Overgewaaid uit Amerika: rope skipping

'In spin de bocht gaat in, uit spuit de bocht gaatuit.' Touwtjespringen oubollig? Iets wat je vroeger op hetschoolplein deed? Dan ken je de nieuwste vorm van touwtjespringennog niet. Met flitsende bewegingen wordt het touwtje op manierengebruikt waar je vroeger niet eens van durfde te dromen.Touwtjespringen heet voortaan 'rope skipping'.

Dinsdagavond was het zover. De eerste les 'rope skipping' bijOlympus. Zeventien dames durfden de uitdaging aan onder debezielende leiding van Marjolein Kwant, derdejaars oefentherapie.Bij Marjolein zijn ze in goede handen, want zij heeft zelfsmeegedaan aan het Europees kampioenschap 'rope skipping'. "Nee, ikheb helaas niet gewonnen", lacht ze. "Maar dat maakt niet uit, wantik vind het gewoon hartstikke leuk om te doen."

Wat is er dan precies zo leuk aan deze vorm van touwtjespringen,want het blijft toch touwtjespringen? "De basis is natuurlijktouwtjespringen", beaamt Marjolein. "Maar bij 'rope skipping' komtwel wat meer kijken. Het gaat naast uithoudingsvermogen, snelheid,kracht en lenigheid ook om een goede cordinatie en ritmegevoel."Dat is een hele mond vol. Zelf vindt Marjolein de sport vooral leukomdat je het zo snel onder de knie kunt krijgen.

Het is de vraag of de zeventien dames die de eerste les zijnkomen opdagen, het hiermee eens zijn. Na een korte uitleg over debasisprincipes moeten ze touwtjespringend door de zaal rennen. "Eenopwarmertje", legt Marjolein uit. "Dan krijgen ze hettouwtjespringen weer even door." Al struikelend, lachend enlichtelijk gegeneerd gaat de groep door de zaal. Sommigen vragenzich al vertwijfeld af hoe dat straks moet, als er nog meeracrobatische technieken bij komen kijken.

Stunts

Zo niet Klaske Gonlag, vierdejaars ASW. Ondanks haar enorme rodehoofd beweert ze de sport te makkelijk te vinden. "Normaal loop ikhard of doe ik aerobics en daarna heb ik echt het gevoel dat ikiets heb gedaan. Dan ben ik echt op. Hier word ik niet echt moevan. Het is mij allemaal iets te langzaam", zegt ze met eenverveeld gezicht. "Ik denk dan ook niet dat ik volgende week weermee ga doen."

Jenny Eaglestone, vijfdejaars psychologie, kijkt het nog evenaan. "Ik vind het wel een grappige tijdsbesteding. Bovendien is hetnatuurlijk enorm goed voor je conditie." Het probleem bij Jenny isdat ze altijd nogal snel op een sport is uitgekeken. "Maar dit ismaar tien lessen en als je er elke les wat nieuws bij leert blijfthet wel interessant. Eigenlijk ben ik ook helemaal niet zo sportiefhoor", fluistert ze bijna beschaamd.

En wie heeft deze nieuwe vorm van zelfkwelling bedacht? EenAmerikaan natuurlijk. Richard Cenali wilde het saaie springen, dathij als profvoetballer deed om in conditie te blijven, wataangenamer maken en zocht naar nieuwe mogelijkheden. Samen met deleerlingen van de basisschool in Colorado, waar hij lesgaf, vondhij dag na dag nieuwe stunts uit. Al gauw hadden ze allemaal de'skip microbe' te pakken. Inmiddels zijn er al 2,5 miljoen skippersaangesloten bij clubs en ook in Nederland wordt de sport steedspopulairder.

De groep is ondertussen klaar met het rekken en maakt zich opvoor de eerste trucjes. Termen als 'single rope' (met een touw),'double dutch' (met lange touwen) en 'chinese wheel' (met tweetouwen) vliegen de beginners om de oren. Ze beginnen met eenmakkelijke, tenminste zo lijkt het bij de uitleg. Een keer door hettouw en dan het touw een keer langs je lichaam. Makkelijker gezegddan gedaan, lijkt een meisje met een bril te denken. Elke sprongdie ze maakt eindigt met het touw onder haar schoenen. Zelfs eenpersoonlijke uitleg mag niet baten.

"Het touw is gewoon te lang", verzucht ze na enkele verwoedepogingen. Maar ze geeft niet op. Ondertussen bonkt de persoon naasthaar na iedere sprong met een harde klap op de grond. "Jij hebtgeen goede schoenen aan", zegt Marjolein. "Daar moet je wel meeuitkijken, want als je blijft springen op dat soort gympjes krijgje vroeg of laat echt last van je enkels." Tip dus voor iedereendie na dit verhaal enorme zin heeft gekregen in 'rope skipping':schaf een paar aerobicsschoenen aan, want die veren het beste. Ofdoe het alleen om je medesporters niet de indruk te geven dat zenaast een springende olifant staan.

Muziek

Na deze oefening is het tijd voor een kleine pauze. Er gaanliters water doorheen om het opgebouwde vochttekort weer aan tevullen. Jantina Velthuysen, derdejaars oefentherapie, rust even uittegen de muur. "Ik vind het tot nu erg meevallen", zegt zeenthousiast. "Maar ik wist ook al een beetje wat ik kon verwachten,want Marjolein zit bij mij in de klas. Zij vertelt er vaak over entoen ik hoorde dat er nu bij Olympos tien lessen werden gegevenleek me dat wel wat". 'Rope skipping' is in ieder geval geen duresport: tien lessen voor dertig gulden. En alles wat je nodig hebtis een touw. En een paar goede schoenen natuurlijk.

Paulien Hornix, eerstejaars pedagogiek, is onlangs vanuitLimburg naar Utrecht verhuisd en wilde hier een nieuwe sport gaanbeoefenen. "Ik zag tijdens de Uitdagen een demonstratie van 'ropeskipping' en dat zag er erg leuk uit. Op allerlei hippe muziekstonden ze tijdens het springen een soort danspasjes te doen. Hetsprak mij gelijk aan. Al denk ik dat ze voor die demonstratie weleen bepaalde choreografie hadden, dan lijkt het natuurlijk gelijkal heel wat. Nu leren we vooral de basisprincipes, de echt leukedingen komen pas later."

De tweede helft van de les vliegt voorbij. Er wordt noggesprongen met een gekruist touw en als laatste onderdeel staat'een keer springen, twee keer het touw eronderdoor' op hetprogramma. Dit laatste lukt bij zeer weinigen vloeiend, maarMarjolein blijft positief. "Jullie doen het echt heel erg goed! Ikwil wedden dat jullie deze oefeningen volgende week helemaal onderde knie krijgen." Bezweet en puffend kijkt de groep haarvertwijfeld aan. Zou het echt?

Fleur Baxmeier