Onderwijs Anders: University College

University College

'Bergen huiswerk en sociale controle: de meeste studentenmoeten er niet aan denken'

Woensdagochtend, iets voor negenen. De campus van hetUniversity College maakt al een frisse, wakkere indruk. Deverschillende lesunits, alleen toegankelijk met accesscard, hebbeneen haast futuristisch en steriel interieur. In de computerruimtewachten de veertien studenten op hun docent Social Science, drs. G.Dielissen. Ze krijgen vandaag college over de filosofie van KarlMarx.

"Are you new?", vraagt een aantal studenten als ik plaatsneemaan een van de tafeltjes die in u-vorm staan opgesteld. Ik verbaasme erover dat ze de regel om Engels te praten zo strikt naleven.Ook als de studenten met elkaar kletsen over het afgelopen weekendgebruiken ze Engels, terwijl meer dan de helft gewoon Nederlanderis. Van de veertien studenten komt er één uit Duitsland,één uit de Verenigde Staten, één uit Polen,één uit China en één uit Turkije.

Drie meisjes moeten vanmorgen een presentatie houden. Dat isvaste prik op woendsdag. Het vak Social Science heeft tweebijeenkomsten per week. Maandag worden de essays besproken en houdtDielissen een verhaal over de stof van de week. Van de studentenwordt dus verwacht dat ze elke week een essay schrijven en eens inde maand op woensdag een presentatie houden. Veel huiswerk dus.Maar dat zijn de studenten van University College wel gewend.Gemiddeld besteden ze vijftig uur per week aan hun studie. En hetlijkt wel alsof ze niets liever doen.

University College (UC) bestaat nu ruim één jaar. Totvoor kort werd het UC ook wel sneerend Under Construction genoemd,omdat de studenten om half acht 's ochtends uit hun bed werdengeschud door drilboren. Nu is het terrein groterdeels klaar. 346Studenten wonen en studeren samen op de UC-campus naast de KromhoutKazerne. Het internationaal karaker, intensieve werkvormen en veelpersoonlijke aandacht zijn kenmerkendvoor het onderwijssysteem.

Modelstudent

Dielissen neemt zonder veel uitleg plaats achter in het lokaal.De drie studentes doen vanochtend het werk. "Door zelf les te gevenleren ze veel vaardigheden tegelijk", zegt Dielissen. "Ze leren inhet Engels te presenteren, natuurlijk moeten ze de stof eerst zelfgoed begrijpen om er les over te kunnen geven en bovendien leren zeeen discussie te leiden en die aan het eind weer terug te voerennaar conclusies. Het lijkt dan wel alsof ik weinig te doen heb,maar ik hou me bewust op de achtergrond. Voor mij is het juistmoeilijker om niet in te grijpen en bij de presentatie alles aan destudenten over te laten."

De presentatie begint met een korte inleiding over Marx envervolgens wordt iets verteld over Marx's filosofie in de praktijk.Hierbij hebben de drie meisjes een stelling uit het lesboekgekozen. Er wordt voorgesteld eerst in groepjes over stelling tepraten en daarna klassikaal te discussiëren. Opvallend serieusbespreken de studenten in groepjes van drie of vier Marx'sstelling, sommigen nemen zelfs het lesboek in de hand en citeren omde anderen te overtuigen.

Bij de beschaafde en intelligente groepsdiscussie, waarbij - ommaar iets te noemen - alsoluut niemand voor z'n beurt praat, krijgik het idee dat ik in een groep modelstudenten zit. Als je eententamen niet haalt, wordt dat gezien als een afgang. Herkanzingenbestaan niet. Streven naar het allerbeste resultaat is de norm."Allemaal waar", zegt Dielissen. "Maar modelstudenten zijn hetniet. Ze lopen even hard als anderen tegen bijvoorbeeldplanningsproblemen aan. Je zou wel kunnen zeggen dat hetonderwijsklimaat hier perfect is. Ik zit voor een klas met allemaalgemotiveerde studenten die bereid zijn hard te werken. Dat isnatuurlijk leuk lesgeven. Aan de andere kant verwachten destudenten dezelfde gemotiveerde inzet van de docent. Ze zijnkritisch. Je kan het bijvoorbeeld niet maken om de essays nietwekelijks na te kijken als je verwacht dat je studenten er wel elkeweek een schrijven."

Pas als de presentatie klaar is neemt Dielissen het woord. Hijprijst de drie studenten voor de goede stellingkeuze. Maar zehadden volgens hem eerst moeten uitleggen wat ze met die stellingbedoelden, voor ze de discussie startten. "Maar ja, ze zijn pasvier weken bezig", vertrouwt Dielissen me achteraf toe. "Ik vinddat ze het al bijzonder aardig doen."

Dan heeft Dielissen een "verassing" voor de groep. Ze zijnvanochtend een uur eerder vrij. De studenten stuiven het lokaal uitom te internetten. Dielissen praat nog even na met de drie meisjesdie vandaag hunpresentatie hielden. Ze vinden het vooral lastig omalles in het Engels te moeten vertellen. "Het was makkelijkergeweest als ik Duits had kunnen praten", zegt Tessa. "Bij sommigedingen wist ik precies wat ik wilde zeggen, maar wist ik de Engelsewoorden niet."

Eer

Deze presentatie was volgens Dielissen ouderwets en niet echtrepresentatief voor wat studenten normaal verzinnen als ze lesmoeten geven. "Er zijn er veel die gebruik maken van allerleihi-tech mogelijkheden, zoals Powerpoint. Sommigen zijn bijzondercreatief, wat voor mij als docent erg inspirerend is. Zo haddenstudenten eens een zaal gevuld met allemaal kaarsjes. 'Wat is ditvoor softe bedoening?', dacht ik. Maar op die manier maakten zeduidelijk wat de verschillende betekenissen van kaarslicht zijn.Wij zien kaarslicht als gezellig. Maar iemand uit Oost-Europaassocieerde kaarslicht met armoede. En een Zuid-Afikaans meisjevond het eng, zij dacht aan onheilspellende dingen."

Docenten worden uitgenodigd, of beter uitgeleend, om les tegeven op het UC. Het is een eer als je gevraagd wordt. Dielissenwil het geen kapitaalvlucht noemen. "Ik hoop eerder op eenkruisbestuiving", zegt hij. "Degenen die zowel hier ervaring hebbenals op De Uithof, kunnen de twee onderwijsvormen vermengen. Zo'nintensieve, wat meer schoolse werkvorm zou ook eens kunnen wordenuitgeprobeerd op De Uithof. Of de studenten daar klaar voor zijn iseen tweede. De meeste studenten zullen er niet aan moeten denkendat ze bergen huiswerk hebben en grote sociale controle. Maar jemoet ze ook weer niet onderschatten. 'Gewone' studenten komen inhet tweede of derde jaar meestal ook wel goed op gang."

Joyce Vanhommerig

Vergelijking

Bert Biermans is een student aan het UC die ook op deuniversiteit heeft gestudeerd. Hij kent dus beide onderwijsvormen.De nadruk bij het University College ligt volgens hem opcommunicatieve vaardigheden. "Als je iets goed kan verkopen, duseen goed essay kunt schrijven of een vlotte presentatie houdt, kunje hoge cijfers halen", zegt hij. "Dat klinkt erg negatief, maar inprincipe is het in de werkelijkheid, in het bedrijfsleven, ook zo.Feitenkennis is minder belangrijk."

De luxe en kleinschaligheid van het UC behoren volgens Biermanstot de voordelen van het onderwijssysteem. "Waar we bij Geneeskundemet dertig man in de rij moeten staan voor vijf computers, hebbenwe hier allemaal een eigen computer. Soms vraag ik me wel eens afof dat wel eerlijk isnaar de andere studenten toe." Doordat het UCveel minder studenten heeft dan de universiteit, lukt het Biermansveel sneller iets gedaan te krijgen. "Vandaag heb ik bijvoorbeeldgevraagd om een gesprek, omdat ik naar het buitenland wil. Morgenkan ik gelijk komen. De Uithof is erg bureaucratisch en absoluutniet flexibel genoeg om naar de wensen van de student te luisteren.Ik ben daar, bij wijze van spreken, meer tijd bezig met vanalles teregelen dan dat ik echt studeer."