Pagliacci - An opera on tour

Na de optredens in het Utrechtse Wilhelminapark trokken dehondertwintig medewerkers met een karavaan aan materieel doorEuropa. Eva Pelgrom, violiste en bestuurslid van het UtrechtsStudenten Concert, speelde mee en doet verslag van de reis.

Luxemburg, 4 en 5 juli

Al in Luxemburg merken we dat de tournee een zware klus wordt.Via menselijke "lijntjes" worden alle spullen voor de tribune en devloeren langzamerhand de dieplader in- of uitgewerkt. Het zwaarstewerk is echter de tent zelf. Gelukkig hebben we daar een paar"echte bikkels" voor. Bij het afbreken is er al eentje naar hetziekenhuis vervoerd.

Helaas komt er bij onze twee voorstellingen niet zoveel publiekkijken, ook al flyeren, zingen en spelen we enthousiast in hetcentrum van de stad. Diederik - onze Grote Leider - voorspelt datwe voorlopig ook niet op volle zalen moeten rekenen.

Onze tent staat in Luxemburg op een gruizige parkeerplaats,overdag gevuld met touringcars. Het scoutingterrein waarop wekamperen is erg mooi en maakt veel goed. Bovendien hebben we aanFlip een goeie kok.

Sarlat, 8 en 9 juli

In Luxemburg was ik al enigszins verbaasd dat we met onze Eend -die met draadjes start omdat de sleutel kwijt is - en de caravan,die ook niet dicht of op slot kan, de afstand Utrecht-Luxemburghadden weten te overbruggen. Alle 21 voertuigen kwamen aa n. InSarlat zijn dat er nog maar twintig: Diederik's Oldsmobile staatergens op een Franse parkeerplaats.

We staan in Sarlat op een sportterrein en kamperen rond de tent.Vaak is het publiek er al als er her en der nog muzikanten ofkoorleden met een handdoekje om richting hun tentje lopen. Desolisten - niet allemaal, maar telkens dezelfden - klagen over hunappartementen.

De eerste voorstelling dreigt te worden afgelast. In verband meteen halve finale waarin Frankrijk moet voetballen, is er weinigpubliek, maar gelukkig net genoeg. Na die eerste voorstelling ishet feest in de tent. Iedereen móet wel tot het einde blijven,aangezien de harde muziek slapen toch onmogelijk maakt. Ook is ereen Open Podium, met als meestspectaculair optreden demessenwerpact van circusartiest Robby, die mee is alstent-deskundige.

Ook op de avond dat Frankrijk niet hoeft te voetballen is erweinig publiek. De solisten zeuren nog steeds, maar the show mustgo on. Op naar Mérindol!

In Mérindol, niet ver van Avignon, rusten we even uit. Metons circusgezelschap strijken we neer op een tot dan toe idyllischrustige camping. Onderweg schijnt iemand diesel in de Eend gegooidte hebben, en er zijn steeds meer autosleutels, tenten , busjes,schriftjes, tassen, e.d. kwijt.

Cagnes-sur-Mer, 14 en 15 juli

Ook in Cagnes staan we op nogal harde ondergrond. We slapen erook, naast de tent: ik zet mijn tentje in een van de doelen van hetsportveldje. De dag na het opbouwen komt een vreselijk strengecommissie de tent keuren op veiligheid. De belangrijkste verandering die zij eist is het terugbrengen van het aantalnooduitgangen van 4 naar 3. (?!?)

Helaas, helaas worden de twee voorstellingen alweer slechtsmagertjes bezocht. Het wordt een beetje frustrerend, want het kostvreselijk veel energie om een voorstelling helemaal in orde tebrengen. Op dus naar Italië, operaland!

Barga, 17 juli

In Barga spelen we in de open lucht, op een festival. Ergveilig, want op het veldje kunnen slechts tweehonderd mensen. Endie zijn er! Het publiek klapt wat kritisch, maar goed, het ziteindelijk lekker vol.

We staan voorlopig op een camping bij Florence, en alweer klagende solisten. De regisseur en de sopraan schijnen 's nachts samennogal luidruchtig. te zijn... Bovendien maken twee van onze mimerserg veel lawaai met hun (echtelijke) ruzies. Ze achten een verderesamenwerking met de derde mimer, met de rest van de deelnemers, metelkaar, kortom met iedereen, niet meer mogelijk. Spoedig worden zeer dan ook uitgeschopt.

Fiesole, 19 en 20 juli

De voorstellingen in Fiesole zijn als een droom. We spelen er ineen prachtig amfitheater.

Op de avond van de tweede voorstelling krijgt de touringcaronderweg pech, en veel mensen moeten naar het theater gependeldworden. Eenenkeling wordt zelfs in een politie-auto met zwaailicht,sirene en een vaart van 180km/u vervoerd! De voorstelling be gintveel te laat: tot deze begint worden de toeschouwers vermaakt metwat muziek van een langzaam compleet wordend orkest. Een voetlichtvolgt elke muzikant die dan nog het podium betreedt; het publiekreageert hierop door iedere laatkomer met luid appla us tebegroeten. De voorstelling is een groot succes. Op de terugweg isde bus weer gerepareerd. We kunnen door!

Bologna, 21 juli

We staan nog steeds op dezelfde camping bij Florence als werichting Bologna rijden, om daar in één dag op te bouwenen af te breken, in de brandende zon.

Het beeld van een van achter volledig uitgebrande touringcar,omringd door t.v.-ploegen, staat me nog duidelijk voor de geest. 'sMiddags liep onze bus een klein defect op, maar niemand had ditecht serieus genomen. De dubbeldekker blijkt onherstelbaar .

Gelukkig is de voorstelling en alle bijkomende moeite het waard:er is veel publiek, dat enthousiast genoeg is voor een toegift! Dekomende dagen zullen we gebruik maken van twee Italiaansetouringcars.

Pisa, 24 en 25 juli

In Pisa is onze voorstelling een cadeautje van de gemeente aande inwoners van de stad, en gratis voor publiek. De campingbaas wilons het liefst van zijn terrein schoppen (alweer pakkencampinggasten hun biezen) en ook de politie is niet blij met onsluidruchtige feestje in de tent bij het cittadella, maar hetpubliek houdt van ons, twee voorstellingen lang. Van de Eend, dienu ook zijn benzinedop al een poosje mist, nemen we in Pisadefinitief afscheid. Hij maakt Luzern niet meer mee.

Luzern, 28, 30 en 31 juli

In Luzern slapen we op een wel zeer opmerkelijke locatie. OnzeZivilschutzanlage, een soort bunker, gebouwd in de jaren zestig, iseigenlijk bedoeld voor atoomoorlogen; duizend mensen kunnen er vierjaar lang in bivakkeren. Het beton, de lange rijen be dden en hetpuur functionele van het bouwwerk maken geen prettige indruk.Gelukkig staat de tent hier op een hele mooie plaats aan deVierwaldst"ttersee. Veel mensen hebben de smaak van het op straatspelen te pakken gekregen: de Luzerners zijn rijk, en als je hetslim aanpakt, hoef je deze laatste dagen van de tournee geen francuit te geven.

De voorstellingen worden druk bezocht. Na de tweede is er vooralle deelnemers een veiling van Pagliacci-hebbedingetjes. Zo wordtde (gestrande!) Eend verkocht voor bijna 400 gulden Ookhetvoorstellingsbed en een aantal kostuums gaan voor redelijk hogeprijzen de tent uit. Voor de "kantoorcaravan" heeft iemand nog 35gulden over. De totale opbrengst is zo'n vierduizend gulden.

Ook de allerallerallerlaatste voorstelling is een succes. Daarnaomhelzen mensen elkaar, huilen, of zijn simpelweg verbijsterd datdit het echt was. Een bedankrondje van bijna 3 uur volgt, vuurwerk,en een hele nacht feest. De volgende dag vertrekt de bus naarNederland en dan is het echt schlu©, finito, voorbij. Nooitmeer Paljas.

Eva Pelgrom
Foto's: Erwyn van der Meer