan waar hijtot zijn emeritaat zou blijven. De Wit acht het nietonwaarschijnlijk dat de geleidelijk gegroeide spanning tussen dewat norse hoogleraar en zijn voormalige leerling bij dat besluiteen rol heeft gespeeld. Op de vraag naar de concrete aanleidingvoor de verslechterde verhouding schudt De Wit het hoofd. "Het iseigenlijk een heel vreemd verhaal, want voor zover ik weet is ernooit veel bijzonders voorgevallen. Er waren natuurlijk kleinecontroverses, zoals de keer dat 't Hooft een artikel al geschiktvond voor publicatie, terwijl Veltman meende dat het eerst maareens mooi moest worden opgeschreven. Maar er is nooit sprakegeweest van een grote controverse.

"Ik denk dat je het het best kunt vergelijken met eengeleidelijk slechter wordend huwelijk. Dat gevoegd bij een watnaïeve houding van de beide heren ten opzichte van de media,heeft ervoor gezorgd dat hun verhouding langzaam is gederailleerd,maar het is zeker niet zo dat er sprake is van vijandigheid.Misschien dat deze Nobelprijs de verhouding kan normaliseren. Ikzou dat graag zien, want een feit is dat wij als deeltjesfysicienorm veel hebben gehad aan het werk van zowel Veltman als 'tHooft."